Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Η κατάκριση
«Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας» λέει ο Χριστός, «για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε. Κρίνεις τον άλλο άνθρωπο, επειδή βλέπεις ένα σκουπίδι στο μάτι του και δεν νιώθεις ένα ολόκληρο δοκάρι, στο δικό σου μάτι. Πώς θα πεις στον αδελφό σου: «άφησε με να σου βγάλω το σκουπίδι από το μάτι σου», όταν εσύ έχεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα το δοκάρι από το δικό σου μάτι και τότε θα δεις καθαρά και θα μπορέσεις να βγάλεις το μικρό σκουπίδι, από το μάτι του αδελφού σου».
Κρίση εδώ ο Χριστός, εννοεί την κατάκριση. Δεν εννοεί ασφαλώς το ενδιαφέρον για τον άλλο άνθρωπο, ούτε υιοθετεί την αδιαφορία, που είναι σήμερα η μεγαλύτερη μορφή απανθρωπίας. Αναφέρεται στην αυστηρή κρίση που κάνομε στους συνανθρώπους μας. Στην ανελέητη κρίση, που γίνεται χωρίς αγάπη. Γι’ αυτό, υπερτονίζει το γεγονός, ότι βλέπομε του αδελφού μας τα ελαττώματα και τον κατακρίνομε και δεν βλέπομε τα δικά μας, που είναι πολύ μεγαλύτερα. Κρίνομε και κατακρίνομε τους άλλους, ενώ δεν έχομε στοιχειώδη αυτογνωσία, για να δούμε τον εαυτό μας. Αν βλέπαμε τον εαυτό μας, θα είμαστε προς τους άλλους επιεικείς.
Η ικανοποίηση της προσευχής
«Ζητάτε από το Θεό και θα σας δοθεί. Ψάχνετε και θα βρείτε. Χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Ποιος από σας, αν του ζητήσει το παιδί του ψωμί θα του δώσει πέτρα ή αν του ζητήσει ψάρι θα του δώσει φίδι; Αφού λοιπόν εσείς, παρόλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε στα παιδιά σας καλά πράγματα, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας σας, θα δώσει αγαθά σε όσους του τα ζητούν».
Ο Χρυσός κανόνας
«Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αυτά να κάνετε κι εσείς σ’ αυτούς. Σ’ αυτό συνοψίζονται ο νόμος και οι προφήτες».
Οι ψευδοπροφήτες
«Φυλαχθείτε από τους ψευδοπροφήτες» συνεχίζει ο Χριστός, «που σας έρχονται ντυμένοι σαν πρόβατα, ενώ από μέσα τους, είναι λύκοι αρπαχτικοί. Θα τους καταλάβετε από τα έργα τους. Δεν μπορείς να μαζεύεις από τα αγκάθια σταφύλια κι από τους τριβόλους σύκα. Ένα καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς, ενώ το άχρηστο δέντρο κάνει άχρηστους καρπούς. Όποιο δέντρο δεν κάνει καλούς καρπούς, το κόβουν και το ρίχνουν στη φωτιά. Τους ψευδοπροφήτες λοιπόν, θα τους καταλάβετε από τα έργα τους. Ο καλός άνθρωπος βγάζει το καλό, από το αγαθό απόθεμα της καρδιάς του κι ο κακός, βγάζει το κακό, από το κακό απόθεμα της καρδιάς του. Γιατί το στόμα του ανθρώπου μιλάει, από το περίσσευμα της καρδιάς του».
Ψευδοπροφήτες εδώ εννοεί ο Χριστός, εκείνους που δεν είναι αληθινοί προφήτες και ως εκ τούτου διαστρέφουν την διδασκαλία του Θεού. Έχουν το ένδυμα προβάτου δηλ. την πραότητα και την καλοσύνη του αληθινού προφήτη, αλλά μέσα τους έχουν τη δολιότητα και την θηριωδία του λύκου. Μοιάζουν με τα άχρηστα δέντρα, που δεν κάνουν καλούς καρπούς. Όπως δεν μπορούν τα αγκάθια να βγάλουν σταφύλια κι ούτε τα αγριόχορτα να βγάλουν σύκα, δεν μπορείς να περιμένεις κανένα καλό από τους ψευδοπροφήτες. Ο κάθε άνθρωπος βγάζει το καλό ή το κακό από το περιεχόμενο της καρδιάς του. Από το περίσσευμα της καρδιάς του μιλάει ο άνθρωπος. Ό,τι έχει η καρδιά του, λένε τα χείλη του. Αν έχει αγάπη, μιλάει για αγάπη. Αν έχει μίσος, μιλάει με φθόνο. Αν έχει φιληδονία, μιλάει με λαγνεία.
Ο αληθινός μαθητής
«Στη βασιλεία του Θεού, δεν θα μπει όποιος μου λέει: «Κύριε, Κύριε», αλλά όποιος κάνει το θέλημα του Θεού. Την ημέρα της Κρίσεως, πολλοί θα μου πουν: «Κύριε. Εμείς προφητέψαμε στο όνομα σου. Διώξαμε δαιμόνια στο όνομα σου. Κάναμε θαύματα στο όνομα σου». Και τότε εγώ θα τους πω: «Ποτέ δεν σας ήξερα. Φύγετε μακριά μου, εσείς που αντιστρατεύεστε το νόμο του Θεού».
Μας μιλεί ο Χριστός για τους αληθινούς μαθητές του, που είναι εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Μας λέει όμως, ότι την ημέρα της Κρίσεως θα παρουσιαστούν κάποιοι άνθρωποι, που θα του λένε, ότι ήταν δικοί του, ότι στο όνομα του προφήτεψαν, με το όνομα του έβγαλαν δαιμόνια και με το όνομα του έκαμαν θαύματα. Εκείνος θα τους πει, ότι δεν τους γνωρίζει.
Πρόκειται για κάποιους ανθρώπους που πίστεψαν στο Χριστό και έκαμαν ακόμη και θαύματα, είχαν δηλ. πνευματικά χαρίσματα, αλλά στη συνέχεια δεν είχαν την αγάπη του Χριστού, δεν έζησαν με αγιότητα βίου και φόβο Θεού, υπερηφανεύτηκαν και τα χαρίσματα τους χάθηκαν.
