26 Ιουν 2015

Πώς θα μεταβούμε από το καλοκαίρι αυτής της ζωής στο αιώνιο Θέρος στη Βασιλεία του θεού;

κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Ο λόγος όν ελάλησα εκείνος κρινεί αυτόν! Αυτό μας λέει ο Κύριος στο Ευαγγέλιο κι αυτό κηρύττουμε εδώ σήμερα: μη δεχτείτε το λόγο σα να σκορπίζεται στον αέρα και σαν έπεα πτερόεντα αλλά με πίστη δεχτείτε τα λόγια αυτά που ακολουθούν του Κυρίου μας και μάλιστα με πίστη ότι διαμένει κι ότι πρόκειται σε όσους πιστεύουν να δώσει σωτηρία αλλά και σε όσους αθετούν και με έργα επιδεικνύουν αντίθετα να τους φέρει για έλεγχο στο φρικωδέστατο βήμα του μέλλοντος.
Όπως ο καθένας μας έχει κάποιο σπίτι ή αγρό ίσως και αμπέλι ή τουλάχιστον συγγενείς ή ζώα και χρήματα και άλλα έτσι κι ο Θεός μας θεωρεί από φιλανθρωπία γιατί είμαστε και οίκος Θεού εάν κρατήσουμε βέβαια έως τέλους την ομολογία και το καύχημα της ελπίδας μας, δηλαδή ευσέβεια και θεάρεστο βίο. Άγιοι γίνεστε όπως κι Εγώ και εμείς δεν φανερώθηκε τι θα είμαστε αλλά αν φανερωθεί θα είμαστε όμοιοί Του… είμαστε λοιπόν οίκος Του και γι’  αυτό μας είπε: θα ενοικήσω σ’  αυτούς και θα είμαι Θεός τους εάν μαζί με την ευσέβεια έχουν βίο καθαρό αλλιώς θα ακούσουμε ότι θα αφεθεί ο οίκος σας έρημος και θα εγκαταλειφθούμε ως σκηνή εν αμπελώνι και οπωροφυλάκιο σε λαχανόκηπο εφόσον είναι άχρηστοι και περάσει η εποχή τους!
Είμαστε βέβαια συγγενείς Του εφόσον ακούσουμε να μας λέει: όποιος κάνει το θέλημα του Πατρός Μου στους ουρανούς αυτός είναι αδελφός Μου και αδελφή Μου και μητέρα Μου! Υψίστη συγγένεια που μας φέρνει κοντά Του εξαιτίας του θεοφιλούς βίου και της ενάρετης ζωής και της πολιτείας κατά τις εντολές Του! Αλίμονό μας αν ισχύσει το αντίθετο: σεις είστε από τον πατέρα σας το διάβολο και θέλετε να πράττετε τις επιθυμίες του. Αν ήσασταν τέκνα Αβραάμ θα κάνατε και τα έργα του…
Και αμπελώνας Του είμαστε όλοι όσοι δεχόμαστε ευσέβεια. Και μάλιστα αμπελώνας που είτε φέρει θεοφιλή καρπό βρίσκει επιμέλεια και φροντίδα από το Θεό είτε αντί σταφυλιού παράγει αγκάθια οπότε κέντρα θανάτου και αμαρτίες θα μας αφήσουν απεριποίητους από το Θεό και στα θηρία παρατημένους για καταπάτηση και από πονηρούς δαίμονες στο πυρ να παραδοθούμε για να καούμε. Εγώ ειμι η άμπελος κι εσείς τα κλήματα κ ο Πατέρας μου ο γεωργός και κάθε κλήμα που φέρει καρπό σε Μένα το καθαρίζει και φέρει περισσότερο καρπό ενώ όποιο δε φέρει καρπό ρίχνεται έξω και σαν το κλήμα ξεραίνεται κι έπειτα συνάζεται και ρίχνεται στη φωτιά και καίγεται!
Και ποίμνιό Του είμαστε: Πέτρο Με αγαπάς; Ποίμαινε τα πρόβατά Μου και τα αρνία μου γιατί όλοι μας είμαστε απολολώς πρόβατο πλανηθήκαμε δηλαδή και χαθήκαμε σα τη δραχμή που έπεσε από το δεσποτικό Του χέρι…αλλά ήρθε ο ποιμήν ο καλός και φύσει δεσπότης και μας αναζήτησε και μας βρήκε και μας έσωσε και συνήψε μαζί Του αρρήτως! Τον καλό μας ποιμένα ας ακολουθούμε λοιπόν το Χριστό μας που μας οδηγεί σε βοσκές και μάντρες αιώνιας ζωής. Κι ας φυλαχτούμε με τις αρετές στο κατεικόνα και καθομοίωση καρποφορώντας με αγαθά έργα ως αμπελώνας Κυρίου κι αγαπημένο νιόφυτο αμπέλι Του κάνοντας το θέλημά Του τα αγαθό και ευάρεστο και τέλειο για να Τον αποκτήσουμε Πατέρα μας καθαρίζοντας ψυχοσωματικά τον εαυτό μας καθιστάμενοι οίκος Θεού και ως αγρό και χωράφι σπαρμένο αφού ομοιώθηκε η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο στον αγρό του κι όταν κοιμόταν ο εχθρός ήρθε και έσπειρε ζιζάνια στο στάρι κι έφυγε!
Διδάσκοντας λοιπόν για το λογικό πνευματικό θέρος βλέπουμε ότι θεριστές είναι της μεταστάσεως από απιστία στην πίστη δηλαδή οι Απόστολοι κι οι ιερείς ανά τους αιώνες με την αποστολική διαδοχή ως διδάσκαλοι ευσεβείας και θεριστές πνευματικού θέρους και θεριστές λογικού θέρους πάλι οι Άγιοι Άγγελοι του Θεού που έχουν κάτι περισσότερο από τους Αποστόλους αφού και μετά το θερισμό διαλέγουν και διαχωρίζουν αγαθούς και πονηρούς και προπέμπουν τους πρώτους στην ουράνια βασιλεία και ρίχνουν στη φωτιά τους δεύτερους στη γέεννα του πυρός όπως λέει και στο Ευαγγέλιο όπου βλέπουμε και τα ζιζάνια ελεύθερα να κυκλοφορούν!
Ζιζάνια είναι οι γιοι του πονηρού από ομοιότητα έργων και χαρακτήρα. Καιρός θερισμού η συντέλεια του αιώνος τούτου άρχισε από πολύ καιρό ενεργείται με το θάνατο και περατώνεται τότε…θεριστές οι άγγελοι και διάκονοι του επουράνιου βασιλέα και θα μαζέψουν τα σκάνδαλα όταν τους το ζητήσει Εκείνος για τη βασιλεία Του όλους μας που αποτελούμε την Ιερά Εκκλησία! Σκανδαλοποιοί και άνομοι θα συγκεντρωθούν από τους αγγέλους Του όσοι επομένως είναι αιρετικοί και αμετανόητοι –αμαρτία ανομία- και θα ριχτούν στην κάμινο του πυρός όπου ο κλαυθμός και το τρίξιμο των οδόντων! Θερισμός και χωρισμός φοβερός και φρικωδέστατος και δεινότατος!
Κι έρχεται το αμείλικτο ερώτημα: θέλεις να μαζέψουμε τα ζιζάνια να τους πάρουμε από τη ζωή με το θάνατο κι ο Κύριος αρνείται μην ξεριζώσουν μαζί και το στάρι! Ζιζάνια οι δυσσεβείς και πονηροί που συνδιάγουν και συμβιώνουν με τους αγαθούς στην Εκκλησία! Ακούστε τη λύση της απορίας σας: πολλοί δυσσεβείς κι αμαρτωλοί από την επικοινωνία με αγαθούς και ευσεβείς και δίκαιους μεταβάλλονται κάποτε με μετάνοια και έρχονται στην ευσέβεια και αρετή και γίνονται από ζιζάνια σίτος! Γι’  αυτό τους αφήνει ακόμα λίγο ο Κύριός μας μήπως κι αλλάξουν! Αλλά και πολλοί κι ας ήταν πονηροί απέκτησαν απόγονους αγαθής προαίρεσης.. και γι’  αυτούς προνόησε ο Κύριος λοιπόν και δεν άφησε να ξεριζωθούν τα ζιζάνια! Αλλιώς γέεννα πυρός και πυρ εξώτερο!
Ακούω κι άλλη απορία: γιατί εξώτερο πυρ κι όχι ενδότερο σκότος αφού αφεγγέστερο; Ακούστε πάλι τη λύση: φως ανέσπερο κι αληθινό και αιώνιο όπου των δικαίων τα πνεύματα κι έπειτα κι όλοι οι άγιοι και με τα σώματά τους μάλιστα είναι ο Θεός ο ήλιος της δικαιοσύνης. Και τώρα όλοι μας έχουμε ελπίδα σωτηρίας και πριν από αυτήν μετανοίας κι απολαύουμε τώρα αισθητό φως και παρηγοριά από άλλα κτίσματά Του κι ο Θεός μας ανέχεται φιλανθρώπως και μακρόθυμα αναμένει την επιστροφή μας. Όλα θα τα στερηθούν όσοι αμετανόητα μείνουν έως τέλους και θα παραδοθούν στην αιώνια κόλαση. Τώρα είναι έξω από το αληθινό φως τότε θα βρεθούν εξώτερα και στο εξώτερο του αληθινού φωτός σκότος και στην απαρηγόρητη θλίψη και στεναχώρια. Κι αφού το χρηστόν του Θεού σε μετάνοια σε οδηγεί από τη σκληρότητά σου όμως και αμετανόητη καρδιά θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή την ημέρα της οργής και δικαιοκρισίας και θείας αποκαλύψεως!
Αυτήν την οργή ποιος θα υπομείνει; Τον έλεγχο και την αισχύνη πώς εισήλθες εδώ χωρίς κατάλληλο ένδυμα γάμου; Τι φωτιά και πυρ εκείνο που καίει ψυχοσωματικά με πόνο και πόση οδύνη και πουθενά ελπίδα απολύτρωσης πια! Δε βλέπουμε πού φτάσαμε επιτέλους γιατί το πυρ αφώτιστο! Θερισμός αλώνι όπου ο Κύριος καθαρίζει με το φτυάρι το λιχνιστήρι τους αγγέλους Του και με αυτό θα συνάξει στις αποθήκες Του το στάρι και το άχυρο θα κατακάψει στο άσβηστο πυρ. Κι οι άγγελοί Του ποιούν το θέλημά Του και θερισμός αλώνι αγρός και κάθαρση αλωνιού συλλογή ζιζανίων και άχυρο γιατί κι αυτά ελαφριά και τα σηκώνει ο άνεμος ως άκαρπα που είναι και τα παρασύρει όλα μαζί. Άχυρο και γιατί άξιοι πυρός όσοι επιβλαβείς στους άλλους και οι μη βλαβεροί μεν αλλά ασταθείς και ευμετάβλητοι και άκαρποι και ανωφελείς!
Κάμινος πυρός πυρ άσβεστο δείχνει ότι η μέλλουσα και μόνιμη κόλαση ατελεύτητη για όσους από απραξία αρετής και εμπαθή κι αμαρτωλή ζωή είναι ζιζάνια και άχυρο! Και αποθήκη η βασιλεία του Θεού που οι δίκαιοι θα εκλάμψουν σαν τον ήλιο στη βασιλεία του Πατρός τους γιατί πρώτα γινόμαστε υιοί Θεού κι άξιοι να επικαλούμαστε Πατέρα το Θεό κι έπειτα κληρονόμοι της βασιλείας Του κάτι που πετυχαίνουμε εφόσον Του μοιάζουμε το κατά δύναμη στα έργα κι ο ίδιος έλεγε: εάν ο Θεός ήταν Πατέρας σας θα Με αγαπούσατε γιατί Εγώ από το Θεό εξήλθα και έρχομαι. Εσείς όμως από το διάβολο τον πατέρα σας είστε και θέλετε να πράττετε τις επιθυμίες του.
Κληρονόμος αιωνίου πυρός γίνεται επομένως όποιος με πονηρές επιθυμίες και πράξεις υιοποιείται από το διάβολο κι αντίστροφα όποιος με αγαθές επιθυμίες και πράξεις εξομοιώνεται με το Θεό και υιοποιείται από Αυτόν και γίνεται κληρονόμος ης βασιλείας Του. Ομοιότητα Θεού η αρετή: νέα εντολή σας δίνω να αγαπάτε αλλήλους όπως σας ένιψα τα πόδια να κάνετε κι εσείς υπόδειγμα σας έδωσα όπως έκανα κι Εγώ σε σας και μάθετε ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και θα αναπαυτείτε ψυχικά και γίνετε οικτίρμονες σαν τον Πατέρα Μου αγαπώντας τους εχθρούς σας και με κάθε καλό στον άλλο κι ο μισθός σας πολύς στον ουρανό και υιοί Υψίστου θα είστε όπως κι Αυτός χρηστός σε δικαίους κι αδίκους κι αχαρίστους κα πονηρούς!
Θέλουμε να λυτρωθούμε από ατέλειωτη κόλαση και να κερδίσουμε αιώνια κληρονομιά στη βασιλεία του Θεού; Μη γινόμαστε ζιζάνια και σπέρματα πονηρά και βλαβερά φθείροντας ψυχοσωματικά όλους ούτε καλάμι κι άχυρο ελαφρείς κι ευκολορίπιστοι στις αύρες κα προσβολές του πονηρού και αχρείοι κι άχρηστοι για βρώση μόνο αλόγων παθών και δαιμόνων. Σίτος να είμαστε απέχοντας από αχρεία και πονηρά λόγια και έργα ασκώντας αντίθετες προς την κακία αρετές και αγαθά παράγοντας καρπούς μετανοίας άξιοι του ουράνιου θησαυροφυλάκιου και υιοί Υψίστου Πατρός και χαρούμενοι πια θα εισέλθουμε κληρονομώντας τη βασιλεία Του και περίλαμπροι από θεία δόξα. Αυτή να πετύχουμε εύχομαι με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ώ πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνηση άμα τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Παναγίω και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Η εορτή των αγίων και κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

http://theologoi-kritis.sch.gr/images/stories/pictures/PetrosPaulos.jpg
Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων και εγκωμιαζομένου δικαίου ευφρανθήσονται λαοί. Όπως ακριβώς το βράδυ ανάβουμε φώτα και λάμπει το φως έτσι είναι και ο θεάρεστος βίος του καθενός αγίου και η δοθείσα χάρη από το Θεό για την καθαρότητα του βίου του. Και με τη μνήμη τους προσφέρεται κοινή στους πιστούς η πνευματική ευφροσύνη και ωφέλεια. Όπως όταν γίνει ευφορία στη γη δε χαίρονται μόνο οι γεωργοί αλλά και όλοι οι άνθρωποι αφού η απόλαυση των καρπών της γης είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους και ανάλογα και με την καρποφορία των αγίων προς το Θεό με την αρετή τους που δεν ευφραίνει μόνο τον γεωργό των ψυχών μας αλλά και όλους μας αφού πρόκειται για κοινή τρυφή και απόλαυση των ψυχών μας. Όταν είναι δω στη γη οι άγιοι είναι ζωντανά παραδείγματα για μίμηση και όταν μεταβούν πάλι στους ουρανούς με τη μνήμη τους ωφελούν. Και η μνήμη των αγαθών τους έργων είναι εγκώμιό τους χρεωστούμενο από μας σ’ εκείνους για προγενέστερη ωφέλεια και χρήσιμο σε μας τώρα για ό,  τι κερδίζουμε απ’ αυτούς.
Δεν προσθέτουμε κάτι στις πράξεις τους εγκωμιάζοντάς τους αφού δεν είμαστε ικανοί ούτε όλη την αρετή τους να παραστήσουμε. Φιλοτιμήθηκαν πάνω από όποιες υποσχέσεις έλαβαν από το Θεό όσο η φύση χωρούσε και έδειξαν διαγωγή κατάλληλη που υπερβαίνει κάθε λόγο. Δεν αυξάνουμε τα προσόντα τους. Αυξάνουμε τα δικά μας αγαθά όσα αποκομίζουμε όταν ανυψώνουμε τον εαυτό μας σ’ εκείνους σα φώτα και κατανοούμε περισσότερο και προσδεχόμαστε τη δύναμη που εξέρχεται απ’ αυτούς! Και εάν η μνήμη ενός αγίου έτσι εορτάζεται πόσο μάλλον των αγίων Πέτρου και Παύλου της κορυφαίας κορυφής του κορυφαίου χορού των Αποστόλων; Αυτοί είναι κοινοί πατέρες και καθοδηγητές όλων όσων έχουν το όνομα του Χριστού, απόστολοι, μάρτυρες, όσιοι, ιερείς, ιεράρχες, ποιμένες, διδάσκαλοι, ποιμενόμενοι και διδασκόμενοι όλοι ως αρχιποιμένες και αρχιτέκτονες της κοινής ευσέβειας και αρετής όλων και ως φωστήρες του κόσμου που προβάλλουν το λόγο της ζωής μας υπερβάλλοντας κάθε άλλο φως που έλαμψε με την ευσέβεια και την αρετή τους. Κι αφού κι οι δυο τους έλαμψαν στις ψυχές μας διπλή η λάμψη τους και η λάμψη μας επειδή μετέσχον κι οι δυο τους στην αέναη πηγή του Χριστού μας στο αιώνιο φως εξίσου απέκτησαν λαμπρότητα και δόξα. Συ είσαι ο Πέτρος και πάνω στην πέτρα αυτή θα οικοδομήσω την Εκκλησία Μου!
Πειράζει λοιπόν ο πειραστής όταν το έμαθε αυτό γιατί γνώριζε και ότι ήταν στολισμένος με σύνεση και πυρωμένος με αγάπη Χριστού και γι’ αυτό δεν τολμά κατά μέτωπο επίθεση αλλά προτιμά πλαγίως και δολίως να τον πείθει να πράττει πάνω και πέρα από τα αναγκαία πειράζοντάς τον από τα δεξιά: όταν ο Κύριος είπε ότι όλοι το βράδυ εκείνο θα σκανδαλιστούν εκείνος αντιλέγει όχι κι αν όλοι σκανδαλιστούν εγώ όχι πάντως δεν πρόκειται. Εγκαταλείπεται τότε περισσότερο από τους άλλους για την αλαζονεία του αυτή από την οποία καταλήφθηκε και ταπεινώνεται γι’ αυτό στη συνέχεια περισσότερο από τους άλλους και για να αναφανεί τελικά λαμπρότερος από τους άλλους πειρασθείς και παρασυρθείς για λίγο νικήσας όμως τελικά τον πειραστή. Πώς; ακούστε: με την αυτοκριτική! Με σφοδρή λύπη και μετάνοια και το δραστικό φάρμακο των δακρύων που εξιλεώνει τον άνθρωπο ο σπείρων εν δάκρυσι την ικεσίαν εν αγαλλιάσει θεριεί την άφεσιν. Θεράπευσε επομένως την άρνηση στην οποία παρασύρθηκε και ταυτόχρονα ξερίζωσε ολότελα από την ψυχή του το πάθος εξαιτίας του οποίου εγκαταλείφθηκε περισσότερο από τους άλλους.
Θέλοντας ο Κύριος λοιπόν να δείξει τούτο ακριβώς μετά τα επελθόντα το κατά σάρκα πάθος Του και την τριήμερη έγερσή Του χρησιμοποίησε τα σήμερα αναγνωσθέντα στο ευαγγέλιο λόγια στον Πέτρο λέγοντάς του: Σίμων Ιωνά με αγαπάς περισσότερο από αυτούς;  Δηλαδή τους μαθητές Του;  Και τότε βλέπουμε ξεκάθαρα ότι αυτός που και πριν ρωτηθεί απαντούσε τοποθετώντας τον εαυτό του πάνω από τους άλλους κι έλεγε κι όλοι να Σε αρνηθούν εγώ πάντως όχι τώρα πια ερωτώμενος εάν Τον αγαπά περισσότερο από ό,  τι οι άλλοι απαντά ότι Τον αγαπά αλλά δεν τολμά να πει και το περισσότερο από τους άλλους! Λέγοντας Συ Κύριε γνωρίζεις ότι Σε αγαπώ!  Και ο Κύριος τι πράττει; Αφού είδε την μετάνοιά του και την ταπείνωση που προσέλαβε εκπληρώνει τώρα την παλιά του υπόσχεση: ποίμαινε τα πρόβατά Μου του λέει. Τον καθιστά αλιέα ανθρώπων και του λέει ότι από τώρα θα αλιεύεις ανθρώπους. Κάνει τους μαθητές Του πρόβατα και τον Πέτρο καθιστά βοσκό γιατί όσο αγαπά υπερβολικά και ποθεί ο Σωτήρας μας τη σωτηρία μας πόσο μάλλον ποθεί και αγαπά υπερβολικά να μας οδηγούν και να μας κατευθύνουν στη μάντρα και η σωτηριώδη βοσκή.
Ας ποθήσουμε τη σωτηρία μας και ας υπακούσουμε σ’ αυτούς που με το έργο και το λόγο μας κατευθύνουν σ’ αυτήν. Αρκεί να το θελήσουμε και ο καθοδηγητής έφτασε έτοιμος από το Σωτήρα μας τον κοινό. Ρωτά τρεις φορές τον Πέτρο για ν δώσει τρεις φορές καλή ομολογία και έτσι να θεραπεύσει τις τρεις αρνήσεις και τρεις φορές τον τοποθετεί επικεφαλής του ποιμνίου Του τοποθετώντας κάτω από τν Πέτρο και τις τρεις τάξεις των σωζομένων Χριστιανών: δουλεία-μισθοφορία και υιότητα ή παρθενία-σώφρων χηρεία και τίμιος γάμος! Ο Πέτρος πάντως ερωτώμενος ξανά και ξανά την ίδια ερώτηση στεναχωριέται κάπως επειδή νόμιζε ότι δεν τον πίστεψε και σπεύδει να πει ότι Αυτός που τον αγαπά είναι ο Θεός λέγοντας Εσύ Κύριε γνωρίζεις τα πάντα και Συ γνωρίζεις ότι Σε αγαπώ!  Γιατί το να γνωρίζει τα πάντα ανήκει μόνο στο Θεό των όλων. Ο Κύριος τον χειροτονεί Αρχιερέα όλης της Εκκλησίας Του και υπόσχεται ότι θα τον περιζώσει με τόση δύναμη ώστε και μέχρι θανάτου και μάλιστα σταυρικού να υπομείνει αυτός που προ της ενισχύσεως ήταν φοβισμένος ακόμα ακόμα και μπροστά σε ένα μικρό κορίτσι! Αυτός που δεν άντεξε στην ερώτησή της εκείνο το φοβερό βράδυ. Και του λέει μάλιστα ότι σε διαβεβαιώ ότι όταν ήσουν νεότερος και σωματικά και πνευματικά έζωνες μόνος σου τον εαυτό σου και πήγαινες όπου ήθελες με τη δύναμή σου και την ελεύθερη προαίρεσή σου αλλά όταν γεράσεις και φτάσεις στα όριά σου τότε άλλος θα σε ζώσει και θα σε οδηγήσει όπου δε θέλεις!
Τι θέλει να πει προφητικά μιλώντας ο Κύριος άλλο από το ότι θα απλώσει κι αυτός στο τέλος της ζωής του τα χέρια του πάνω στο Σταυρό που θα τον σταυρώσουν κι αυτόν κάτι που δε θα θέλει. Γιατί; Όταν σταυρωθεί λοιπόν θα απλώσει μόνος του τα χέρια πάνω στο Σταυρό για να σταυρωθεί αλλά άλλος θα τον ζώσει δηλαδή θα τον ενδυναμώσει και θα τον φέρει όπου δε θέλει φεύγοντας από τους ανθρώπους επειδή η φύση μας δε θέλει τη διάλυσή της με το θάνατο και τότε θα υπομείνεις εκούσια για Μένα και μάρτυράς Μου θα γίνεις με τη δύναμή Μου και θα πετύχεις όλα όσα δεν είναι καμωμένη η φύση να θέλει επειδή είναι υπέρ φύση. Τέτοιος ήταν ο Πέτρος αλλά κι ο Παύλος δεν υστερούσε: τι να πρωτοπούμε που ήθελε μέχρι θανάτου καρτερώντας για την αγάπη του Χριστού; Πέθαινε καθημερινά και ήταν καθημερινά πεθαμένος και παντοτινά αφού δε ζούσε πια ο ίδιος αλλά είχε μέσα του ζωντανό το Χριστό και για την αγάπη Του θεωρούσε όλα στη ζωή σκύβαλα και τα μέλλοντα δεύτερα σε σχέση με Αυτόν. Γιατί είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε τίποτε δε θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού την εν Χριστώ αγάπη. Είχε ζήλο Θεού ίσο με του Πέτρου και ταπείνωση να λέει ότι δεν είναι άξιος να λέγεται Απόστολος!  Και επειδή ακριβώς ήταν ίδιος με εκείνον στην αγάπη και την ταπείνωση και το ζήλο πέτυχε τα ίδια έπαθλα. Πέτρα ο Πέτρος αλλά κι ο Παύλος θα είναι σκεύος εκλογής Του και θα βαστάσει το όνομα του Χριστού σε έθνη και βασιλείς ενώπιον.

Τι κερδίσουμε σήμερα; Εξετάζοντας το τέλος τους ας μιμηθούμε τη διαγωγή τους όχι τα άλλα τουλάχιστον τη μετάνοιά τους και διόρθωση από ταπείνωση. Άλλα από τα έργα τους είναι μεγάλα και υψηλά και αρμόζουν σε μεγάλους και είναι κατάλληλα για μίμηση από λίγους που μπορούν να τα πραγματοποιήσουν και άλλα πάλι είναι ολότελα αμίμητα από όλους μας τόσο σπουδαία είναι! Αλλά η διόρθωση και η μετάνοια ταιριάζει σε όλους μας και μάλιστα περισσότερο σε μας παρά σε κείνους αφού καθημερινά φταίμε πολύ ο ένας στον άλλο και πουθενά αλλού δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας μας από διαρκή μετάνοια. Προηγείται η επίγνωση της αμαρτίας μας και αυτό είναι μεγάλη αφορμή ιλασμού. Ελεήσόν με ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω.  Με την επίγνωση ελκύουμε έλεος και με εξαγόρευση και αυτομεμψία τέλεια άφεση. Την επίγνωση ακολουθεί αυτοκατάγνωση και έπεται λύπη για αμαρτίες κι αυτή είναι η λύπη κατά Θεόν. Αυτή διαδέχεται με συντριμμό καρδιάς εξαγόρευση και δέηση στο Θεό και υπόσχεση αποχής στο εξής από κακίες, αυτό είναι μετάνοια! Μετάνοια αληθινή από καρδιά αποδιώχνει αμαρτίες καταφρονεί παρόντα και αφιερώνει στα μέλλοντα αγωνίζεται κατά των παθών κι επιδιώκει αρετές εγκρατεύεται σε όλα και δέεται το Θεό απέχει από άδικο και ελεεί τους εχθρούς και δέχεται ευμενώς τους ικέτες ετοιμάζεται για βοήθεια με λόγια και έργα και χρήματα και με φιλανθρωπία κερδίζει φιλανθρωπία αντί της αγάπη του πλησίον αγάπη από το Θεό!


Ομιλία για τους τυφλούς που ανέβλεψαν και ότι έργα μετάνοιας απαιτεί η αληθινή πίστη

κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με το σώμα Του που παρέλαβε για μας θεράπευσε πολλούς τυφλούς και στο σώμα και στην ψυχή. Κι αν αναλογιστούμε την κατά διάνοια ανάβλεψη –τη μετάθεση από την απιστία στην πίστη κι από άγνοια σε επίγνωση Θεού- είναι αριθμημένοι μόνο από Αυτόν που μετρά και τις τρίχες της κεφαλής μας… κι αν σκεφτόμαστε την ανάβλεψη των σωματικών οφθαλμών και πάλι πολλοί θεραπεύτηκαν από το Χριστό μας άλλοι μόνο με λόγο κι άλλοι μόνο με το άγγιγμα. Κάποιοι κιόλας μόνο με το άγγιγμα στα γόνατα ικετεύοντας κι άλλοι με φτύσιμο και χρίσμα πηλού! Τι θαύματα επιτελούσε! Χωλοί και τυφλοί και κωφοί και κουλοί και άλλοι πολλοί όλοι θεραπεύτηκαν κοντά Του πέφτοντας στα πόδια Του. Και τι δοξολογία ανέπεμπαν κι οι θεατές όλων αυτών!
Έξι λοιπόν τυφλοί αναφέρονται στα ευαγγέλια και βέβαια αφώτιστος ουδείς κοντά Του! Τι λέει ο Ησαΐας; Εκπρόσωπος Χριστού προφήτεψε κι είπε: απεστάλη από τον Πατέρα και το Πνεύμα Του για να κηρύξει άφεση στους αιχμαλώτους και ανάβλεψη στους τυφλούς! Πώς ανάβλεψη στους τυφλούς; Ο Κύριός μας δεν ήρθε εδώ να ανοίξει οφθαλμούς σωματικούς αλλά πρώτιστα ψυχικούς που αποκτούν ανάβλεψη από το ευαγγελικό κήρυγμα. Τι είπε ο Ησαΐας λοιπόν; Ότι ο Κύριός μας ήρθε για να κηρύξει στους τυφλούς ανάβλεψη. Αλλά για να το καταλάβουμε καλύτερα ας επανέλθουμε: τι έλεγε ο ίδιος να επεξεργάζεστε όχι το φαγητό που χάνεται αλλά αυτό που μένει στην αιώνια ζωή. Κι αν ασχολούμαστε με τα ψυχωφελή θα μας προσθέσει και τα σωματικά που χρειαζόμαστε. Μήπως τα κάνουμε ανάποδα και μας έρχονται όλα ανάποδα; Ζητείτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού κι όλα αυτά θα προστεθούν σε σας.
Αυτό ισχύει και για τα μάτια μας. Έκλινε από άμετρη φιλανθρωπία από τον ουρανό και κατέβηκε στη γη ώστε με το ευαγγελικό κήρυγμα μας άνοιξε τα μάτια της ψυχής μας και μας χάρισε ανάβλεψη νοητική και μας πρόσθεσε ίαση οφθαλμών που δε βλέπουν αισθητά. Υπάρχει λοιπόν πολλή αντιστοιχία ανάμεσα σε δυο αναβλέψεις που είδαμε πιο πάνω: άλλοι είδαν αμέσως κι άλλοι βαθμιαία κι  άλλοι πίστεψαν αμέσως κι άλλοι βαθμιαίως. Άλλοι στο σώμα τυφλοί πέτυχαν ίαση μόνο με λόγο κι άλλοι και με πράξη και έργο με τα δεσποτικά Του χέρια που έφτιαξαν τον πηλό για μάτια που δεν είχε ο εκ γενετής λχ τυφλός κι ανάλογα και με την πίστη άλλοι ιάθηκαν ψυχικά από την απιστία στην πίστη αμέσως με λόγο κι άλλοι χρειάστηκαν και έργα και θαύματα κι όχι μόνο εξ ακοής!
Σήμερα οι τυφλοί πίστεψαν εξ ακοής ασφαλέστατα και είναι πολύ καλύτεροι από πολλούς χριστιανούς που βλέπουν κι όμως κάνουν σαν τους τυφλούς και δε βλέπουν. Τι έκαναν σήμερα οι δυο τυφλοί; Εξ ακοής έτρεξαν να ζητήσουν έλεος κραυγάζοντας μάλιστα γιατί πίστευαν. Πίστευαν και γιατί όπως περνούσε από κει ο Χριστός και μόνο με λόγο έκανε μαθητή το Ματθαίο που μας τα ευαγγελίζεται στο ευαγγέλιό του όλα αυτά και τον μεταμόρφωσε κυριολεκτικά από τη μια στιγμή στην άλλη αφού ήταν κι ο ίδιος έτοιμος γι’  αυτό ανάλογα και τώρα εξήλθε από τον ουράνιο θρόνο Του για μας –και συ Καπερναούμ έως ουρανού υψωθείσα!- παίρνοντας σώμα σα το δικό μας κι εξέλεξε μαθητές Του και θεράπευσε το προπατορικό αμάρτημά μας, της φύσεώς μας την τάση για αμαρτία κι ακαθαρσία! Τελώνη σε απόστολο μεταμόρφωσε κι ίασε αιμορροούσα περνώντας και ανάστησε νεκρή κόρη του Ιαείρου ως νικητής και του θανάτου κι επανήλθε από όπου εξήλθε!
Επανερχόμενος κι ερχόμενος πέρασε κι εθεράπευσε τα μάτια των τυφλών σήμερα κι άνοιξε το νου των μαθητών να κατανοούν τις Γραφές μετά που κατέβηκε στον Άδη κι αφού αναστήθηκε με το θάνατό Του και την Ανάστασή Του καταργώντας τη δύναμη του θανάτου που λέμε και στην εξόδιο ακολουθία. Κι αυτοί κήρυξαν παντού το λόγο Του όπως κι οι τυφλοί σήμερα βγήκαν και κήρυξαν παντού το θαύμα που τους έκανε ως έργο θείας οικονομίας! Δυο φορές λέει περνώντας από κει –παράγων εκείθεν- εξήλθε δηλαδή κι επέτρεψε όπως κι ο ιερέας από το θείο βήμα κατέρχεται έως την άκρη του ναού κι επανέρχεται κι αποκαθίσταται εκεί όπου εξήλθε. Επανερχόμενος κι ο Ιησούς δυο τυφλοί Τον είδαν με την ψυχή τους –Ιουδαίοι δηλαδή κι οι άλλοι λαοί όλοι- κι έκραζαν δηλώνοντας την πίστη τους σ’  Αυτόν που προφητεύτηκε ότι θα έρθει να μας σώσει.
Παιδαγωγικά ο Χριστός τους προσπερνά δείχνοντας την πίστη τους ή και δοκιμάζοντάς τους ακόμα παραπέρα κι έπειτα τους ρωτά αν πιστεύουν ότι μπορεί να τους θεραπεύσει! Και στην θετική τους απάντηση όχι ότι δε γνώριζε ο ετάζων νεφρούς και καρδίας αλλά για να καταστήσει και στους αγνοούντες φανερή την πίστη τους. Και ψαύοντας τα μάτια τους τους είπε να γίνει όπως πιστεύουν κι αμέσως άνοιξαν τα μάτια τους και είδαν και το αισθητό φως που βλέπουμε όλοι ή σχεδόν όλοι αλλά το νοητό όχι όλοι ασφαλώς και δυστυχώς όπως φαίνεται και από τα έργα μας και αντί να δοξάζεται και αντιδοξάζεται ο Θεός με τα καλά μας έργα να βλασφημείται κιόλας! Ούτω λαμψάτω τα έργα υμών έμπροσθεν των ανθρώπων όπως ίδωσι τα καλά έργα και δοξάζωσι τον Θεόν! Τι ευθύνη έχουμε τεράστια! Θεός και άνθρωπος ο Χριστός θεραπεύει σήμερα τους τυφλούς πιστούς Του ως άνθρωπος ψαύει τα μάτια τους κι ως Θεός και δημιουργός του φωτός παρέχει φως στους σκοτεινούς οφθαλμούς τους!
Κι οι τυφλοί αυτοί παρότι διατάχτηκαν να μην το πουν σε κανένα αυστηρότατα δεν κρατήθηκαν και βγήκαν και το κήρυξαν όσο έπαιρναν οι δυνάμεις τους τελείως πια θεραπευμένοι και στην ψυχή. Ας ακολουθούμε το φως που φωτίζει ψυχή και σώμα κι ας περπατάμε ως εν ημέρα ευσχημόνως δοξάζοντάς Τον με αγαθά έργα προεοιμάζοντας κι άλλους κι αποφεύγοντας το σκότος της αμαρτίας και τον προστάτη της διάβολο με πολλή δικαιοσύνη και σωφροσύνη και ειρήνη και συμπάθεια και ανεξικακία και αγάπη και κάθε αρετή μακριά από σκότος κακίας και μνησικακίας και πορνείας και μοιχείας και ασπλαχνίας και αταξίας και αρπαγής και κάθε κακίας που μας αφήνει μόνο τύψεις και θάνατο ψυχικό και σωματικό. Γιατί θα αναστηθούμε όλοι αλλά δε θα αναληφθούμε κι όλοι παρά όσοι πιστοί μετά φόβου Θεού προσερχόμενοι κοντά Του καθαρμένοι από κάθε κακό με τα μυστήρια της εκκλησίας μας και με πολλή ελεημοσύνη και έμπρακτη μετάνοια γιατί κακό ανεπίστρεπτο δε συγχωρείται μόνο θα αναδειχτούν πραγματικοί πιστοί και κληρονόμοι της βασιλείας Του!
Δείξε μου την πίστη σου από τα έργα σου γιατί ο Κύριος έρχεται και τότε πάλι όμως για να αποδώσει κατά τα έργα μας όχι λόγια γιατί ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται τηρώντας τις θείες εντολές αγαπώντας Τον δηλαδή ειλικρινά με υπομονή και στενή και τεθλιμμένη οδό ζωής πετυχαίνοντας τη σωτηρία μας το μόνο λόγο ύπαρξής μας. Εικόνα Θεού είμαστε έστω και πεσμένη πότε πότε και γι’  αυτό ερχόμαστε εδώ να δυναμώσουμε την πίστη μας και με έργα αρμόδια να γίνουμε από ανάξιοι άξιοι με τη χάρη της δωρεάς του Θεού με τα άγια μυστήριά μας που μας παρέδωσε Εκείνος γινόμενοι υιοί και θυγατέρες Του και κληρονόμοι και συγκληρονόμοι της δόξας της βασιλείας Του ης γένοιτο πάντας ημάς επιτυχείν εν Αυτώ τω Χριστώ τω Κυρίω ημών μεθού τω Πατρί δόξα συν τω Αγίω Πνεύματι ες τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

25 Ιουν 2015

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 16ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

 Η αληθινή ελεημοσύνη
Συνεχίζοντας ο Ιησούς αναφέρεται στην ελεημοσύνη. «Να προσέχετε την ελεημοσύνη σας, να μη γίνεται μπροστά στους ανθρώπους, με σκοπό να σας επιδοκιμάσουν. Γιατί αν την κάνετε με σκοπό τον έπαινο των ανθρώπων, μην περιμένετε ανταμοιβή από το Θεό».
«Όταν κάνετε ελεημοσύνη, μην το διατυμπανίζετε, όπως κάνουν οι υποκριτές στις συναγωγές και στους δρόμους, για να τους τιμήσουν οι άνθρωποι. Σας βεβαιώνω πως αυτή η τιμή, είναι η ανταμοιβή τους. Όταν κάνεις ελεημοσύνη, να μην ξέρει το αριστερό σου χέρι, τι κάνει το δεξιό σου. Για να είναι η ελεημοσύνη σου αληθινή, πρέπει να είναι κρυφή. Και ο ουράνιος Πατέρας σας που βλέπει τις κρυφές σας πράξεις, θα σας ανταμείψει φανερά».
Η κρυφή ελεημοσύνη στην οποία επιμένει ο Χριστός, έχει σκοπό να απαλλάξει τον άνθρωπο από την ανθρωπαρέσκεια και την επίδειξη. Όταν κάνεις ελεημοσύνη για να επιδειχτείς, δεν είναι πράξη αγάπης προς τον συνάνθρωπο σου που υποφέρει. Δεν είναι ωραίο, τον άνθρωπο που ελεείς να τον ταπεινώνεις,  για να προβληθείς εσύ. Το κίνητρο της ελεημοσύνης, πρέπει να είναι η αγάπη και η συμπόνια στον άλλο άνθρωπο.  Τα μέσα που χρησιμοποιείς πρέπει να είναι ηθικά και  ο σκοπός, η βοήθεια του άλλου ανθρώπου.  «Αξίζει πιο πολύ το «πώς» από το «τι» που δίνεις». Επομένως το δόγμα των Ιησουιτών, που πολλοί επικαλούνται σήμερα: « ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είναι αντιευαγγελικό και αντιανθρώπινο. Ο καρπός μιας πράξεως, φέρει την αξία ή την απαξία, που έχουν τα κίνητρα που την αρχίζει και τα μέσα που χρησιμοποιεί. Με ανέντιμα  μέσα δεν φτάνεις σε ηθικούς σκοπούς.   
Η αληθινή προσευχή
«Όταν προσεύχεστε να μην είστε σαν τους Φαρισαίους υποκριτές, που τους αρέσει να στέκονται και να προσεύχονται στις συναγωγές και στα σταυροδρόμια, για να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους. Σας βεβαιώνω ότι αυτή η επίδειξη τους, είναι όλη τους η ανταμοιβή.
Εσύ όταν προσεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί κρυφά στον Πατέρα σου. Και ο Θεός θα εισακούσει και θα ανταμείψει την προσευχή σου. Όταν προσεύχεστε, μη φλυαρείτε όπως οι ειδωλολάτρες, που νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουσθούν. Μη γίνεσθε όμοιοι μ’ αυτούς. Ο Θεός ξέρει από τι έχετε ανάγκη, προτού ακόμη του το ζητήσετε».
Μιλώντας έτσι ο Χριστός για την προσευχή, είχε  απέναντι του τους Φαρισαίους με την υποκρισία τους, που προσεύχονταν στα κεντρικότερα μέρη των πλατειών με έπαρση και εγωισμό, για να φανούν ότι δεν είναι «σαν τους άλλους ανθρώπους», αλλά οι εκλεκτοί του Θεού. Αυτή η προσευχή καταδικάζεται από το Χριστό.
Η προσευχή  είναι η πιο προσωπική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Σχέση παιδιού με Πατέρα. Σχέση ταπεινή. Σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης κι όχι σχέση εγωισμού και αλαζονείας. Ο Θεός γνωρίζει τι έχεις στην καρδιά σου, τι έχεις στο νου σου και  στη συνείδηση σου. Όπως ζητάς κάτι από τη μητέρα σου και την αγκαλιάζεις κι έχεις εμπιστοσύνη, ότι θα καμφθεί η μητρική της αγάπη, έτσι να το ζητάς κι από το Θεό. Αλλά την προτεραιότητα να την αφήνεις στο Θεό, γιατί σε καμιά περίπτωση δεν γνωρίζεις, αν αυτό που ζητάς είναι για το καλό σου, για την ψυχή σου.  Είναι ωραίο σε κάθε μας προσευχή να λέμε στο τέλος. «Όπως θέλεις Εσύ Θεέ μου».
Η προσευχή βέβαια διακρίνεται σε  αιτήσεις, σε ευχαριστίες και σε δοξολογίες.  Στις αιτήσεις  ζητούμε από το Θεό να μας βοηθήσει. Στις  ευχαριστίες,    τον ευχαριστούμε  και στις δοξολογίες  δοξάζομε, αγιάζομε και υμνούμε το όνομα του.  Η τελειότερα προσευχή είναι η δοξολογία. Να λέμε: «Δόξα σοι ο Θεός».  «Δόξα ναχεις Θεέ μου». «Δόξα νάχει ο Θεός»
Αυτοί που δεν βρίσκουν λόγους να ευχαριστήσουν και να δοξολογήσουν το  Θεό, δεν ξέρουν τι θα πει άνθρωπος, τι θα πει Θεός, τι θα πει ζωή, τι θα πει θάνατος, τι θα πει αιωνιότητα.  Ο άνθρωπος είναι πλάσμα και εικόνα του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να τον ευχαριστεί. Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο την ύπαρξη, τη ζωή, τη γνώση, το νου, την καρδιά, το λογικό, την αγάπη  και πρέπει να τον ευχαριστεί. Για τον αέρα που αναπνέεις πρέπει να ευχαριστείς το Θεό. Αν πάθεις κάτι και σταματήσεις να αναπνέεις θα πεθάνεις. Για ένα ποτήρι νερό που πίνεις, πρέπει να ευχαριστείς το Θεό. Υπάρχεις, γιατί θέλει ο Θεός. Ζεις, γιατί σε ζωοποιεί ο Θεός. Ούτε ο διάβολος δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν τον ζωοποιεί ο Θεός.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ


   Την Τρίτη 30 Ιουνίου, Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων, εορτάζει το φερώνυμο κλίτος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Αγίου Αντωνίου).
   Την Δευτέρα, ο πανηγυρικός Εσπερινός θα αρχίσει στις 7.00 μ.μ.
   Την Τρίτη, κυριώνυμο ημέρα της εορτής, ο Όρθρος θα αρχίσει στις 7.00 και εν συνεχεία η πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
 
  
 Εκ της Ενορίας Αγίου Γεωργίου – Αγίου Αντωνίου

18 Ιουν 2015

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 15ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

                           Η αγάπη για τον πλησίον
«Έχετε ακούσε», λέει ο Χριστός, «πως δόθηκε η εντολή «να αγαπήσεις τον πλησίον σου και να μισήσεις τον εχθρό σου». Εγώ όμως σας λέω: «Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας. Να δίνετε ευχές σ’ αυτούς που σας δίνουν κατάρες. Να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν. Έτσι θα γίνετε παιδιά του ουράνιου πατέρα σας, που ανατέλλει κάθε μέρα τον ήλιο του για κακούς και για καλούς  και στέλνει τη βροχή σε δίκαιους και άδικους. Γιατί αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούν, ποια αμοιβή περιμένετε από το Θεό; Το ίδιο  δεν κάνουν και οι αμαρτωλοί;  Αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν χαιρετάτε μόνο τους φίλους σας, τι παραπάνω κάνετε από τους άλλους; Μήπως όλοι δεν κάνουν το ίδιο; Κι αν κάνετε καλό, σ’ αυτούς που σας κάνουν καλό,  ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν.  
Εσείς να αγαπάτε τους εχθρούς σας. Να κάνετε σε όλους το καλό και ο Θεός που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά του. Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι και ο Θεός Πατέρας σας».
Η εντολή «αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρό σου», ήταν ο τρόπος να διαφυλάξει ο λαός, την εθνική και θρησκευτική του ταυτότητα, από επιμειξίες ειδωλολατρικών λαών.  Ο Χριστός όμως καταργεί αυτά τα τείχη προστασίας του λαού και δίνει διαχρονικές και οικουμενικές διαστάσεις, στη μεγαλύτερη δύναμη του ανθρώπου, που είναι  η αγάπη. Την αγάπη όμως αυτή, την απελευθερώνει από συμφέροντα, συγγένειες και εθνικισμούς και την επεκτείνει στα έσχατα όρια της, που είναι η αγάπη των εχθρών. Όχι μόνο των εχθρών της πατρίδας σου ή της θρησκείας σου, αλλά κυρίως των προσωπικών σου εχθρών, που είναι δίπλα σου, που σε επηρεάζουν, σε κατηγορούν και σε ζημιώνουν.
Αυτή η αγάπη προς τους εχθρούς, είναι το διακριτικό γνώρισμα της χριστιανικής αγάπης. Δυο  γνωρίσματα έχει η χριστιανική αγάπη. Είναι «θυσιαστική»  και «ευσπλαχνική». Παράδειγμα θυσιαστικής αγάπης, είναι η αγάπη του Χριστού προς τους ανθρώπους, που φανερώθηκε ορατά, από την ώρα που γεννήθηκε ως «βρέφος» στη Βηθλεέμ, συνεχίστηκε με τα θαύματα και τη διδασκαλία του και αποκορυφώθηκε στη Σταύρωση του στο Γολγοθά, που είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη της αγάπης του Θεού προς τον κόσμο. Παράδειγμα ευσπλαχνικής αγάπης είναι πάλι ο σταυρός του Γολγοθά, όταν ο Χριστός παρακαλεί τον Πατέρα του, να συχωρήσει τους σταυρωτές του.
Για να μη μείνομε όμως μόνο στα παραδείγματα του Χριστού, που ήταν Θεός και μπορούσε εύκολα να συγχωρήσει, να θυμηθούμε την περίπτωση του Καλού Σαμαρείτη, όταν βρήκε ένα άνθρωπο πληγωμένο από ληστές και ετοιμοθάνατο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν Ιουδαίος,  που σήμαινε ότι ήταν άσπονδος εχθρός του Καλού Σαμαρείτη. Τους χώριζε υποχθόνιο μίσος. Ο τραυματισμένος ήταν και εχθρός της πατρίδας του και εχθρός της θρησκείας του.
Όμως σταματά με κίνδυνο της ζωής του, αφού καιροφυλακτούσαν οι ληστές σ’ αυτό το δρόμο, ξεχνά τις εθνικές και θρησκευτικές διαφορές και περιποιείται τον εχθρό του, τον σώζει από το θάνατο και τον μεταφέρει σ’ ένα πανδοχείο, για να τον περιποιηθούν καλύτερα και αναλαμβάνει όλα τα έξοδα της θεραπείας του. Στον πληγωμένο άνθρωπο, ο Καλός Σαμαρείτης είδε «ένα άνθρωπο». «Μια εικόνα του Θεού»: Το μεγαλύτερο σε αξία και το ωραιότερο σε ομορφιά, πλάσμα  του Θεού επί της γης.
Και μια σύγχρονη αληθινή ιστορία. Έναν Μητροπολίτη, χαρισματικό από κάθε άποψη, αποφασίζουν κάποιοι να απομακρύνουν από τη θέση του. Παρουσιάζονται δυο νέοι και καταθέτουν, ότι είχαν ανήθικες σχέσεις μαζί του. Τον απομακρύνει η Σύνοδος από τη Μητρόπολη του. Μια μέρα τα παιδιά που τον συκοφάντησαν, παρουσιάζονται  και λένε, ότι τους πλήρωσαν πολύ ακριβά, αλλά όσα είπαν ήταν ψέματα. Η πολιτική εξουσία όμως, δεν ήθελε να επανέλθει ο Μητροπολίτης.
Όταν αρρώστησε και ψυχομαχούσε,  τον πήρε τηλέφωνο ένας κληρικός και του ζητούσε  να τον συγχωρέσει, γιατί αυτός είχε βάλει τα παιδιά να  τον συκοφαντήσουν.  Κι εκείνος  του είπε: «Το ήξερα από την πρώτη στιγμή  παιδί μου, πως  πίσω από όλα αυτά, ήσουνα εσύ. Εγώ όμως από τότε, σε είχα συγχωρήσει». Είχε δίκιο ο Ντοστογιέφσκυ όταν έλεγε: «Είναι δυστυχισμένοι, αυτοί που δεν γνωρίζουν την ομορφιά της συγγνώμης», δηλ. την ομορφιά της αγάπης.

11 Ιουν 2015

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 14ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

                                                       Ο όρκος
«Έχετε ακούσει την εντολή που δόθηκε παλιά: «Να μη γίνεις επίορκος, αλλά να τηρήσεις τους όρκους σου». Εγώ όμως σας λέω: «Να μην ορκίζεστε καθόλου». «Ούτε  στον ουρανό, γιατί είναι ο θρόνος του Θεού, ούτε στη γη, γιατί είναι το υποπόδιο των ποδιών του, ούτε στα Ιεροσόλυμα, γιατί είναι η πόλη του Θεού, αλλά ούτε στο κεφάλι σας να ορκίζεστε. Να μιλάτε με ειλικρίνεια. Το «ναι» σας να είναι ναι και το «όχι» σας να είναι όχι».
                                              Η ανταπόδοση του κακού
«Έχετε επίσης ακούσει, πως δόθηκε η εντολή: Να ανταποδίδεις το κακό που σου κάνουνε, με τον ίδιο τρόπο: «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Εγώ όμως σας λέω, να μην φέρεστε έτσι στον κακό άνθρωπο, αλλά αν κάποτε σε χτυπήσει στο δεξιό μάγουλο, γύρισε του και το άλλο».
Αυτά τα λόγια του Χριστού, έφεραν επανάσταση στην τότε κοινωνική και θρησκευτική ηθική. Ο Μωσαϊκός νόμος στηριζότανε στη δικαιοσύνη, που ήταν ανάλογη με τα άγρια ήθη της εποχής. Αν ένας σου έβγαζε το μάτι, το δίκαιο ήτανε να βγάλεις κι εσύ το δικό του. Αυτό ταίριαζε στο πολιτιστικό επίπεδο του ανθρώπου. Ο φόβος της ανταπόδοσης, βοηθούσε  στην αναστολή του κακού. Αυτό όμως καθαυτό το μέτρο δεν απέδιδε, όσο έπρεπε, στην καταστολή του κακού. Γι’ αυτό το καταργεί ο Χριστός και προτείνει ριζική θεραπεία.
Αν ένας σε χαστουκίσει, γύρισε και το άλλο μάγουλο, δηλ. όχι  αντίσταση με τον  κακό τρόπο.  «Όχι  αντίσταση στη βία με τη βία» όπως το διατύπωσε   «ως δόγμα» της ιδεολογίας  του, αργότερα ο Τολστόη. Για τον Χριστό σημαίνει: Το κακό νικάται με το καλό. Η βία με την καλοσύνη. Το μίσος με την αγάπη.
Πολλοί  «προοδευτικοί» και «ανθρωπιστές» κατηγόρησαν το Χριστό, ότι τα λόγια αυτά- να στρέψεις και το άλλο μάγουλο -φανέρωναν ηττοπάθεια, απαξίωση του ανθρώπου,  άρνηση να υπερασπιστεί  τον εαυτό του και το «δίκαιο», κυριαρχία του κακού και υπερίσχυση των αρνητικών δυνάμεων της κοινωνίας, π.χ. των κεφαλαιοκρατών και των καπιταλιστών. Δημιουργούσαν δηλ. αυτά τα λόγια, την πιο ευνοϊκή περίπτωση εκμετάλλευσης  ανθρώπου από άνθρωπο. Όταν εσύ υποχωρείς, ο άλλος σου καρφώνει το μαχαίρι στην καρδιά.
Τα πράγματα όμως για τον Χριστό δεν είναι έτσι κι ούτε οι προεκτάσεις που δόθηκαν ήταν σωστές. Ο Χριστός θέλει να νικηθεί το κακό στην αρχή του, στη γέννηση του.  Η ανταπόδοση σ’ ένα χαστούκι, θα φέρει δεύτερο και τρίτο. Ο στιγμιαίος θυμός θα μεγαλώσει και θα γίνει οργή και μίσος και στο τέλος έγκλημα. Από ένα χαστούκι ή από ένα λόγο, έφτασαν άνθρωποι, στο φόνο. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνούμε, ότι μέσα στον άνθρωπο κρύβονται άγρια  πάθη, που βρίσκονται σε κατάσταση υπνώσεως. Αν βρουν την ευκαιρία, γίνονται θεριά και  εκδικούνται.
Θα πω δυο παραδείγματα: Η ζήλεια και το μίσος, είναι  οι μεγαλύτερες μορφές κακίας μέσα στον άνθρωπο. Γνωρίζομε την περίπτωση ενός Βασιλιά,  που γνώριζε το μίσος δυο ανθρώπων. Είπε λοιπόν στον ένα: «Ζήτησε μου ό,τι θέλεις, αλλά ό,τι σου δώσω, θα το δώσω διπλό στον άνθρωπο που μισείς». Σκέφτηκε πολύ για να απαντήσει κι ύστερα του είπε: «Θέλω να μου βγάλεις το ένα μάτι», για να βγάλει στον «εχθρό» του και τα δύο! Μια παρόμοια περίπτωση αναφέρεται για ένα ναυάγιο. Το πλοίο βούλιαζε και μέσα υπήρχαν δυο άνθρωποι με καταχθόνιο μίσος. Ρωτά τον καπετάνιο ο ένας: Ποιο μέρος του πλοίου βυθίζεται  πρώτο. Του είπε π.χ. η πρώρα.  «Τότε θα πάω  στην πρύμνη, για να χαρώ, που θα δω πρώτο τον εχθρό μου να πνίγεται!».
Πριν από χρόνια ένας άνθρωπος από την Κρήτη, επισκέφθηκε με το παιδί του - που ήταν 15 χρονών -το Άγιο όρος. Μίλησε σ’ ένα Γέροντα και του είπε, ότι είχε διενέξεις μ’ ένα γείτονα του, για λίγα μέτρα χωράφι.  Ο Γέροντας του σύνεστησε ένα ειρηνικό τρόπο, για το πρόβλημα του. Αυτός δεν πείστηκε στα λόγια του. Γύρισε πίσω και άρχισε την ίδια τακτική. Μετά από λίγες μέρες πήρε ο Γέροντας ένα γράμμα από το παιδί,  που του έλεγε: «Σκοτώσανε τον πατέρα μου στο χωράφι που διεκδικούσε. Στενοχωριέμαι πολύ, που χάθηκε για τόσο ασήμαντα πράγματα».
Για τον Χριστό, υπάρχει σε όλες τις περιπτώσεις ειρηνικός τρόπος.  Χρειάζεται όμως αγάπη και ταπείνωση. Σ’ αυτή την περίπτωση ο εγωισμός οδηγεί στο θάνατο. Γνωρίζει λοιπόν  ο Χριστός, ότι η βία φέρνει βία, το αίμα φέρνει αίμα, το μίσος γεννά μίσος και ο πόλεμος κυοφορεί άλλο πόλεμο. Είδαμε την ιστορία του κόσμου, όπου επικράτησε η βία, τι αποτελέσματα είχε. Ποταμούς αιμάτων.  Γι’ αυτό ιδεολογίες που είχαν ειρωνευτεί τα λόγια του Χριστού, πρωτοστάτησαν μετά από περιπτώσεις  βίας και εγκλημάτων που γνώρισαν,  σε «κινήματα ειρήνης».    


9 Ιουν 2015

Κυριακή των Αγίων Πάντων

κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

C:\Documents and Settings\User\Τα έγγραφά μου\Οι εικόνες μου\sfromani.jpg
Πραγματικά θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις Αυτού. Γιατί όταν σκεφτεί κανείς τους υπερφυσικούς αγώνες των μαρτύρων και πώς με την ασθενική τους φύση κατήσχνυναν τον ισχυρό στην κακία και πώς έμειναν αναίσθητοι σε οδύνες και πλήγματα στο σώμα τους αγωνιζόμενοι με τη φωτιά και το ξίφος και ποικίλα θανατηφόρα είδη βασανιστηρίων αντιπαρατάσσοντας καρτερία και ενώ τους έτεμναν το σώμα και διέλυαν τους αρμούς τους και συνέτριβαν τα οστά τους όμως αυτοί σταθεροί στην πίστη τους διαφύλαξαν την ομολογία της χριστιανικής τους πίστεως σώα και ακέραιη και ακράδαντη και γι’ αυτό τους δόθηκε η χάρη και σοφία του Αγίου Πνεύματος και η θαυματουργία. Εάν αναλογιστούμε την υπομονή τους και τις πολυήμερες ασιτίες σαν να ήταν ασώματοι και τις αγρυπνίες και τις άλλες κακώσεις του σώματος αντίπαλοι έως τέλους με τα πάθη τα πονηρά και τα ποικίλα είδη αμαρτίας και προς τον εσωτερικό μας αόρατο πόλεμο και τις αρχές και εξουσίες και τα πονηρά πνεύματα ενώ έλιωναν σωματικά και διαλύονταν εξωτερικά αλλά ανανεώνονταν και εθεώνονταν εσωτερικά από Αυτόν που τους χάρισε τα χαρίσματα ιαμάτων και ενεργήματα δυνάμεων. Όλα αυτά υπερβαίνουν τη φύση μας και θαυμάζουμε και δοξάζουμε το Θεό που τους έδωσε τόση άφθονη χάρη και δύναμη. Αν και είχαν την καλή προαίρεση καλλίστη και αγαθή όμως χωρίς τη δύναμη του Θεού δε θα κατόρθωναν να υπερβούν τη φύση και να κατανικήσουν τον ασώματο πόλεμο αν και ήταν με το σώμα.
Και γι’ αυτό το χωρίο της ΑΓ που λέει θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις Αυτού συνεχίζει παρακάτω αμέσως με τα λόγια: Αυτός δώσει δύναμιν και κραταίωσιν των λαώ Αυτού. Πράγματι σε όλους μας δίνει τη θεία Του δύναμη ο Θεός και την κραταίωση γιατί είναι απροσωπόληπτος αλλά θαυμάζεται μόνο με τους αγίους Του. Όπως ο ήλιος ρίχνει τις ακτίνες του πλούσια σε όλους μας αλλά τις βλέπουν μόνο όσοι έχουν μάτια και μάτια ανοικτά κι όχι κλειστά ή άρρωστα ή κάτι παρόμοιο γιατί Αυτός είναι η αεννάως βρύουσα σωστική και φωτιστική πηγή του ελέους και της αγαθότητας που χορηγεί άνωθεν πλούσια τη βοήθειά Του. Και απολαύουν επομένως τη θεία χάρη και δύναμη από κει για την ενέργεια της αρετής και τελείωση ή και για την επιτέλεση θαυμάτων όχι όλοι αλλά όσοι έχουν αγαθή προαίρεση και επιδεικνύουν με έργα την αγάπη στο Θεό και την πίστη τους και αποστρέφονται τα φαύλα τελείως αλλά κρατάνε με σταθερότητα τις θείες εντολές και υψώνουν όμμα διανοίας στο Θεό τον ήλιο της δικαιοσύνης Χριστό. Αυτός μας προτείνει χείρα βοηθείας στους αγωνιζόμενους και διαλέγεται μαζί μας αισθητώς με προτροπές δια του Ευαγγελίου Του γιατί μας λέει: όποιος Με ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων θα ομολογήσω κι Εγώ γι’ αυτόν ενώπιον του Πατρός Μου του εν ουρανοίς!
Ούτε μεις μπορούμε χωρίς τη βοήθειά Του ούτε ο Χριστός μας θα μας υπερασπιστεί στον μέλλοντα αιώνα χωρίς τη δική μας αφορμή. Δεν είπε όποιος Με ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων αλλά όποιος ομολογήσει μέσα σε Μένα προβάλλοντας με παρρησία την ευσέβεια δι’  Εκείνου και με τη βοήθεια Εκείνου. Έτσι πάλι δεν είπε θα ομολογήσω αυτόν αλλά μέσα σ’ αυτόν δηλαδή με την αγαθή αντίσταση και καρτερία που επέδειξε για την ευσέβεια. Και ιγ’ αυτό ακολουθούν τα αρνητικά για όσους δειλίασαν και πρόδωσαν την πίστη. Βλέπουμε ότι δε λέει μέσα σε Μένα γιατί όποιος αρνείται το Θεό αν στερηθεί τη βοήθεια του Θεού. Και γιατί εγκαταλείφθηκε από το Θεό; Γιατί αυτός πρώτος Τον εγκατάλειψε. Πώς; Αφού αγάπησε περισσότερο τα γήινα και πρόσκαιρα παρά τα ουράνια και αιώνια που μας υποσχέθηκε ο Θεός. Γι’ αυτό ο Θεός θα τον αρνηθεί γιατί δε βρήκε τίποτε μέσα του να χρησιμοποιήσει γι’ αυτόν. Όποιος έχει αγάπη μένει στο Θεό και ο Θεός μένει σ’ αυτόν όπως λέει ο ηγαπημένος κι έτσι αφού μένει στον αγαπώντα αυτός που αλήθεια αγαπά το Θεό ευλόγως τελεί την ομολογία Του υπέρ αυτού. Υπάρχει ανάμεσά τους αδιάσπαστη συνάφεια που δεν υπάρχει με αυτούς που αρνούνται το Θεό. Κι επομένως κι οι θείες αντιδόσεις έχουν τη θεία δικαιοσύνη κι επιφέρουν κατάλληλα αποτελέσματα από την ομοίωση.
Τέτοια βραβεία μας προσφέρονται και τόσο μεγάλη η ανωτερότητα της θείας αμοιβής στους ομολογητές που έδωσαν με παρρησία ομολογία ενώπιον ανθρώπων σε σύντομο καιρό στην παρούσα ζωή παρουσία λίγων ανθρώπων. Ο Κύριός μας όμως Θεός και Κύριος ουρανού και γης θα υποστηρίξει τους ομολογητές Του αιώνια και ακατάλυτα ενώπιον Θεού και Πατρός και αγγέλων και όλων των ανθρώπων από Αδάμ έως εσχάτων χρόνων κατά την κοινή μας όλων ανάσταση και κρίση. Όλοι παρόντες αλλά δοξασμένοι όσοι επέδειξαν έως τέλους πίστη κι αφοσίωση σ’ Αυτόν. Τα να πρωτοπούμε από τους αγώνες των αγίων πάντων και τα θαύματα που επιτελούν τα λείψανά τους τα ιερά και οι υπερφυσικές ευεργετικές σε όλους μας επεμβάσεις; Κι ενώ οι άγιοι ενώπιον λίγων αρχόντων του κόσμου τούτου ομολόγησαν το Θεό τώρα όλοι οι άρχοντες του κόσμου τούτου ανυμνούν και μεγαλύνουν και προσκυνούν τους αγίους και τις σεπτές τους εικόνες και γονατίζουν με χαρά ενώπιόν τους ως προοίμιο της αιώνιας δόξας των αγίων αυτών μαζί με τα σώματά τους για τον αγώνα που διεξήγαγαν με επιτυχία εδώ.
Αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι ε τη παλιγγενεσία όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί θρόνου δόξης Αυτού καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώσεκα φυλάς του Ισραήλ γιατί απευθυνόμενος στους πιστούς Του έλεγε: πας οστις αφήκεν οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός Μου εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει ο δε φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ Εμέ ουκ έστιν Μου άξιος. Κι επειδή ακριβώς Εκείνος έδωσε και τον Μονογενή Του Υιό για μας απαιτεί κι εμείς να αδιαφορούμε παντελώς για τους συγγενείς μας όταν μας εμποδίζουν στην ευσέβεια και τον αρμόδιο βίο. Αλλά και τη ζωή μας έτοιμοι να είμαστε να Του δώσουμε για να κερδίσουμε την άλλη όπως κι Εκείνος έδωσε τη ζωή Του για μας: ος ου λαμβάνει τον Σταυρό αυτού και ακολουθεί οπίσω Μου ουκ έστι Μου άξιος.  Σταυρός είναι και το σταυρώσαι το σώμα με τις κακές του επιθυμίες σε καιρό ειρήνης ή πολέμου έτοιμος να ενεργήσει σωτήρια για τον εαυτό του και για τους άλλους: ο ευρών την ψυχήν αυοτύ απολέσει αυτήν και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν Εμού ευρήσει αυτήν. Διπλός ο άνθρωπος σώμα και ψυχή.

Κι ο δεχόμενος υμάς Εμέ δέχεται τους Αποστόλους και τους διαδόχους τους πατέρες και διδασκάλους της αληθείας και ευσεβείας και ο Εμέ δεχόμενος δέχεται τον αποστείλαντά Με. Ας δεχόμαστε και αναπαύουμε και υπακούουμε γιατί όποιος αθετών υμάς Εμέ αθετεί και ο αθετών Εμέ αθετεί τον αποστείλαντά Με. Και αντίθετα ο δεχόμενος προφήτην ες όνομα προφήτου μισθόν προφήτου λήψεται και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου μισθόν δικαίου λήψεται. Γιατί ος αν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού μόνον εις όνομα μαθητού αμήν λέγω υμίν ου μη απολέση τον μισθόν αυτού. Και με όλα αυτά ο Κύριος φροντίζει όχι για τους δικαίους αλλά πολύ περισσότερο για τους δεχόμενους τους δικαίους. Η Εκκλησία μας λοιπόν καθημερινά τιμά και τελεί τη μνήμη των αγίων πάντων και συγχρόνως προβάλλει το βίο τους ως παράδειγμα μαρτυρικά ή ειρηνικά. Ώστε όλοι να είναι ενωμένοι σε ένα ανυμνώντας τα θεία έργα και τιμώντας τους αγίους πάντες ως καρπούς της θείας δυνάμεως. Θέλουμε να τους τιμήσουμε κι εμείς; Ας τους μοιάσουμε θετικά και αρνητικά. Αρνητικά απομακρυνόμενοι από κάθε κακό που δεν το πλησιάζουμε πια. Θετικά κοιτάζοντας να τους μοιάσουμε πλησιάζοντας το βίο τους όσο γίνεται περισσότερο. Και αν έχουμε και κάποιο αμάρτημα ας μετανοήσουμε με την εξομολόγηση καθαρίζοντας και την ψυχή μας και με τις ακόλουθες αγαθοεργίες απαλείφοντας το κακό και με την εκτενή δέηση στο Θεό ώστε πρεσβείαις των αγίων μέτοχοι γενόμεθα της πανηγύρεως και ευφροσύνης εκείνης της απεράντου. Ης γένοιτο πάντας ημάς επιτυχείν χάριτι και φιλανθρωπία του Κύρίου ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει πάσα δόξα συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Αυτού Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ιησούς ο Ναζωραίος (Μέρος 13ο)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

   Οι μαθητές φως του κόσμου
Μετά τους Μακαρισμούς, ο Ιησούς απευθύνεται στους μαθητές του και τους λέει: «Εσείς είστε το φως του κόσμου. Οι άνθρωποι όταν ανάψουν το λυχνάρι το τοποθετούν στο λυχνοστάτη, για να φωτίζει όλους τους ανθρώπους του σπιτιού. Έτσι να λάμπει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δούνε τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο πατέρα σας».
Με την παρομοίωση των αποστόλων, ότι είναι το φως του κόσμου, ο Χριστός θέλει να τους τονίσει τη μεγάλη τους αποστολή. Το φως φωτίζει και θερμαίνει και δεν έχει σχέση με το σκοτάδι. Μ’ αυτή την έννοια οι μαθητές πρέπει να είναι όλο φως. Το φως αυτό δεν είναι δικό τους. Είναι το φως του Χριστού. Το θεϊκό φως της Αγίας Τριάδος. Το δέχονται από το Χριστό και το εκπέμπουν, ως θεϊκή γνώση στο νου του ανθρώπου και ως ακτινοβολία αγάπης στην καρδιά του.
Βέβαια αυτό το φως που ο Χριστός μεταβιβάζει στους αποστόλους, παρέχεται από την ημέρα της Πεντηκοστής  στην Εκκλησία, στους Επισκόπους και  στους ιερείς κι από τους ιερείς  στους χριστιανούς. Έτσι η Εκκλησία ως «σώμα Χριστού», που ζωοποιείται και αγιάζεται με το φως του Χριστού,  είναι το φως του κόσμου.

Ο Ιησούς και ο νόμος
Ο Ιησούς συνεχίζει στην επί του όρους ομιλία του: «Μη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήρθα για να τα καταργήσω, αλλά για να τα συμπληρώσω. Γι’ αυτό να έχετε υπόψη σας ότι, αν η ευσέβεια σας δεν ξεπεράσει την ευσέβεια των Γραμματέων και των Φαρισαίων, δεν θα μπείτε στη βασιλεία του Θεού.
Έχετε ακούσει την εντολή που λέει: «Δεν θα κάνεις φόνο». Εγώ όμως σας λέω, πως  ακόμα κι όποιος οργίζεται εναντίον του αδελφού του, πρέπει να καταδικαστεί από το Τοπικό δικαστήριο. Κι όποιος πει τον αδελφό του «ανόητο», πρέπει να καταδικαστεί από το Μεγάλο συνέδριο. Κι όποιος τον πει «ηλίθιο» πρέπει να καταδικαστεί στη Φωτιά της κολάσεως. Γι’ αυτό όταν προσφέρεις το δώρο σου στο ναό και θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, να γυρίσεις πίσω, να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου κι ύστερα να προσφέρεις  το δώρο σου».
Απαραίτητη προϋπόθεση για τον Χριστό, για να είναι αληθινή η ευσέβεια του ανθρώπου, είναι να έχει αγάπη στον αδελφό του. Δεν είναι μόνο ο φόνος το κακό, αλλά κακό είναι η οργή. Αυτή φέρνει το μίσος. Κακό είναι  η απαξίωση του άλλου ανθρώπου, η ειρωνεία και η περιφρόνηση στο πρόσωπο του. Κακό είναι  όταν  χαρακτηρίζεις τον άλλο άνθρωπο, ανόητο και ηλίθιο.

Η  μοιχεία
«Ακούσατε επίσης την εντολή: «Μη μοιχεύσεις». Εγώ όμως σας λέω, πως όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει, «μέσα στην καρδιά του», μοιχεία γι’ αυτήν. Σε συμφέρει να βγάλεις το μάτι σου που σε σκανδαλίζει ή να κόψεις το χέρι σου, προκειμένου να διαπράξεις μια αμαρτία»
Ο Χριστός σ’ αυτό το σημείο φτάνει στο βάθος και στα άκρα μιας πράξεως, η οποία ξεκινά από την σκέψη του νου, προχωρεί στη συγκατάθεση της καρδιάς και φτάνει στη διάπραξη.  Είναι μια διαδικασία όλων των ψυχικών και σωματικών δυνάμεων του ανθρώπου. Πρέπει λοιπόν να νικηθεί στη ρίζα της, όταν γεννάται η επιθυμία κι  όχι όταν ριζώσει και απλωθεί σ’ ολόκληρο τον ψυχοσωματικό κόσμο του ανθρώπου. Είναι αυτό που λένε οι πατέρες: «Το κάθε πάθος μέσα στον άνθρωπο, είναι στην αρχή μικρό και νικάται. Μοιάζει με μυρμηγκάκι. Ένα μυρμηγκάκι εύκολα το σκοτώνεις. Αν όμως αφήσεις το πάθος και μεγαλώσει, γίνεται λιοντάρι, «Μυρμηγκολέοντας». Παίρνει τη δύναμη του λιονταριού. Ένα λιοντάρι δεν νικιέται εύκολα, πολλές φορές,  καθόλου. 
Το διαζύγιο

«Έχει δοθεί η εντολή: Όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, να της δώσει έγγραφο διαζυγίου. Εγώ όμως σας λέω πως, όποιος χωρίσει τη γυναίκα του για οποιονδήποτε λόγο, εκτός από πορνεία, την οδηγεί στη μοιχεία». Εδώ ο Χριστός ως μοναδικό λόγο διαζυγίου βλέπει την πορνεία. Η πορνεία είναι μια διεστραμμένη σχέση αγάπης, έχει δολοφονήσει τη συζυγική αγάπη, έχει διαλύσει το μυστήριο του γάμου. Όπου υπάρχει πορνεία, δεν υπάρχει αγάπη. Η αγάπη ως μυστήριο είναι ο πυρήνας και η ιερότητα του γάμου. Όταν δεν υπάρχει, ο γάμος είναι νεκρός και χωρίς νόημα.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα