31 Ιουλ 2015

Ομιλία στην 1η Αυγούστου: Πώς θα αποφύγουμε αρρώστιες και θάνατο

κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Γυμνασιάρχου

Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν ουδέ τέρπεται επ’  απωλεία ζώντων εάν λοιπόν ο Θεός δεν έκανε το θάνατο και επομένως ούτε και στα άλλα δεινά που μας ακολουθούν στη ζωή αυτή είναι αίτιος. Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα από πού προέρχονται οι αρρώστιες και όλες οι δυσχέρειες από τότε που εμφανίστηκε ο θάνατος; Αλλά και ο ίδιος ο θάνατος από πού προέρχεται και ποιος ο υπαίτιος; Βεβαιότατα από την αρχική μας παρακοή στο Θεό!
Από παράβαση της εντολής που μας δόθηκε από το Θεό. Από προγονική άρα αμαρτία στον παράδεισο. Κι οι αρρώστιες κι οι πειρασμοί από αμαρτία. Γι’ αυτήν ενδυθήκαμε δερμάτινους χιτώνες το νοσηρό δηλαδή και πονεμένο σώμα και μετοικιστήκαμε στον πρόσκαιρο και φθαρτό τούτο κόσμο καταδικασμένοι να ζούμε πολύπαθο και γεμάτο συμφορές βίο. Σα δρόμος η νόσος τραχεία κι απότομη που η αμαρτία μας εισήγαγε στο γένος των ανθρώπων και τελευταίος σταθμός της και έσχατο καταγώγιο ο θάνατος!

Όχι δεν έκανε το θάνατο ο Θεός και δεν τον επέτρεψε αλλά και τον εμπόδισε μολονότι αφού μας έπλασε αυτεξούσιους δεν έπρεπε και να τον εμποδίζει για να μην αφανίσει το έργο του αφαιρώντας την αυτεξουσιότητά μας. Αλλά με τη σοφία Του και την αγαθότητά Του βρήκε και το θάνατο να εμποδίσει και το αυτεξούσιο να συντηρήσει. Πώς; Ακούστε: ευθύς μόλις μας έπλασε και μας ζωοποίησε μας έδωσε αποθανατίζουσα συμβουλή κι εντολή διακηρύσσοντας φανερά ότι η αθέτησή της θάνατος και μάλιστα όχι σωματικός! Θάνατος ψυχικός όπως είπε στους προπάτορες: τη στιγμή που θα φάτε τον απαγορευμένο καρπό θα πεθάνετε και δεν είπε να πεθάνετε αλλά θα πεθάνετε… δεν παρήγγειλε θάνατο αλλά δημιουργία και χαρά και γένεση των όντων αλλά προειδοποίησε κιόλας τι θα μας συμβεί εάν παραβούμε… κι εμείς απλώς δεχόμενοι συμβουλή και αποφεύγοντας παράβαση δε θα περιπέσουμε σε θάνατο και βέβαια όχι σωματικό αφού κι οι προπάτορες δε πέθαναν με την παράβαση αλλά πολύ πολύ αργότερα…
Επόμενη ερώτηση που μας έρχεται τώρα είναι ποιος είναι αυτός ο θάνατος ο ψυχικός; Η εγκατάλειψη Θεού. Ο Θεός είναι αυτοζωή και ζωή όλων των ζώντων και μάλιστα των θείως ζώντων και παρών στην ψυχή μας κι αδύνατο να είναι εκεί παρών κι ο θάνατος αλλά μόλις εγκαταλείψει ο Θεός τότε επέρχεται αυτός ο θάνατος από μόνη αιτία την αμαρτία. Κι έπειτα πάλι γεννιέται το ερώτημα και πώς εγκαταλείπει την ψυχή Αυτός που είναι πανταχού παρών και επομένως πουθενά απών; Αφού εμείς πρώτα Τον εγκαταλείπουμε εκούσια τότε κι Αυτός σέβεται το αυτεξούσιό μας! Ώστε και της εγκαταλείψεώς μας από το Θεό είμαστε εμείς αίτιοι στον εαυτό μας κι όχι ο Δημιουργός μας. Εμείς οι γεννήτορες του θανάτου μας αφού εγκαταλείψαμε το Δεσπότη μας Χριστό σα να ναι μεσημέρι και μεις να κλείνουμε τα μάτια και να μη βλέπουμε το φως του ήλιου εκουσίως μολονότι παρών και λάμπει. Εμείς εγκαταλείπουμε το Θεό και αποστατούμε εκουσίως από τη ζωή και δεχόμαστε τις σατανική συμβουλή και από αυτό το νεκρό πνεύμα το σατανά που έγινε και πρόξενος νεκρώσεως αφού κι αυτό πρώτα εγκατέλειψε το Θεό –νέκρωση ψυχική εννοούμε πάλι εδώ- ψυχή χωρισμένη από το Θεό είναι νεκρή ζωντανή ή μάλλον για να μιλήσουμε ορθότερα χειρότερα από θάνατο: αργή στο καλό κι ενεργή σε κάθε πονηρό επιβουλεύεται τον ίδιο της τον εαυτό μια τέτοια ψυχή με αυτοφθονερή κακία σπρώχνοντας στα χειρότερα τον εαυτό της!
Πολλοί κατηγορούν τον Αδάμ γι’  αυτό αλλά αν σκεφτείτε τη συνέχεια τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά: δεν είναι το ίδιο να θελήσει να γευτεί θανατηφόρο βότανο πριν λάβει πείρα και να ποθεί να το φάει αφού από πείρα μάθει ότι είναι θανατηφόρο. Αυτό που θέλουμε να πούμε εδώ είναι ότι εμείς οι απόγονοι του Αδάμ έχουμε το προνόμιο να ξέρουμε τι μας περιμένει και δεν είμαστε άπειροι και άρα άμοιροι ευθυνών. Ο Αδάμ πείστηκε στον πονηρό και παρέβη πριν την πείρα εμείς όμως το πράττουμε φευ! Μετά την πείρα και την εκπλήρωση των απειλών. Και γι’  αυτό καθένας μας είναι αξιόμεμπτος κι αξιοκατάκριτος περισσότερο από τον Αδάμ. Κι ας πει κανείς ότι τώρα δεν έχουμε ούτε ξύλο ούτε εντολή θεϊκή που να μας απαγορεύει τη βρώση… ποιος σας το είπε ότι εντολή δεν υπάρχει για την αμαρτία; Και ποιος από μας μπορεί να πει ότι δεν έχει συνείδηση και τύψεις όποτε αμαρτάνει; Κι επομένως ιδού κι η κόλαση που μόνοι μας προτιμάμε.
Αλλά ποια είναι η εντολή; Η μετάνοια της οποίας πεμπτουσία όχι το τι κάνουμε αλλά το τι δεν κάνουμε στη ζωή μας. Απαγορευμένα υπάρχουν πάντα και μεις αποκλεισμένοι εδώ κι απομακρυσμένοι από κει καταπέσαμε στον Άδη ανέλπιδες σα τα ζώα έως ότου ήρθε κα έσωσε ημάς! Γενόμενος Αυτός άνθρωπος εισέφερε και την εντολή: μετάνοια γιατί πλησίασε η βασιλεία των ουρανών που πριν ήταν τόσο μακριά όσο η ανατολή από τη δύση. Μετανοούμε λοιπόν και επιδεικνύουμε καρπούς άξιους μετανοίας και κερδίζουμε τη βασιλεία των ουρανών. Λάμψη αγαθών έργων χρειάζεται και αρετές πρόθυμα και φρόνημα ταπεινό και κατάνυξη και χαρμολύπη και πραότητα και ευσπλαχνία και δικαιοσύνη και καθαρότητα και ειρήνη και ανοχή και διωγμούς και ύβρεις και συκοφαντίες και πάθη και μακαριότητα: μακάριοι οι πτωχοί… οι πενθούντες… οι πραείς… οι διψώντες και πεινώντες… κοκ τω πνεύματι… και… δικαιοσύνη γιατί όλοι αυτοί θα κερδίσουν τι; Βασιλεία ουρανών και παρηγοριά κοκ.
Τρεις κατηγορίες φτωχών: υπάρχει άθλια και μακάρια φτώχια; Μια σχετική με τα υπάρχοντα και μια σχετική με το σώμα και μια σχετική με το φρόνημα της ψυχής και αντίθετά τους πλούτο και σωματική πολυφαγία και υπερηφάνεια. Οι δυο πρώτες μορφές φτώχιας αν συνάπτονται με την τρίτη μακάριες! Αλλιώς: αθλιότητα. Φτωχός υλικά και σωματικά εκούσια ή ακούσια. Φτωχός ακούσια αμετανόητος και περήφανος και γογγυστής εναντίον του Θεού και της θείας πρόνοιας και όποιος έτσι κατατρέχει άλλους πολυτρόπως και δε ζητά ταπεινά ή δεν περιορίζεται υλικά αλλά γίνεται και κλέφτης και φονιάς και λωποδύτης και τυμβωρύχος κι άρπαγας και παράσιτος και συκοφάντης και ψεύτης και υποκριτής κοκ ενώ στους πλούσιους αγενής και δουλοπρεπής για να επωφεληθεί δεν είναι αθλιότερος; Κι εάν πάλι κάποιος βρεθεί φτωχός από υπεροψία αυτός μοιάζει στους δαίμονες! Από υπερηφάνεια ατροφία και ακτημοσύνη! Ενώ οι τρίτοι οι φτωχοί στο πνεύμα δηλαδή και ταπεινοί σο ψυχικό φρόνημα δέχονται και εγκράτεια σώματος και πενία και από πλούτο ποθεινότερα και κάτι να συμβεί ακούσια το δέχονται με υπομονή κι ευχαριστία το μετατρέπουν σε καλό εκούσια για τον εαυτό τους κι αυτό ακριβώς είναι η βασιλεία τω ουρανών.
Κι αν δε μπορούμε τέτοιοι φτωχοί να γίνουμε ας βοηθήσουμε όσους είναι έτσι τουλάχιστον με ελεημοσύνη και μετάδοση από τα δικά μας και έτσι να γίνουμε κοινωνοί των φτωχών αυτών. Από τα αγαθά που μας περισσεύουν φίλους αποκτάμε από το μαμμωνά! Κι όταν μεταστούμε τότε θα δούμε τι κερδίσαμε: στις αιώνιες μονές αιώνια κατοικία! Κι ο σωματικός άρα θάνατος από πού; Ο σατανάς στερείται αληθινής ζωής και νεκρώνεται πνευματικά αποβάλλοντας ζωή αληθινή και μη χορταίνοντας ορμητική κακία γίνεται νεκροποιό πνεύμα έλκοντας τον άνθρωπο στη νέκρωσή του κι αφού οι προπάτορες συμφώνησαν παρά τη γνώμη του Κτίστη κι εγυμνώθηκαν της αίγλης των φωτεινών και ζωτικών ενδυμάτων νεκρώθηκαν σα το σατανά και στο πνεύμα. Νεκρός και νεκροποιός σε όσους τον προσεγγίζουν εκείνος και ζωή και ζωοποιός ο Χριστός πάλι σε όσους Τον προσεγγίζουν. Και τα νεκρά πνεύματα μεταδίδουν τη νέκρωση και στα σώματα και όλα θα διαλύονταν άμεσα αν ο Κύριος από θεία πρόνοια και δύναμη δεν ανέμενε την απόφαση που ανέβαλε και μετέθεσε κάπως το σωματικό θάνατο και με βάθος σοφίας και υπερβολή αγαθότητας και φιλανθρωπίας Του την αποταμίευσε για το μέλλον και μάλιστα με δίκαιη δίκη.
Σωματικός θάνατος και αμαρτία πάνε μαζί και αμαρτωλή ψυχή και σατανάς κι επομένως και σωματικά νοσήματα και αμαρτία. Για δείτε τον πρώτο που νόσησε σωματικά: τον Κάιν που έτρεμε για το φόνο…από αγάπη μίσος και φθόνο και φόνο και μαρασμό και πάθος και αθεράπευτη νόσο και πληγή νευρική και έτσι και στα άλλα ανθρώπινα. Στον παραλυτικό λέει: παιδί Μου σου συγχωρώ τις αμαρτίες πρώτα κι έπειτα ακολουθεί η σωματική ανάσταση… αίτιο νόσου και έπειτα ιατρεία! Στην προβατική πάλι: ιδού έγινες καλά κοίτα μην ξανααμαρτήσεις και πάθεις χειρότερα. Κι η θεία κοινωνία: οι αναξίως προσερχόμενοι προσέξτε γιατί κρίμα εαυτώ εσθίεις και πίνεις και δια τούτο πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και πεθαίνουν από αυτό από το αναξίως προσέρχεσθαι στη θεία μετάληψη! Κάθε ατέλεια φύσεως που φέρνει νόσημα από αμαρτία και λίγες οι περιπτώσεις –σαν τον Ιώβ- που πάσχουμε για να δοξαστεί ο Θεός και σαν τον εκ γενετής τυφλό που θεράπευσε ο Κύριος υπερφυσικά με σημεία και τέρατα πραγματικά!
Τώρα επειδή πολλές αρρώστιες έρχονται η φιλανθρωπία των Πατέρων της Εκκλησίας όρισε να εορτάζεται η πρόοδος του Τιμίου Σταυρού, η λιτανεία και η προσκύνησή Του κι ο αγιασμός Του για να προλαβαίνουμε τις πολλές αρρώστιες της εποχής κι όχι να καταφεύγουμε σε μάγους αλλά στο Θεό και τους αγίους Του. Αλλιώς και αρρώστιες κι άλλες θα τους βρουν όσοι πάνε σε μάγια και την ψυχή τους θα χάσουν και το σώμα από την άρνηση του Θεού που κάνουν έτσι. Ο Θεός μας όμως και τις αρρώστιες απομακρύνει και ψυχική υγεία προσφέρει δωρεάν όπως λέει: ασθενεί κανείς; Ας προσκαλέσει τον ιερέα για ευχέλαιο και εν τω ονόματι Κυρίου η ευχή της πίστεως θα τον σώσει από την ασθένειά του και ο Κύριος θα τον ανορθώσει κι ας έχει και αμαρτίες θα γίνει καλά και θα συγχωρεθεί φτάνει να μετανοήσει έμπρακτα κι ειλικρινά με μετάνοια και εξομολόγηση και ελεημοσύνες κι άλλα έργα μετανοίας γιατί πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη!
Κι εμείς λοιπόν απαλλαγμένοι από δεινά ψυχοσωματικά και με μέτρια ζωή άνετα διαβιούντες εδώ πετυχαίνουμε και το ποθούμενο: αιώνια και μακάρια και άφθαρτη ζωή τελείως απαθή και αβλαβή μέσα στο Χριστό τον ιατρό ψυχών και σωμάτων μας ώ πρέπει πάσα δόξα συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Παναγίω και ζωοποιώ Πνεύματι εις τους αιώνας Αμήν.

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 21ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

 Η παραβολή για τα δυο σπίτια
«Όποιος ακούει αυτά τα λόγια μου και τα τηρεί, τον παρομοιάζω με συνετό άνθρωπο, που έχτισε το σπίτι του πάνω στο βράχο. Όταν ήρθε η βροχή και πλημμύρισαν τα ποτάμια και φύσηξαν οι άνεμοι και έπεσαν ορμητικά πάνω σ’ εκείνο το σπίτι, δεν γκρεμίστηκε, γιατί είχε θεμελιωθεί πάνω στο βράχο. Όποιος όμως ακούει αυτά τα λόγια μου, αλλά δεν τα εφαρμόζει, μοιάζει μ’ ένα άμυαλο άνθρωπο, που έχτισε το σπίτι του πάνω στην άμμο. Κι όταν ήρθε η βροχή και πλημμύρισαν τα ποτάμια κι έπεσαν πάνω σ’ εκείνο το σπίτι, αυτό γκρεμίστηκε».
                                         Ο Ιησούς αληθινός δάσκαλος
Μ’ αυτά τα λόγια τελείωσε ο Ιησούς την ομιλία του στο Όρος. Ο κόσμος είχε εντυπωσιασθεί βαθειά από τη διδασκαλία του, γιατί τους δίδασκε με αυθεντία κι όχι όπως οι γραμματείς.
                                            Θεραπεία λεπρού.
Όταν κατέβηκε ο Ιησούς από το Όρος, τον ακολούθησε κόσμος πολύς. Ένας λεπρός τον πλησίασε, τον προσκύνησε και του είπε: «Κύριε, αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις από τη λέπρα». Ο Ιησούς άπλωσε το χέρι του, τον άγγιξε και του είπε: «Θέλω να καθαριστείς». Αμέσως καθαρίστηκε από τη λέπρα. Του λέει ο Ιησούς: «Πήγαινε να δείξεις τον εαυτό σου στον ιερέα». (Οι ιερείς πιστοποιούσαν τη θεραπεία από τη λέπρα ενός λεπρού και βεβαίωναν, ότι μπορούσε να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους,  χωρίς το φόβο να τους μεταδώσει την ασθένεια της λέπρας).  
Η φήμη του Ιησού απλωνόταν όλο και περισσότερο και πλήθος ανθρώπων πήγαιναν κοντά του να τον ακούσουν και να τους θεραπεύσει από τις αρρώστιες.
                             Θεραπεία του δούλου του εκατόνταρχου
           Μόλις μπήκε ο Ιησούς στην Καπερναούμ, τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος και τον παρακαλούσε μ’ αυτά τα λόγια: «Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι, παράλυτος και υποφέρει φοβερά».  Ο Ιησούς του λέει: «Θα έρθω και θα τον θεραπεύσω». Ο εκατόνταρχος του αποκρίθηκε: «Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου. Πες μόνο ένα λόγο και θα γιατρευτεί ο δούλος μου. Είμαι κι εγώ άνθρωπος και έχω στρατιώτες στη διοίκηση μου. Λέω στον ένα «πήγαινε» και πηγαίνει και στον άλλο «κάνε αυτό» και το κάνει». Όταν τον άκουσε ο Ιησούς θαύμασε και είπε: «Σας βεβαιώνω, πως τόση πίστη, ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες δεν βρήκα». Ύστερα είπε στον εκατόνταρχο: «Πήγαινε κι ας γίνει αυτό που πίστεψες». Και γιατρεύτηκε ο δούλος του εκείνη την ώρα.
`          Μας προξενεί εντύπωση η πίστη του εκατόνταρχου. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αμφισβητούν τα θαύματα του Χριστού. Λένε δηλ. ότι πιστεύουν, αλλά δεν μπορούν να πιστέψουν στα θαύματα. Ο λόγος είναι απλός: Δεν πιστεύουν στο Θεό. Είναι δυνατόν να πιστεύεις στο Θεό και να μην πιστεύεις στη δύναμη του Θεού; Μα τότε ο Θεός που πιστεύεις, είναι πιο αδύνατος από σένα. Θα μου πείτε: Μα δεν γίνονται εύκολα θαύματα. Αυτό είναι θέμα που αφορά την Πρόνοια και την Πανσοφία του Θεού, αλλά και την πίστη του ανθρώπου.  
            Πολλοί λένε ότι το θαύμα γίνεται με αυθυποβολή. Κι όμως δεν είδαμε ένα άνθρωπο, στον καιρό που μεσουρανεί η ιατρική επιστήμη, να θεραπεύεται από αυθυποβολή, όσο και αν αυτό είναι ένα  σημαντικό μέσο αυτοπεποίθησης, για την ανθρώπινη ζωή.  Αν γνωρίζαμε πόσα σημαντικά θαύματα της φύσεως και του σύμπαντος, δεν μπορούμε να ερμηνεύσομε, δεν θα είχαμε καμιά δυσκολία να αποδεχτούμε τα θαύματα του Θεού. Στην προκειμένη περίπτωση ο δούλος  του εκατόνταρχου, βρίσκεται μακριά. Ούτε πιστεύει, ούτε γνωρίζει το Χριστό, ούτε ζητά τη βοήθεια του. Κι όμως ο Χριστός τον θεραπεύει από μακριά.
               Ο συναγερμός εκείνη την εποχή του λαού,  να δει και να πλησιάσει το Χριστό, ήταν κυρίως η αγωνία του να θεραπεύσει τις αρρώστιες των δικών του ανθρώπων. Είναι αναρίθμητα τα θαύματα του Χριστού, γεγονός που δεν αμφισβητήθηκε, ούτε από τους εχθρούς του, Φαρισαίους και Σαδδουκαίους, Αρχιερείς και γραμματείς. Δεν μπορούσαν να αμφισβητήσουν τα θαύματα του, γι’ αυτό τον ρωτούσαν να τους πει, με ποια εξουσία και με ποια δύναμη τα κάνει και ότι κάνοντας καθημερινά θαύματα, δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου.
                 Το θαύμα του Χριστού, δεν γίνεται ποτέ από επίδειξη, αλλά από ευσπλαχνία και αγάπη στον άνθρωπο που υποφέρει. Γι’ αυτό προτάσσει πάντοτε την ψυχική και πνευματική θεραπεία του ανθρώπου, που είναι η απελευθέρωση από την αμαρτία και το διάβολο. Συγχωράει τις αμαρτίες στον παραλυτικό.  Κι όταν οι Φαρισαίοι τού αμφισβητούν αυτή την εξουσία, να συγχωρεί αμαρτίες, του λέει: «Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο και πήγαινε στο σπίτι σου». Κι αυτό το θεωρεί μικρότερη ευεργεσία, από τη συγχώρηση των αμαρτιών!

24 Ιουλ 2015

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 20ό)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

Η κατάκριση
«Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας» λέει ο Χριστός, «για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε. Κρίνεις τον άλλο άνθρωπο, επειδή βλέπεις ένα σκουπίδι στο μάτι του και δεν νιώθεις ένα ολόκληρο δοκάρι, στο δικό σου μάτι. Πώς θα πεις στον αδελφό σου: «άφησε με να σου βγάλω το σκουπίδι από το μάτι σου», όταν εσύ έχεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα το δοκάρι από το δικό σου μάτι και τότε θα δεις καθαρά και θα μπορέσεις να βγάλεις το μικρό  σκουπίδι, από το μάτι του αδελφού σου».
Κρίση εδώ ο Χριστός, εννοεί την κατάκριση. Δεν εννοεί  ασφαλώς το ενδιαφέρον για τον άλλο άνθρωπο, ούτε υιοθετεί την αδιαφορία, που είναι σήμερα η μεγαλύτερη μορφή απανθρωπίας.  Αναφέρεται στην αυστηρή κρίση που κάνομε στους συνανθρώπους μας. Στην ανελέητη κρίση, που γίνεται χωρίς αγάπη. Γι’ αυτό, υπερτονίζει το γεγονός, ότι βλέπομε του αδελφού μας τα ελαττώματα και τον κατακρίνομε και δεν βλέπομε τα δικά μας, που είναι πολύ μεγαλύτερα. Κρίνομε και κατακρίνομε τους άλλους, ενώ δεν έχομε στοιχειώδη αυτογνωσία, για να δούμε τον εαυτό μας. Αν βλέπαμε τον εαυτό μας, θα είμαστε προς τους άλλους επιεικείς.
                                    Η ικανοποίηση της προσευχής
«Ζητάτε από το Θεό και θα σας δοθεί. Ψάχνετε και θα βρείτε. Χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Ποιος από σας, αν του ζητήσει το παιδί του ψωμί θα του δώσει πέτρα ή αν του ζητήσει ψάρι θα του δώσει φίδι; Αφού λοιπόν εσείς, παρόλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε στα παιδιά σας καλά πράγματα, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας σας, θα δώσει αγαθά σε όσους του τα ζητούν».
                                                  Ο Χρυσός κανόνας
«Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αυτά να κάνετε κι εσείς σ’ αυτούς. Σ’ αυτό συνοψίζονται ο νόμος και οι προφήτες».
                                                   Οι ψευδοπροφήτες
«Φυλαχθείτε από τους ψευδοπροφήτες» συνεχίζει ο Χριστός,  «που σας έρχονται ντυμένοι σαν πρόβατα, ενώ από μέσα τους, είναι λύκοι αρπαχτικοί.  Θα τους καταλάβετε από τα έργα τους. Δεν μπορείς να μαζεύεις από τα αγκάθια σταφύλια κι από τους τριβόλους σύκα. Ένα καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς, ενώ το άχρηστο δέντρο κάνει άχρηστους καρπούς. Όποιο δέντρο δεν κάνει καλούς καρπούς, το κόβουν και το ρίχνουν στη φωτιά. Τους ψευδοπροφήτες λοιπόν, θα τους καταλάβετε από τα έργα τους. Ο καλός άνθρωπος βγάζει το καλό, από το αγαθό απόθεμα της καρδιάς του κι ο κακός, βγάζει το κακό, από το κακό απόθεμα της καρδιάς του. Γιατί το στόμα του ανθρώπου μιλάει, από το περίσσευμα της καρδιάς του».
Ψευδοπροφήτες εδώ εννοεί ο Χριστός, εκείνους που δεν είναι αληθινοί προφήτες και ως εκ τούτου διαστρέφουν την διδασκαλία του Θεού. Έχουν το ένδυμα προβάτου δηλ. την πραότητα και την καλοσύνη του αληθινού προφήτη, αλλά μέσα τους έχουν τη δολιότητα και την θηριωδία του λύκου. Μοιάζουν με τα άχρηστα δέντρα, που δεν κάνουν καλούς καρπούς. Όπως δεν μπορούν τα αγκάθια να βγάλουν σταφύλια κι ούτε τα αγριόχορτα  να βγάλουν σύκα, δεν μπορείς να περιμένεις κανένα καλό από τους ψευδοπροφήτες. Ο κάθε άνθρωπος βγάζει το καλό ή το κακό από το περιεχόμενο της καρδιάς του. Από το περίσσευμα της καρδιάς του μιλάει ο άνθρωπος. Ό,τι έχει η καρδιά του, λένε τα χείλη του. Αν έχει αγάπη, μιλάει για αγάπη. Αν έχει μίσος, μιλάει με φθόνο. Αν έχει φιληδονία, μιλάει με λαγνεία.
                                                Ο αληθινός μαθητής
«Στη βασιλεία του Θεού, δεν θα μπει όποιος μου λέει: «Κύριε, Κύριε», αλλά όποιος κάνει το θέλημα του Θεού. Την ημέρα της Κρίσεως, πολλοί θα μου πουν: «Κύριε. Εμείς προφητέψαμε στο όνομα σου. Διώξαμε δαιμόνια στο όνομα σου. Κάναμε θαύματα στο όνομα σου». Και τότε εγώ θα τους πω: «Ποτέ δεν σας ήξερα. Φύγετε μακριά μου, εσείς που αντιστρατεύεστε το νόμο του Θεού».
Μας μιλεί ο Χριστός για τους αληθινούς μαθητές του, που είναι εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Μας λέει όμως, ότι την ημέρα της Κρίσεως θα παρουσιαστούν κάποιοι άνθρωποι,  που θα του λένε, ότι ήταν δικοί του, ότι στο όνομα του προφήτεψαν, με το όνομα του έβγαλαν δαιμόνια και με το όνομα του έκαμαν θαύματα. Εκείνος θα τους πει, ότι δεν τους γνωρίζει.

Πρόκειται για κάποιους ανθρώπους που πίστεψαν στο Χριστό και έκαμαν ακόμη και θαύματα, είχαν δηλ. πνευματικά χαρίσματα, αλλά στη συνέχεια δεν είχαν την αγάπη του Χριστού, δεν έζησαν με αγιότητα βίου και φόβο Θεού, υπερηφανεύτηκαν  και τα χαρίσματα τους χάθηκαν.

16 Ιουλ 2015

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 19ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου

Το άγχος για τη ζωή
            «Μη μεριμνάτε» συνεχίζει ο Χριστός, « για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή σας είναι σπουδαιότερη από την τροφή. Το σώμα σας είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο. Κοιτάξτε τα πουλιά που πετούν στον ουρανό. Ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν τρόφιμα σε αποθήκες κι όμως τα τρέφει ο Θεός. Εσείς αξίζετε πολύ περισσότερο από τα πουλιά. Κι έπειτα, ποιος από σας μπορεί με το άγχος του, να προσθέσει ένα πήχυ στο ανάστημα του;»
            «Γιατί έχετε τόσο άγχος για το ντύσιμο σας; Να σας διδάξουν τα κρίνα του αγρού, πώς μεγαλώνουν. Δεν κοπιάζουν. Κι όμως σας βεβαιώνω ότι, ούτε ο βασιλιάς Σολομών, με όλη τη μεγαλοπρέπεια που είχε, δεν ντυνόταν σαν ένα απ’ αυτά. Αν όμως ο Θεός, ντύνει έτσι  τα λουλούδια του αγρού, που σήμερα υπάρχουν κι αύριο ξεραίνονται, δεν θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας; Γιατί είστε ολιγόπιστοι; Να μη σας απασχολούν λοιπόν όλα αυτά και να μη σας πιάνει άγχος. Για όλα αυτά αγωνιούν, όσοι δεν έχουν εμπιστοσύνη στο Θεό. Ο Θεός όμως, ως Πατέρας σας, ξέρει καλά,  τι έχετε ανάγκη. Να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματος του και όλα αυτά θα ακολουθήσουν».
            Καταλαβαίνομε τα λόγια του Χριστού, σχετικά με το άγχος, αφού ειδικά σήμερα, είναι η ασθένεια της εποχής. Μας κάνει όμως εντύπωση,   ότι μας λέει να μη μεριμνούμε για το ψωμί μας, για το ντύσιμο μας και γενικά για τη ζωή μας και μάς φέρνει παράδειγμα τα πουλάκια που πετούν στον ουρανό και τα κρίνα του αγρού. Αν κανείς βέβαια αυτά τα ερμηνεύσει επιπόλαια, έξω από τη συνάφεια τους κι από το λόγο που ειπωθήκανε, μπορεί να βγάλει αυθαίρετα συμπεράσματα, που ο Χριστός ούτε τα είπε, ούτε τα εννοούσε. Δεν μπορούμε να απομονώνομε ένα χωρίο ή ένα κείμενο και να ερμηνεύομε από αυτό ολόκληρο το χριστιανισμό.  
            Η μέριμνα για την οποία μιλάει ο  Χριστός, είναι η αγχώδης μέριμνα. Η αγωνιώδης μέριμνα.  Όχι η φροντίδα του ανθρώπου για το ψωμί του ή το ντύσιμο του. Η μέριμνα που έχει σκοπό, όχι τη ζωή του ανθρώπου, αλλά τον πλουτισμό του. Είναι η απληστία, η φιλαργυρία, η ζωώδης καλοπέραση, τα οποία με θεμιτά και αθέμιτα μέσα αγωνίζεται να επιτύχει, σε βάρος της υγείας του, της ψυχικής του ισορροπίας και φυσικά των συνανθρώπων του. Ακούμε πολλές φορές το λαό μας να μιλάει για κάποιους ανθρώπους, ότι «πατούνε επί πτωμάτων!» Θα ήταν πιο σωστό να λέγαμε: Πατούνε πάνω στις ανθρώπινες καρδιές, στις ανθρώπινες συνειδήσεις, στα ιερότερα πράγματα της ζωής! Σήμερα υπάρχει στην ψυχιατρική ο όρος «αγχώδης ανησυχία», για την οποία χορηγούνται ηρεμιστικά. 
            Θα ήταν βέβαια  εντελώς παράλογο να νομίσει κάποιος, ότι με την έλλειψη αγχώδους μέριμνας, εννοεί ο Χριστός, την κατάργηση της εργασίας. Ο Θεός είναι εκείνος που πάντα εργάζεται και ο Χριστός ως Θεάνθρωπος κοπίασε και εργάστηκε πολύ.  Η εργασία καθιερώθηκε από το Θεό και ευλογήθηκε  αμέσως μέσα στον παράδεισο. Η εντολή του Θεού ήταν στους πρωτοπλάστους να εργάζονται. Η αγχώδης όμως εργασία, που καταντά εφιάλτης και φιλαργυρία, καταστρέφει τον άνθρωπο. 
            Ένα παράδειγμα: Σε μια πλούσια σε εύφορα εδάφη χώρα, η κυβέρνηση θέλει να αμείψει ένα άνθρωπο, για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα. Η αμοιβή ήταν να του δώσει μια μεγάλη έκταση γης. Ο άνθρωπος όμως, ήταν άπληστος. Του έδειξαν μια πεδιάδα και του είπαν: «Μόλις ανατείλει ο ήλιος θα αρχίσεις να οριοθετείς με ένα σκαπέτι, το χωράφι που θέλεις να πάρεις. Θα κάμεις δηλ. ένα μεγάλο κύκλο και όσο συμπεριλάβεις μέσα, θα είναι δικό σου».
            Ο άνθρωπος άρχισε να κυκλώνει το χωράφι, με φοβερή αγωνία. Να προλάβει να πάρει, όσο το δυνατόν περισσότερο. Η συμφωνία όμως έλεγε, ότι την ώρα της δύσεως του ηλίου, έπρεπε να κλείνει ο κύκλος, αλλιώς θα το έχανε όλο.  Ο άνθρωπος λοιπόν όλο και άνοιγε τον κύκλο, για να πάρει περισσότερο χωράφι.
            Όσο βράδιαζε όμως, καταλάβαινε ότι δεν θα προλάβει να κλείσει τον κύκλο, γιατί τον είχε ανοίξει πολύ. Ξεπέρασε τον εαυτό του, λαχανιασμένος, «με την ψυχή στο στόμα» για να προλάβει. Την ώρα που έδυε ο ήλιος, πρόλαβε κι έκλεισε τον κύκλο. Είχε συμπεριλάβει μια τεράστια περιουσία.
            Όμως στην τελευταία σκαπετιά, έπεσε κάτω νεκρός, αποκαμωμένος από την εξοντωτική κούραση και νηστεία της ημέρας. Στον τόπο αυτό, άνοιξαν   ένα τάφο και τον έθαψαν. Τελικά απ’ όλη την περιουσία,  πήρε  δυο μέτρα γης.
            Όσο για τα αγαθά που δίνει στον άνθρωπο ο Θεός, πάνω στη γη, είναι αρκετά για να ζήσει. Οι άνθρωποι τα μοιράζουν άδικα. Στις άγονες χώρες, έδωσε ο Θεός πετρέλαια. Αλλού έδωσε τον πλούτο της θάλασσας κι άλλού τον πλούτο της γης. Η νεκρά θάλασσα, στην οποία δεν υπάρχει ζωή, είναι τεράστια παραγωγική δύναμη  για την Ιορδανία και το Ισραήλ. Στην Αφρική υπάρχουν φυτείες που παράγουν φάρμακα και εδάφη που περιέχουν χρυσάφι. Τα εκμεταλλεύονται βέβαια με τα εργοστάσια τους οι πλούσιες χώρες. Αυτό έχει σχέση  όμως, με τη δικαιοσύνη των ανθρώπων


10 Ιουλ 2015

Από τί είμαστε όλοι, λίγο ή πολύ Παράλυτοι;

κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Γυμνασιάρχου

http://theologoi-kritis.sch.gr/images/stories/pictures/paralytos.jpgΞέρουμε άραγε ότι το σπουδαιότερο στη ζωή μας είναι να εννοήσουμε πως πρέπει να εφαρμόσουμε το «μετανοείτε» γιατί «ήγγικε η βασιλεία των ουρανών» όπως βλέπουμε και στο σημερινό ευαγγέλιο. Ναι, ήγγισε αλλά και είναι μέσα μας λέει ο Κύριος «η βασιλεία των ουρανών εντός υμών εστι». Ναι, ήγγισε και εντός ημών εστι αλλά και πρόκειται σύντομα πολύ νωρίτερα από ό, τι φανταζόμαστε να ξαναέρθει περιφανέστατα όχι για άλλο λόγο αλλά για να καταργήσει κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και να μας προσφέρει την ακαταμάχητη ισχύ και αδαπάνητο πλούτο και αναλλοίωτη κι άφθαρτη και ατελεύτητη τρυφή και δόξα και εξουσία και δύναμη εφόσον έχουμε ζήσει εδώ στη γη όπως θέλει και ευαρεστείται ο Θεός. Πώς έγινε η θαυμαστή ίαση του παραλυτικού από τον Κύριό μας στα Ιεροσόλυμα;
Οι Ιουδαίοι έβλεπαν τα θαύματα αλλά αντί να δοξάζουν το Θεό βλαστημούσαν κι έτσι αντί να επαινούν τον ευεργέτη τους που με λόγια και έργα τους ευεργετούσε αυτοί αντιδρούσαν λόγω της ανθρώπινης δόξας και απομακρύνονταν από την πίστη και γι’ αυτό τους έλεγε ο Κύριος: πώς μπορείτε εσείς να πιστεύετε στο Θεό όταν δέχεστε δόξες και τιμές αναμεταξύ σας και δεν ζητάτε να βρείτε τη δόξα από το μόνο Θεό; Φοβερός ο λόγος... άλλοι πάλι εμποδίζονται  από χωράφια και γάμους και φροντίδες βιωτικές αλλά βλέπουμε εδώ και τον παραλυτικό στο σώμα να είναι ολότελα απαλλαγμένος από αυτά τα εμπόδια στην πνευματική του ζωή και είναι παρατηρημένο ότι στους αμαρτωλούς η αρρώστια καμιά φορά είναι ανώτερη από την υγεία γιατί ασφαλώς θα τους οδηγήσει στη σωτηρία τους αμβλύνοντας τις όποιες κακίες τους και εξοφλώντας τις αμαρτίες με την κακοπάθεια ώστε να καθίστανται δεκτικοί θεραπείας πρώτα ψυχικής κι έπειτα σωματικής και ιδίως όταν ο ίδιος ο άρρωστος κατανοεί ότι η αρρώστια είναι θεραπεία της ψυχής και βαστάζοντάς την γενναία προσπέφτει στο Θεό με πίστη κι επικαλείται ιλασμό με έργα με όση δύναμη έχει όπως και ο παραλυτικός σήμερα εδώ και 38 έτη.
Τι ευλογημένη στιγμή ήταν αυτή όταν τον είδε ο Κύριος και του χάρισε και την άφεση των αμαρτιών του αφού πρώτα τον ρώτησε εάν θέλει να γίνει υγιής. Έτσι συμβαίνει και με όλους μας. Όταν δηλαδή γινόμαστε τέκνα Θεού από τον Πατέρα μας τον επουράνιο προσκολλώμαστε στον μόνο αναμάρτητο Θεό γινόμενοι κι εμείς αναμάρτητοι με τη σωστή εξομολόγηση και την ακόλουθη άφεση των αμαρτιών μας. Για να έρθει όμως η ανακαίνιση του σώματος προηγείται η ψυχική γιατί από αμαρτίες ποικίλες συνήθως επακολουθούν και νόσοι και θάνατοι κατά τη δικαία κρίση του Θεού. Υπάρχει όμως μια κατηγορία ανθρώπων πωρωμένων και σκληροκάρδιων και ολιγόπιστων και βλάσφημων όπως των Ιουδαίων που και σήμερα ακριβώς διαπράττουν και υποπίπτουν στο ίδιο λάθος: βλασφημούν απέναντι στον Κύριο ενώ Αυτός συνεχίζοντας από την ίαση της ψυχής σ’ εκείνην του σώματος δείχνει ότι είναι ευκολότερο να πω στον άρρωστο σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου όπως και σήκω πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα. Όπως κι έγινε αμέσως! Αλλά και με μια υπόδειξη υπόμνηση πρόσεξε μην αμαρτάνεις πια!
Τώρα εν έτει 2013 μ.Χ. που έχουμε δει κι έχουμε δει μάλιστα μεγαλύτερα από όλα αυτά θαύματα κι από το Θεό αλλά και από τους αγίους Του μόνο και μόνο με τη επίκληση του ονόματός Του τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να Τον δοξάσουμε και με έργα έχοντας το θαύμα ως υπόδειγμα και κίνητρο αρετής. Γιατί η σημερινή ευαγγελική περικοπή θέλει να μας πει ακριβώς αυτό: όλοι μας είμαστε λιγότερο ή περισσότερο παραλυτικοί και άρρωστοι στην ψυχή όπως λέει κι η υμνογραφία μας σήμερα: κι είμαστε κατάκοιτοι πάνω στην αμαρτία και τη φιανομενική της άνεση… αλλά μη φοβάστε έχουμε την εξομολόγηση και μπορούμε να ιαθούμε αφού προσπέσουμε για να προσεγγίσουμε τον Κύριο και να ζητήσουμε να λάβουμε τη θεραπεία μας.
Όπως ακριβώς κι ο παραλυτικός που κρεβάτι ήταν το σώμα που μας δένει στην αμαρτία και δε μας αφήνει να σωθούμε. Μετά τη θεραπεία όμως ο νους οδηγεί το σώμα με άξιους καρπούς μετανοίας ώστε όλοι να βλέπουν και να δοξάζουν το Θεό πότε; Όταν βλέπουν λχ τον χτεσινό τελώνη ευαγγελιστή και τον διώκτη απόστολο των εθνών μάλιστα και το ληστή θεολόγο γιο του ουράνιου Πατέρα τον ζώντα με τους χοίρους μέχρι προχτές κι αν θέλουμε να πορευόμαστε από δόξα σε δόξα του Θεού με την καθημερινή προκοπή προς τα ανώτερα.

Ας λάμψει το φως σας ενώπιον των ανθρώπων όχι επιδεικτικά αλλά θεοφιλώς να πολιτευόμαστε ώστε να βλέπουν τα καλά μας έργα κα να δοξάζουν το Θεό…όπως το φως μας ελκύει τα μάτια έτσι και η διαγωγή αυτή τη διάνοια και όπως η λαμπρότητα του ήλιου της δικαιοσύνης με έργα αρετής φαίνεται έτσι μας ελκύει προς τον ουρανό στον Πατέρα του ήλιου της δικαιοσύνης. Επομένως ας πούμε το υμνογραφικό εκ βάθους καρδίας: την ψυχήν μου Κύριε εν αμαρτίαις παντοίαις και ατόποις πράξεσι δεινώς παραλελυμένην έγειρον τη θεϊκή Σου επιστασία ώσπερ και τον παράλυτον ήγειρας πάλαι ίνα κράζω σεσωσμένος οικτίρμον δόξα Χριστέ τω κράτει Σου!

Μα υπάρχει πράγματι Σατανάς;

κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Γυμνασιάρχου

Όποιος είναι από το Θεό ακούει το Θεό και Τον υπακούει δηλαδή τις θείες εντολές! Στη συνέχεια μεταφέρει τα λόγια σε έργα αρμόδια κάνοντας το θείο Του θέλημα και γινόμενος κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Χριστού. Όποιος παρακούει το Θεό και αμαρτάνει και επιδίδεται σε αμαρτίες αμετανόητα κι ανόητα είναι δούλος της και δε είναι από το Θεό αλλά από τον πονηρό γιατί με την κακή του προαίρεση μεταπλάσσει τη φύση του από το Θεό δοθείσα κι εξομοιώνεται με τον πατέρα της απωλείας. Σεις είστε από τον πατέρα σας το διάβολο και θέλετε να κάνετε τις επιθυμίες του… αν και τέτοιου είδους άνθρωποι είναι χειρότεροι κι από δαίμονες κι ας μη τους βλέπουμε οι πολλοί…κατακόβουν το σώμα τους αυτοκαταστροφικά ή προσπαθούν να βλάψουν κι άλλους αναίτια και διαφθείρουν τις ψυχές τους και προσπαθούν να διαφθείρουν και των άλλων που τους συναναστρέφονται απρόσεκτα. Κι όταν πεθάνουν μαζί με το σώμα αποβάλλουν και την επήρεια των δαιμόνων ενώ όσοι αμαρτάνουν αμετανόητοι διατηρούν και τη βλάβη αθάνατη και σταθερή. Όποιον είναι δαιμονισμένος τον λυπούμαστε όλοι αλλά το φονιά και το φιλάργυρο και τον αναίσχυντο και τον περήφανο δεν τον λυπούμαστε αλλά και τους αποστρεφόμαστε ενίοτε. Ο ένας ακούσια πάσχει ενώ ο άλλος αυτοπροαίρετα κι εκούσια κι ύπουλα κρύβοντας τη νόσο του πολλές φορές.
Τη μανία του διαβόλου δεν την καταλαβαίνουμε αλλά τους δαιμονιζόμενους στο σώμα μπορούμε να δούμε για να καταλάβουμε πόσο κακός είναι σε όλους μας πάντα κι η ψυχή σε τι κακή κατάσταση βρίσκεται και με τα πονηρά της έργα έχει ένοικό της τον εχθρό… κι όταν ο μονογενής Υιός του Θεού από άφατη φιλανθρωπία κατέβηκε στη γη κι απελευθέρωσε το άνθρωπο από την τυραννία του διαβόλου κατά την ψυχή κι απομάκρυνε φανερά τα δαιμόνια και των φανερά δαιμονιζομένων επιβεβαιώνοντας την κρυφά γενόμενη ψυχική ελευθερία και ίαση… για θυμηθείτε τι έγινε όταν θεράπευσε λ.χ. τον παραλυτικό που Τον βλασφήμησαν κιόλας και για τούτο κι Αυτός θεράπευσε βεβαίως και την παράλυση του σώματος ώστε όλοι να καταλάβουν ότι έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες. Σήμερα δείχνει ότι Αυτός έχει τη δύναμη να διώχνει και τους δαίμονες από τις ψυχές μας και μας χαρίζει αιώνια ζωή.
Από την κατάπαυση της κακοκαιρίας στη θάλασσα που προηγήθηκε με επιτίμηση και καθησύχαση ας περάσουμε στο πέραν είπε από ευσπλαχνία προγνωρίζοντας ότι κι εκεί Τον είχαν τόσο πολύ ανάγκη…κι έρχεται αυτόκλητος βοηθός στο δαιμονιζόμενο τόσο δεινά βασανιζόμενο και χρόνια…ένας αλλά με πολλά δαιμόνια…λεγεώνα ολόκληρη…κι έρχεται και προσπέφτει κραυγάζοντας τι υπάρχει ανάμεσα σε Σένα και μένα Υιέ του Θεού του Υψίστου; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις. Γιατί παράγγειλε στο ακάθαρτο πνεύμα να εξέλθει από τον άνθρωπο. Αλλά πού να πάνε; Στη μέλλουσα καταδίκη τους; Από τώρα; Και κολακεύοντάς Τον πλησιάζουν νομίζοντας ότι θα Τον μεταπείσουν. Για καταρτισμό των παρόντων τα δέχτηκε όλα αυτά ο Κύριος ανεχόμενος και πράγματι όλοι έλεγαν ποιος είναι Αυτός που κι ο άνεμος Τον υπακούει κι η θάλασσα; Είναι λοιπόν ο Υιός του Υψίστου. Κι ο δαίμονας θέλοντας και μη το ομολογεί.
Κι ο Κύριός μας θέλοντας να δείξει και την ταυτότητα του φοβισμένου ρωτά το όνομά του κι εκείνος απαντά λεγεών! 6.000. Παρακαλούν μην τους στείλει στην άβυσσο ολότελα φοβισμένοι από ανάγκη πλησιάζοντας! Πόση η παντοκρατορική εξουσία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού! Ο επιβλέπων αβύσσους και καθήμενος εν υψηλοίς και τα πάντα περιέχων και κατευθύνων. Και μάλιστα δεν μπορούν να μείνουν πουθενά και με άδεια ακόμα! Διατάσσεται να εξέλθει αλλά δεν ξέρει πού και εισέρχεται στους χοίρους και αυτό πάλι δεν το κάνει από μόνος του πόσο μάλλον δεν μπορεί εναντίον ανθρώπων! Και πνίγηκαν. Το ίδιο περιμένει κι όλους μας αν δε προσέξουμε. Κι οι βοσκοί ανέφεραν όλα αυτά στην πόλη. Χοιρώδης βίος μοιάζει από ακαθαρσία παθών πονηρών και χοίροι οι περιφερόμενοι λερωμένοι ψυχικά και σωματικά και βοσκοί τους όσοι υπερέχουν σε κακία ανάμεσά τους σε ηδυπάθεια μεριμνώντας για τη σάρκα τους ικανοποιώντας την επιθυμία τους.
Ας αποφύγουμε τη συναναστροφή με χοίρους ομιλίες κακές φθείρουν ήθη χρηστά. Ειδικά οι μοναχοί λέει σήμερα ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς παραμονές του αγίου Δημητρίου!

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

                                         Η αληθινή νηστεία
«Όταν νηστεύετε –λέγει ο Χριστός- να μη γίνεστε σκυθρωποί όπως οι υποκριτές, που παραμορφώνουν την όψη τους για να δείξουν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν. Σας βεβαιώνω, πως με τον τρόπο αυτό έχουν κιόλας λάβει την ανταμοιβή τους. Εσύ όταν νηστεύεις, να περιποιείσαι τα μαλλιά σου και να νίπτεις το πρόσωπο σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου,  αλλά στον Πατέρα σου που βλέπει τις κρυφές πράξεις των ανθρώπων.  Εκείνος θα σου το ανταποδώσει φανερά».
Ο Χριστός δεν θέλει να κάνεις τη νηστεία για επίδειξη και για θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά γιατί πιστεύεις στην ωφέλεια της. Οι υποκριτές άφηναν με την σκυθρωπή όψη του προσώπου τους να φανεί, ότι η νηστεία τους είχε εξαντλήσει και εξουθενώσει,  για να φανούν μεγάλοι νηστευτές. Όταν κάνεις γι’ αυτό το σκοπό τη νηστεία, ο έπαινος των ανθρώπων, είναι η πληρωμή σου. Μην περιμένεις τίποτε από το Θεό. Ο Θεός θέλει τη νηστεία να την κάνεις με χαρά, αφού είναι για το καλό σου και χωρίς επίδειξη.
                               Ο αληθινός θησαυρός  
«Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά και όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, που δεν κινδυνεύουν να χαθούν. Γιατί εκεί που είναι ο θησαυρός σας, εκεί  είναι και η καρδιά σας».
Οι θησαυροί  που διατρέχουν κίνδυνο να χαθούν, είναι οπωσδήποτε τα υλικά πράγματα. Είναι χρήσιμα μέχρι το σημείο, που καλυτερεύουν τη ζωή του ανθρώπου δηλ.   τον υπηρετούν. Από την ώρα που τον εξουσιάζουν, γίνονται δυνάστες και το χειρότερο είναι, ότι δεν έχουν μέσα τους στοιχεία  αιωνιότητας. Σκλαβώνουν τον άνθρωπο, δίνει σ’ αυτά την καρδιά του και στο τέλος γίνονται οι εφιάλτες του. Ένα παράδειγμα η φιλαργυρία. Ο φιλάργυρος ούτε χαίρεται τα πλούτη του, ούτε ελεύθερος είναι να τα χρησιμοποιήσει, γιατί τα λατρεύει. Σημασία έχει σε τι δίνει ο καθένας την καρδιά του. Υπάρχουν καλά στον άνθρωπο που δεν τα φθείρει ο χρόνος και συνοδεύουν την ψυχή του στην αιωνιότητα. Αυτά εννοεί ο Χριστός.
Η μεγαλύτερη αλλοίωση του σύγχρονου ανθρώπου, είναι ότι βλέπει τη ζωή μόνο σαν βιολογικό γεγονός, που αρχίζει από το μηδέν και καταλήγει στον τάφο. Δηλ. χωρίς ψυχή και χωρίς φως αιωνιότητας.

                                      Το λυχνάρι του σώματος
«Το λυχνάρι του σώματος είναι τα μάτια. Αν λοιπόν τα μάτια σου είναι γερά, όλο το σώμα σου θα είναι στο φως. Αν όμως τα μάτια σου είναι χαλασμένα, όλο το σώμα σου θα είναι στο σκοτάδι. Κι αν το φως που έχεις, μεταβληθεί σε σκοτάδι, σκέψου πόσο θα είναι το σκοτάδι!».
Τα μάτια του ανθρώπου αντανακλούν τον ψυχικό και τον πνευματικό του κόσμο, ακόμη και τον ενστικτώδη του κόσμο. Δείχνουν δηλ. πιο στοιχείο κυριαρχεί μέσα στον άνθρωπο. Τα μάτια του ανθρώπου φανερώνουν την ψυχική του κατάσταση. Τη χαρά του, τη λύπη του, το θυμό του, την οργή του, το μίσος του, τη ζήλεια του, την κακία του, την εκτίμηση του, τη συμπάθεια του.  Φανερώνουν τα πάθη του, τον εγωισμό του, τη φιλαρέσκεια του, την ωραιοπάθεια του, την ταπείνωση του, την αγάπη του,  τον έρωτα του. Φανερώνουν τη φιληδονία του, τη λαγνεία του, την διαστροφή του. Φανερώνουν την πίστη του, την απιστία του, την αθεΐα του, τον μηδενισμό του.
                                 Θεός και χρήμα
«Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δυο κυρίους» λέει ο Χριστός.  «Γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα».
Το χρήμα είναι ένα μέσο στη ζωή του ανθρώπου, απαραίτητο για την ευημερία του και για  τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του. Από την ώρα που ο άνθρωπος, αντί να είναι χρήστης γίνεται δούλος του χρήματος, τον εξουσιάζει απόλυτα- όπως στην περίπτωση της φιλαργυρίας- και το υπηρετεί με τρόπο τυραννικό, παύει να είναι μέσο επιβιώσεως. Τότε ο άνθρωπος γίνεται αδίστακτος σε ηθικά μέσα, προκειμένου να αποκτήσει χρήματα και δεν λογαριάζει ούτε τον συνάνθρωπο του, ούτε το Θεό. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να υπηρετεί με τρόπο απόλυτο δυο κυρίους. Δεν μπορεί να λατρεύει το Θεό και το χρήμα.
Γι’ αυτό  αργότερα ο Ιερός Χρυσόστομος θα διακηρύξει: «Ουδείς φιλόχρυσος, υπήρξε φιλόχριστος, αλλά  και ουδείς φιλόχρυσος, υπήρξε φιλάνθρωπος». Η φιλαργυρία είναι εχθρός της φιλοθεΐας αλλά εξίσου εχθρός και της φιλανθρωπίας. Για το φιλάργυρο, θεός είναι το χρήμα. Ούτε το Θεό αγαπά, ούτε τον άνθρωπο. Είναι μια μορφή ειδωλολατρίας.


3 Ιουλ 2015

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 17ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

                                     Η Κυριακή προσευχή
            Ο Χριστός μάς δίνει ένα τύπο προσευχής, το γνωστό σε όλους μας «Πάτερ ημών». Η προσευχή αυτή λέγεται «Κυριακή προσευχή» επειδή μας την έδωσε ο Κύριος και διακρίνεται για την απλότητα της και τα θεολογικά της νοήματα. «Πατέρα μας που βρίσκεσαι στους ουρανούς, κάνε να σε δοξάζουν όλοι ως Θεό. Να έρθει η βασιλεία σου, να γίνει το θέλημα σου από τους ανθρώπους στη γη, όπως γίνεται από τους αγγέλους στον ουρανό».
Ονομάζομε το Θεό Πατέρα, γιατί είμαστε παιδιά του Θεού κατά χάρη, πλασμένοι κατά την εικόνα Του, που είναι ο Χριστός. Είμαστε δηλ. εικόνες του Χριστού. Η λέξη Πατέρας φανερώνει την άπειρη στοργή και αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος πρέπει να ζει μ’ αυτή την βεβαιότητα της αγάπης και της προστασίας του Θεού. Όταν ο άνθρωπος δεν  νιώθει αυτή την πατρότητα του Θεού, σημαίνει ότι έχει τοποθετήσει στη θέση του Θεού είδωλα πατρότητας κι όχι τον αληθινό Θεό. Όταν αναγνωρίζομε  το Θεό Πατέρα, την ίδια στιγμή αναγνωρίζομε τους άλλους ανθρώπους αδελφούς μας κι όχι εχθρούς. Η έννοια του αδελφού, αλλάζει ολόκληρη την εικόνα του ενός ανθρώπου για τον άλλο.
Έχομε όμως οι Χριστιανοί ένα βαθύτερο και ουσιαστικότερο λόγο  να λέμε το Θεό Πατέρα, γιατί «σταυρώθηκε» για μας. Ο Υιός σταυρώθηκε, αλλά η σταύρωση  ήταν  θέλημα και συμφωνία  του Πατέρα   και ευδοκία του Αγίου Πνεύματος. Η μεγαλύτερη φανέρωση της αγάπης της Αγίας Τριάδος προς τον άνθρωπο, ήταν η Σταύρωση του Χριστού. Σταυρώνουσα αγάπη ο Πατέρας.  Σταυρωμένη αγάπη ο Υιός. Αγιάζουσα αγάπη το Άγιο Πνεύμα.
Τοποθετείται ο Θεός στον ουρανό, όχι τοπικά, αφού δεν οριοθετείται ο Θεός, αλλά  μακριά από το κακό, τη φθορά και το θάνατο του κόσμου.  Παρακαλούμε να αγιασθεί το όνομα του, να τον δοξάζουν  ως Θεό όλοι  οι άνθρωποι. Να επικρατήσει η βασιλεία του στη γη, βασιλεία ειρήνης και αγάπης, δικαιοσύνης και ομόνοιας. Να γίνεται το θέλημα του από τους ανθρώπους στη γη, όπως γίνεται στον ουρανό από τους αγγέλους.  Το θέλημα του Θεού δεν καταργεί το θέλημα του ανθρώπου. Το φωτίζει, το εξυψώνει, το απαλλάσσει από αμαρτωλά στοιχεία, από ιδιοτέλεια και εγωισμό, το κάνει να είναι θέλημα στο καλό και στην ωφέλεια του ίδιου του ανθρώπου, αλλά και των συνανθρώπων του.
«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον». Δώσε μας σήμερα, το απαραίτητο για τη ζωή μας ψωμί. Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί,  αλλά δεν ζει και χωρίς ψωμί.   Το «καθημερινό μας ψωμί» φανερώνει την απαλλαγή του ανθρώπου, από την αγχώδη μέριμνα για το αύριο. Δεν σημαίνει αφροσύνη και έλλειψη προγραμματισμού για τη ζωή του, αλλά απαλλαγή από το άγχος και την απληστία. Η απληστία είναι θανάσιμη αμαρτία. Ο Χριστός θέλει να μας πει εδώ, ότι μόνο το «σήμερα» μας ανήκει. Το αύριο είναι άδηλο και πρέπει να το εγκαταλείπομε στη χάρη του Θεού.
«Συγχώρησε μας τις αμαρτίες και τα λάθη μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους συνανθρώπους μας, σε ό,τι μας έφταιξαν». Απαραίτητη δηλ. προϋπόθεση για να μας συγχωρέσει ο Θεός είναι να συγχωρούμε κι εμείς εκείνους που μας κάνουν κακό ή απλώς μας πικραίνουν.  
«Μη μας αφήσεις να πέσομε σε πειρασμό». Μη επιτρέψεις  να πέσομε σε δοκιμασία. Εδώ με τη λέξη πειρασμό, μπορούμε να εννοήσομε κάθε δοκιμασία στη ζωή μας, η οποία μπορεί να μας κλονίσει. Να κλονίσει ακόμη και την πίστη μας ή την αγάπη μας στο Θεό. Την πίστη ή την αγάπη μας στον άνθρωπο. Να κλονίσει την πίστη μας στο καλό, στην αλήθεια, στη δικαιοσύνη, στην αξία της ζωής, στην αξία του ανθρώπου. Μπορεί δηλ. μια δοκιμασία να μας οδηγήσει στο μηδενισμό, στη σκληρότητα, στην απιστία, στο μίσος, στην απογοήτευση, στην απελπισία, που είναι η μεγαλύτερη αμαρτία.
Πολλές φορές ο άνθρωπος από μια δοκιμασία, που την ερμηνεύει  ως αυθαίρετη ενέργεια του Θεού, μπορεί να καταλήξει στην αθεΐα. Όταν μια δοκιμασία προέρχεται από τους άλλους ανθρώπους, μπορείς να μισήσεις τους ανθρώπους. Την ίδια τη ζωή, να μισήσεις τα πάντα, να δεις τη ζωή σαν κόλαση, να πάψεις να πιστεύεις στο καλό και στην αλήθεια, να βλέπεις τον κόσμο με μίσος και εκδίκηση.
«Γλύτωσε μας από τον πονηρό», είναι η τελευταία παράκληση.  Πονηρός εδώ είναι ο διάβολος. Ο διάβολος μισεί πολύ τον άνθρωπο, επειδή ο άνθρωπος είναι το προσφιλέστερο δημιούργημα του Θεού. Πολλοί άνθρωποι σήμερα διστάζουν ή αρνούνται να μιλήσουν για το διάβολο και μιλούν συμβολικά για το κακό, για την αδικία και τόσα άλλα, τα οποία αποδίδουν σε κακές ενέργειες του ανθρώπου.
Αυτό είναι λάθος. Ο διάβολος υπάρχει, ως  πνεύμα του κακού. Ως πρώην άγγελος φωτός.  Έχει προσωπική ύπαρξη. Ο άνθρωπος νικά το διάβολο, με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού.
                       



ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα