28 Νοε 2014

Ιερά Αγρυπνία για τον Άγιο Πορφύριο τον "Καυσοκαλυβίτη"


Την Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου και ώρα 5-8 μ.μ., θα τελεσθεί στον Ι. Ν. Αγίου Αντωνίου, Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή του Οσίου πατρός ημών Πορφυρίου του "Καυσοκαλυβίτου", χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πέτρας & Χερρονήσου κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

26 Νοε 2014

Χωρίς γονείς. Χωρίς ανθρώπους. Χωρίς Θεό. (Α΄ Μέρος)

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

            Γεννήθηκε από ένα νέο ανδρόγυνο,  ένα έξυπνο και χαριτωμένο αγόρι. Με πολλά  χαρίσματα. Ήταν η χαρά των γονέων του. Το λάτρευαν. Μεγάλες επιδόσεις στο σχολείο. Πρώτο στα μαθήματα. Αισιόδοξο και χαρούμενο. Δεν γνώριζε τι θα πει φτώχεια και πόνος. Το «μεθούσε» η αγάπη των γονέων του. Φοίτησε στο Γυμνάσιο. Άριστος Μαθητής. Οι γονείς του έκαναν γι’ αυτό, τα ωραιότερα όνειρα. 
            Ήρθε ο πειρασμός. Η μόδα της εποχής. Η θύελλα που δεν γνωρίζει εμπόδια. Το Διαζύγιο στους γονείς! Υποσχέσεις στο παιδί, να μη φοβάται. Το παιδί δεν μιλούσε. Τα σκέπαζε όλα, κάτω από μια απέραντη σιωπή. Τα είχε χαμένα. Όλα του φαίνονταν  παράδοξα. Καταλάβαινε, ότι ο ήλιος της οικογενειακής ευτυχίας, βασίλευε γι’ αυτό. Αισθανόταν ίλιγγο, μπροστά στη νέα πραγματικότητα. Χωρίς γονείς! Αυτό δεν το χωρούσε το μυαλό του. Από τώρα και πέρα, θα είχε ένα πατέρα, χωρίς μητέρα και μια μητέρα, χωρίς πατέρα. Καμιά συγγένεια μεταξύ τους! Το είχε διαβάσει στο Διαζύγιο:  «Μηδεμίαν του λοιπού, συγγένειαν έχοντες μετ’ αλλήλων». Αυτό το πλήγωσε απ’ όλα πιο πολύ.
 Και οι δυο γονείς παντρεύτηκαν. Έκαμαν άλλα παιδιά κι αυτό μπήκε στο περιθώριο. Κι ο πατέρας κι η μητέρα τ’ αγαπούσαν. Τα πράγματα όμως δεν είναι εύκολα σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Μετά που τέλειωσε το Γυμνάσιο, ζήτησε να πάει σ’ ένα Τεχνικό Λύκειο, μιας μεγάλης πολιτείας, που τα παιδιά ζούσαν εσώκλειστα. Ήταν ο μοναδικός τρόπος να σπουδάσει. Αυτό έγινε αιτία, να διακόψει κάθε σχέση και επικοινωνία με τους γονείς του.
 Ο άριστος μαθητής του Γυμνασίου, δεν ήταν πια καλός μαθητής. Δυσκολευόταν πολύ. Κάποια μέρα, το απομάκρυναν από το σχολείο, γιατί ήταν  κρατικό οικοτροφείο και δεν μπορούσε να παραμείνει,  αφού δεν προχωρούσε στα μαθήματα. Βρέθηκε μόνο στους δρόμους της μεγάλης πολιτείας. Χρόνια δύσκολα και πέτρινα. Για ένα κομμάτι ψωμί, πουλούσες την ψυχή σου. 
Αναζήτησε δουλειά για να ζήσει και να μπορέσει να σπουδάσει. Το εκμεταλλεύτηκαν πολλοί. Σκληροί οι άνθρωποι σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι, να εκμεταλλεύεσαι τον άνθρωπο την ώρα του πόνου του.  Παρακάλεσε, ταπεινώθηκε, έκλαψε, πείνασε.
Κάποια μέρα ένας φίλος του, του είπε, ότι ζητούσαν ένα παιδί, σ’ ένα ξενοδοχείο. Το διόρισαν  κηπουρό. Ήταν ευχαριστημένο. Δούλεψε με ευσυνειδησία ένα μήνα. Στο μήνα πήγε να πληρωθεί. Στην απόδειξη που υπέγραψε,  είδε ένα όνομα που το τάραξε. Το επίθετο της Διευθύντριας,  ήταν το ίδιο με το δικό του. Δεν έκανε λάθος. Ήταν το επίθετο του πατέρα του, που  είχε παντρευτεί την  Διευθύντρια. Δεν ζήλεψε. Απλώς πόνεσε. Δεν θέλησε να παραμείνει. Όχι από εγωισμό. Από αξιοπρέπεια.
Ποιος την καταλαβαίνει αλήθεια, αυτή την αξιοπρέπεια των παιδιών! Που δεν θέλουν να ταπεινωθούν! Που δεν μιλούν εύκολα. Οι περισσότεροι γονείς, αυτή τη σιωπή την ερμηνεύουν λάθος. Είναι εκπληκτικό, αυτό που συμβαίνει στα παιδιά. Έχουν μεγαλύτερο φιλότιμο από τους γονείς! Δεν θέλουν να τους πικράνουν! Το παιδί σ’ αυτή τη «σύμπτωση»,  είδε ένα κακό παιχνίδι της «Μοίρας».
Προσπάθησε ξανά  να βρει δουλειά. Αντιμετώπισε την ίδια συμπεριφορά. Παραπονιότανε στη «μοίρα» του, που δεν μπορούσε να συναντήσει καλούς ανθρώπους, να το βοηθήσουν. Πίστευε ότι υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Ήτανε ήδη 25 χρονών και αντιμετώπιζε πρόβλημα επιβίωσης σ’ ένα ξένο τόπο, με άγνωστους ανθρώπους.
Γνώρισε μια μέρα μια πλούσια γυναίκα,  ηλικιωμένη, που ζητούσε ένα νέο παιδί, για τις επιχειρήσεις της. Πήγε κι ήταν ευχαριστημένο, που επιτέλους μπορούσε κι αυτό, να κάμει κάτι στη ζωή του. Θεέ μου, πόσο απογοητεύτηκε! Όταν κατάλαβε, ότι η πλούσια γυναίκα, τον είχε «διαλέξει», μόνο:  «για την ομορφιά του!». Σαν «ένα όργανο» των διαστροφών της!
Δεν υπέκυψε. Είχε τη δύναμη να επιβάλλεται στον εαυτό του. Είχε μια «ηθική συνείδηση» μέσα του, που δεν ήξερε ποιος του την έδωσε, αλλά δεν δεχότανε να την ευτελίσει, σε κανένα «ζωώδη ευτυχισμό». Πίστευε στην αγάπη, στον αληθινό έρωτα, στο γάμο. Αλλά όχι έτσι. Απομακρύνθηκε γρήγορα, σαν να εγκατέλειπε ένα Λεπροκομείο.

            Εδώ έκλεισε ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής του: Οι άνθρωποι. Έπαψε να πιστεύει στους ανθρώπους. Όλα ήταν ψέματα. Σκληρότητα, εκμετάλλευση, απανθρωπιά, συμφέρον, ασυδοσία. Μέχρι τώρα χωρίς γονείς! Από τώρα κι ύστερα χωρίς ανθρώπους!  Κι αν υπήρχαν άνθρωποι, αυτό δεν τους είχε γνωρίσει. Είχε μόνο συναντήσει αυτό το πρόσωπο της ζωής. Το σκληρό  και  το ανελέητο! 

22 Νοε 2014

Κυριακή Θ΄ ΛΟΥΚΑ (Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου)

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Aυτός εστιν η ειρήνη ημών 
(Εφεσ. 2, 14-22)

   Λόγω περιτομής πριν από τη θ.ενανθώπηση του Υιού του Θεού υπήρχε μεγάλη μάχη ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους υπόλοιπους ανθρώπους αλλά τώρα πια ειρηνεύσαμε γιατί κι οι δυο γίναμε ένα κατά την πίστη μας και άλλο σημάδι κοινό από αυτό δεν έχουμε κι είναι σα να έχει ένας πολύ πλούσιος δυο ανθρώπους κοντά του ένα δούλο κι άλλον τον γιο του το θετό κι αν Του σφάλουν και μετανιώσουν έπειτα κι οι δυο κι αφού ο ένας διωχθεί για τα ανάξια έργα του ονόματός του κι ο άλλος κρυφά έχοντας αναχωρήσει ύστερα όμως γίνονται κι οι δυο μετανιωμένοι κληρονόμοι Του και γιοί Του κατά θέση κι όπως βλέπουμε κι οι δυο τους έγιναν ένα και ήρθαν στην ίδια τιμή έτσι ακριβώς έγινε και με τους προαναφερθέντες…οι ειδωλολάτρες προσκυνούσαν ψευτοθεούς και είδωλα σφάλλοντας στο Θεό κι οι Ιουδαίοι πάλι επειδή δεν υπάκουσαν στις θ.εντολές παρά διέπρατταν έργα άξια αποκλήρωσης…μέσω της χρ.πίστεως επέστρεψαν κι έγιναν κι οι δυο γνήσιοι υιοί Θεού και κληρονόμοι της ίδιας τιμής και αγαθών κοινών. Ο Χριστός μας ανέβασε στους ουρανούς και αυτό το χρωστάμε στη χρ.πίστηόπως κι οι δίκαιοι Ισραηλίτες ανεβαίνοντας κι οι δυο σε μεγαλύτερη τιμή και αξία κι ευγένεια και πόσο μάλλον που σε εκείνους το είχε υποσχεθεί αλλά όχι και σε μας!
   Λύσας το μεσότοιχο του φραγμού –την έχθρα(των δυο ανωτέρω μεταξύ τους και όλων τους με το Θεό και με τους αγγέλους που και τις 3 έχθρες έλυσε αποθνήσκοντας για μας )- στο σώμα Του έχθρα στο Θεό που είχαν κι οι δυο τους από τις αμαρτίες τους κι αυτήν την έχθρα έλυσε με το σώμα Του πώς; Σταματώντας την(κατά τους Πατέρες κατά φύση νόμο του σώματος και φραγμό τη σχέση προς τα πάθη του σώματος εν νόμω δηλαδή την αμαρτία…). Καθυπόσταση ενώνοντας την ανθρ.φύση με τη θεότητά Του και με την ένωσή Του προξένησε καταλλαγή και φιλία ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους αφού εναγκαλίστηκαν οι δυο φύσεις θεία και ανθρωπίνη όπως και μη αμαρτάνοντας και πληρώσας όλο το νόμο κι ο νόμος ήταν ο φραγμός για την ανθρ.ασφάλεια από την αμαρτία κι είχε καταντήσει μεσότοιχος που μας χώριζε από το Θεό. Κι επειδή και κερδίσαμε ελευθερία από προηγούμενες παραβάσεις νομικές και πάλι αναγκαζόμαστε να φυλάμε τον ίδιο νόμο όχι βέβαια γιατί ο Χριστός και αυτό το νόμο έλυσε…μας έσωσε νόμο και δεν τον κρατήσαμε και αντί να μην αμαρτάνουμε αμαρτάναμε κι ενώ ήμασταν παραβάτες τον κατάργησε και μας ελευθέρωσε από αυτόν…,μας έδωσε σε παιδαγωγό και μεις δεν ακούσαμε και απέλυσε τον παιδαγωγό και δε μας τιμώρησε αλλά μας ελευθέρωσε κι από τον παιδαγωγό…έτσι έγινε με το νόμο των εντολών, της ΠΔ δηλαδή(δεν κατάργησε τις 10 εντολές αλλά η κατόρθωση της τελειότητος κείται στην αίρεση της γνώμης που βρίσκεται στην ευαγγελική διδασκαλία κι ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω αλλά κι αυτό που έπρεπε να καταργηθεί όπως το τελετουργικό το κατάργησε κι όλα όσα ήταν μη αναγκαία στη φύση καθώς και το πολιτικό αλλά οπωσδήποτε όχι το ηθικό μέρος του νόμου που δεν ήρθε ο Χριστός να καταλύσει αλλά να συμπληρώσει)…εν δόγματι μάλιστα καταργήσας με τη χρ.πίστη δηλαδή που συνίσταται με δόγματα περί Θεού…κι αντί βίου και πολιτείας μας νομοθέτησε πίστη…δε δικαιωθήκαμε από εντολές κάνε τούτο και κάνε το άλλο αλλά από πίστη καρδιακή και ομολογία με το στόμα μας τον Κύριο Ιησού Χριστό μας και σωθήκαμε εάν ομολογήσεις εν τω στόματί σου Κύριον Ιησούν και πιστεύσεις εν τη καρδία σου σωθήσει…και έτσι έγινε και με τις εντολές της ΚΔ που αποκόπτουν και τις αιτίες των αμαρτιών κι όχι μόνον τις αμαρτίες όπως στην ΠΔ: αγαπάτε τους εχθρούς ημών και  Εγώ λέγω υμίν μη ομόσαι ολωσδιόλου!
   Δεν είπε ότι έκανε τον ειδωλολάτρη Ιουδαίο αλλά και τους δυο ανέβασε σε καλύτερη κατάσταση –μόνο είπαμε το ηθικό μέρος του παλαιού νόμου οφείλουμε οι χριστιανοί να φυλάμε και μ’ αυτό να ρυθμίζουμε τα ήθη μας δες και πολύ εύστοχες παρατηρήσεις τυο Αγ.Νικοδήμου του Αγιορείτου πάνω στις 10 εντολές στο περίφημο Συμβουλευτικό του εγχειρίδιο που αποτελεί και ένα άριστο οδηγό εξομολογήσεως και γι’ αυτό άλλωστε και γράφηκε από τον Άγιο αλλά και το πρώτο στο είδος της Συμβουλευτικής με αναφορές στα καθήκοντα στο Θεό τον πλησίον και τον εαυτό μας- και δεν είπε να τους μεταβάλλει αλλά να κτίσει για να δείξει φανερά τι θέλει να πει και πως δεν πρέπει να παραιτούν την κατάσταση αυτή όπου ανεβάστηκαν κι οι δυο τους όπως δεν μπορούν να παραιτήσουν τα φυσικά ιδιώματα και να τα αρνηθούν…εν εαυτώ βέβαια δηλαδή διά Του εαυτού Του του Χριστού δείχνοντας και τους δυο σε ένα καινούργιο και θαυμαστό άνθρωπο αναπλάθοντάς τους δια του βαπτίσματος και του Αγ.Πνεύματος εν εαυτώ ο θ.Λόγος δηλαδή στην ανθρ.φύση την κοινή και στους δυο και για τους δυο προσληφθείσα καθαρή και από κάθε φθορά και παλαιότητα αμαρτίας κι έκτισε τους δυο σε ένα καινό άνθρωπο ελεύθερο από γεράματα και παλαιότητα αμαρτίας κι οι δυο ελεύθεροι πια από παλιά ιδιώματα περιτομές και ακροβυστίες παρά με τα ιδιώματα του ενός ανθρώπου του μορφωθέντος κατά Χριστόν και που χαρακτηρίζουν πια και τους δυο αφού ακρογωνιαίος λίθος ο Χριστός και οι δυο τοίχοι που κτίζονται κι ενώνονται πάνω στο λίθο αυτό κατά το λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας! Κι  αυτό το πέτυχε φανείς πρώτον άνθρωπος αναμάρτητος κι έπειτα μεσίτης ανάμεσά τους και πιάνοντας με το χέρι και τους δυο τους τους ένωσε και αφάνισε κάθε ιδίωμα και πάθος αλλότριο της φύσεώς τους και κατά δεύτερο αναπλάσας δια πυρός και ύδατος!
   Ποιών ειρήνην ενώσας αναμεταξύ τους τους δυο όταν πιστέψουν στο Χριστό ενώσας μεταξύ τους και με το Θεό όπως ακολουθούν και τα επόμενα: η ανθρ.φύση φιλιώθηκε με το Θεό μέσω του νόμου κι έπειτα με την παράβασή του έγινε περισσότερο εχθρή Του και χρειάστηκε πάλι να φιλιωθεί μαζί Του αποκαταλλάξη λοιπόν εν ενί σώματι τω Θεώ δια του Σταυρού: πλήρης και τέλεια φιλία έγινε αποκαταλλαγή όλοτελα και τέλεια σημαίνοντας –από σημαίνει το όλο και το τέλειο…κι αφού με το δικό  Του σώμα υπέμεινε όσα έπρεπε εκείνοι να υπομείνουν σταυρικό θάνατο καταδικασμένος και έτσι ενώθηκαν σε ένα και κεφαλή τους ο Χριστός πια. Αποκτείνας την έχθρα τους και θανατώσας αυτήν ολότελα ώστε να μην μπορεί να ξαναζωντανέψει και αναστηθεί αλλά πότε πότε μόνο εμείς με τις αμαρτίες μας ύστερα από το βάπτισμα γεννάμε έχθρα νέα με το Θεό. Κι όμως ας μην λησμονάμε ότι ο Χριστός με το σώμα Του το θεοϋπόστατο και πάνω στο Σταυρό τη θανάτωσε την έχθρα αυτή αποδεχόμενος το σταυρικό θάνατο με το σώμα Του.             
   Δεν έστειλε άλλον αλλά ο ίδιος ήρθε και πάνω στη γη ο Υιό του Θεού και αναδεξάμενος τάξη και σχήμα διακόνου και υπηρέτη και κήρυκα μήνυσε την ειρήνη των ανθρώπων στο Θεό και στους μακράν και στους εγγύς –ειδωλολάτρες και Ιουδαίους που φαίνονοτας κοντύτερα στο Θεό- ειρήνη αφίημι υμίν! Θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον και επειδή ο Πατήρ φιλεί υμάςότι υμείς εμέ πεφιλήκατε κι άρα όσα αν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες λήψεσθε πάντα! Κι όλα αυτά ρήματα της προς το Θεό ειρήνης των ανθρώπων σημεία αληθέστατα…κι ο δεδπότης μας Χριστός την οργή που είχε ο  Θεός και Πατήρ  κατά των ανθρώπων τη διέλυσε με το θάνατό Του κι ακολούθως μας έκανε αξιαγάπητους από τον Πατέρα δια του Αγ.Πνεύματος γεμίζοντας με τη θ.Του χάρη και τους δυο με μια και την αυτή χάρη και δεν έδωσε στον ένα από τους δυο περισσότερη και στον άλλο λιγότερη προσφέροντας και τους δυο χαριτωμένους στον Πατέρα δια του Αγ.Πνεύματος αφού ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’ εμού…άρα λοιπόν δεν είσαστε πια ξένοι και πάροικοι αλλά συμπολίτες αγίων! Ο δούλος ου μένει εν τη οικία ο υιός μένει εις τον αιώνα άρα όσοι δεν πετύχουν την άνω Ιερουσαλήμ δεν είναι υιοί αλλά δούλοι εμείς όμως οι χριστιανοί λέει ο Απόστολος δεν είμαστε τέτοιου είδους αλλά είμαστε συμπολίτες των αγίων όχι οιωνδήποτε Ιουδαίων αλλά εκείνων των διακαίων πατριαρχών και προφητών και σε αυτήν την κατοικία και πόλη απογραφήκαμε κι εμείς στον ουρανό την μένουσα που κι εκείνοι ποθούσαν…
   Κι ακόμα παραπέρα γίναμε οικείοι Θεού όπως κι εκείνοι οι προ νόμου και εν νόμω απέκτησαν ύστερα από πολλούς κόπους εμείς οι χριστιανοί εν χάριτι δηλαδή να οικειωθούμε με το Θεό: κι αυτή είναι η ελπίδα της κλήσεως των χριστιανών για την οποία μίλησε στην αρχή της επιστολής ο Απόστολος και ιδού για ποιες ελπίδες κληθήκαμε από το Θεό στη χρ.πίστη δηλαδή για να λάβουμε τόσο μεγάλα χαρίσματα. Τι υπερβολική ένωση έλαβαν οι ειδωλολάτρες με τους προφήτες και τους αποστόλους ώστε να πει εδώ ο απόστολος ότι οι ειδωλολάτρες κτίστηκαν πάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και προφητών και οι ειδωλολάτρες αναπληρώσατε την υπόλοιπη οικοδομή ώστε όλοι κι εκείνοι και σεις γίνατε ένας ναός και μια κατοικία Θεού ως εγκεντρισμός κατά τάξη και αξία απόστολοι πρώτα και έπειτα προφήτες κατά χρόνο πρώτα…αλλά Εκείνος που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και συγκρατεί τα πάντα είναι ο Ιησούς Χριστός ο ακρογωνιαίος λίθος η νοητή πέτρα που όλα τα συγκρατεί θεμέλια και τοίχους κατά το θεμέλιον φησίν άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενο νος εστι Ιησούς Χριστός…εν ω πάσα οικοδομή συναρμολογούμενη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω εν ω και υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι:

   Πάνω στο λίθο αυτό το Χριστό όλη η οικοδομή δηλαδή όλοι οι χριστιανοί –ως λίθοι τετράγωνοι και επιτήδειοι στην οικοδομή του οίκου Κυρίου μέσω υπομονής και αγάπης και ταπείνωσης- συναρμολογούνται και προσφυώς ενούμενοι και αχωρίστως αυξάνουν και αναπληρώνονται σε ένα ναό άγιο του Θεού και εμπεριπατήσω εν υμίν γιατί και όλη η εκκλησία κοινώς είναι άθροισμα των χριστιανών σε ένα ναό και πάλι χωριστά και κάθε χριστιανός είναι και ένας ναός του Θεού μέσω της θ.χάριτος του Κυρίου μας κι όχι με τους δικούς μας κόπους κι αυτό πετυχαίνεται εφόσον έχουμε βίο ενάρετο και όμοιο με τον ακρογωνιαίο λίθο δηλαδή το Χριστό πάνω στον οποίο οικοδομούμαστε κι όλοι οι χριστιανοί πάνω του συνοικοδομούνται και μαζί τους κι οι Εφέσιοι ώστε να είσαστε όλοι κατοικητήριο του Θεού εν Πνεύματι δηλαδή μέσω της ενεργείας και χάριτος του Πνεύματος πν.κατοικητήριο όντως και έτσι θα γίνεται έως της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού με τους καθημερινά πιστεύοντες στο Χριστό και οικειούμενους με Αυτόν μέσω των εναρέτων έργων.             

Τα Εισόδια της Παναγίας

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

            Στην εορτή των Εισοδίων της Παναγίας, γιορτάζομε το γεγονός, της αφιερώσεως της Παναγίας στο Ναό. Οι γονείς της Παναγίας, ο Ιωακείμ και η Άννα, οδήγησαν το παιδί τους στο Ναό, όταν ήταν τριών ετών, γιατί ως παιδί των προσευχών,  το «επέστρεφαν» στο Θεό, που τους το χάρισε. Στο ναό έμεινε η Παναγία 12 έτη και μετά οι ιερείς την έδωσαν στον  Ιωσήφ, για να την προστατεύσουν από τις συνέπειες του Νόμου, για όλα τα θαυμαστά γεγονότα, που θα συνέβαιναν στο πρόσωπο της,   με το  μυστήριο της Ενσαρκώσεως του Θεού, που θα υπηρετούσε και θα την καθιστούσε «Θεοτόκον»,  «Αειπάρθενον» και  «Τιμιωτέρα των  Χερουβείμ».
            Ένας Ύμνος  που ψάλλεται την εορτή των Εισοδίων, ερμηνεύει υμνολογικά το γεγονός και το μυστήριο, που με τα Εισόδια στο Ναό, υπηρετούσε η Παναγία, από τα παρθενικά της ακόμη βήματα.  Στην απαρχή των σημείων της ευδοκίας του Θεού, για τη σωτηρία του κόσμου. Όταν τον ύμνο αυτό, τον διαβάσομε με ευλάβεια,  μπορούμε να καταλάβομε, την θεολογική σημασία αυτής της μεγάλης εορτής. Μεγάλης για την Παναγία μας,  για την εκκλησία μας,  για τους συμβολισμούς και τα μηνύματα, που φέρνει στις ευλαβικές ψυχές.
            Πρόσθεσε Θεέ μου, στις καρδιές μας πίστη. Πρόσθεσε αγάπη. Πρόσθεσε ευλάβεια. Να πιστέψομε και να καταλάβομε, αυτά που λέμε και δεν πιστεύομε. Αυτά που ψάλλομε και δεν καταλαβαίνομε. Αυτά που πιστεύομε και δεν  αγαπούμε. Για να μην πούμε κι εμείς, στην επιθανάτια αγωνία μας, αυτό που είπε, ένας ολιγόπιστος ιερέας, τις τελευταίες του στιγμές: «Τώρα Χριστέ μου καταλαβαίνω, όσα τόσα χρόνια έλεγα και δεν καταλάβαινα. Όσα τόσα χρόνια πίστευα και δεν  αγαπούσα. Όσα τόσα χρόνια κήρυττα, χωρίς να τα πιστεύω!»

Ψάλλατε, φαιδραί παρθένοι, της Παρθένου και Αγνής
και Αγίας των Αγίων Εισοδίων εορτής.
Ψάλατε, ως θείον μάννα, θείον μύρον θαυμαστόν,
ουρανόθεν βαλσαμώνει, τας καρδίας των πιστών.
Ψάλατε, ιδού ωραία, παριστάνεται εικών,
εν τη σήμερον ημέρα, εκ προσώπων θελκτικών.
Με μειδίαμα Αγγέλου, καλοσύνης ορατής,
προς τα Άγια βαδίζει, κόρη μόλις τριετής.
Πλήρης χάριτος χωρούσα, προς τον άγιον Ναόν,
η Παρθένος των παρθένων, προχαράττει την οδόν.
Στέμμα  δόξης αιωνίου, φέρει επί κεφαλής,
και κηρύσσεται των άνω και των κάτω βασιλίς.
Άνωθεν ωδαί Αγγέλων, κάτω άσματα λαών
την  Παρθένον ευφημούσιν, εις τον Άγιον Ναόν.
Βρώσις θεία καθ’ εκάστην, ουρανία, μυστική,
την  Αγνήν Μαρίαν τρέφει, έτη δώδεκα εκεί.
Και αγνίζεται εν αγνεία και φωτίζεται εν φωτί
και καθίσταται η μήτηρ του Κυρίου, η Σεπτή.
Ω  Βασίλισσα του κόσμου και Κυρία του παντός,
η αγάπη Σου μενέτω, εν ημίν δια παντός.
Και η χάρις σου εφ όλων, των τιμώντων Σε πιστών,
την Πανάμωμον Παρθένον, την τεκούσαν τον Χριστόν.

Όταν διαβάζω τέτοια κείμενα και τόσα άλλα, που υπάρχουν στα βιβλία της Εκκλησίας μας, ειλικρινά λυπάμαι,  κάποιους ανθρώπους, που έχουν εμπλακεί στα δίχτυα του ορθολογισμού και της λογικοκρατίας και δεν συγκινούνται απ’ αυτά τα πράγματα. Λυπάμαι τους ανθρώπους- όχι από οίκτο, αλλά από αληθινή αγάπη- που είναι παγωμένες οι καρδιές τους. Λυπάμαι τους ανθρώπους, που γνωρίζουν μόνο το σκληρό πρόσωπο της ζωής και δεν μπορούν να χαρούν. 
Λυπάμαι τους ανθρώπους, με την «ξηρά  λογική» και το «ευκλείδειο πνεύμα», που έχουν υποτάξει την καρδιά  και το νου τους, στις «λογικές» δυνάμεις της ψυχής.  Κι όμως σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι που ο γνωστικός ορίζοντας του ανθρώπου, μικραίνει απελπιστικά. Μα πιο πολύ  λυπάμαι τους ανθρώπους, που δεν έχουν αγάπη. Που δεν μπορούν να αγαπήσουν. Που δεν γνωρίζουν, την ομορφιά της συγγνώμης. Που δεν ξέρουν, ότι η αγάπη ομορφαίνει τη ζωή. Ότι χωρίς την αγάπη, η ζωή είναι κόλαση.  
Η αγάπη ελευθερώνει τον άνθρωπο, από το «υπερτροφικό εγώ» του, κάνει ευτυχισμένο το φτωχό και δυστυχή τον πλούσιο. Θυμάμαι τον μακαριστό επίσκοπο Σεβαστιανό, που αφιέρωσε τη ζωή του, για τους Έλληνες της  Βορείου  Ηπείρου, τι είπε σε ένα καθηγητή Πανεπιστημίου, που του μιλούσε για το «εθνικό δίκαιο»: «Αν κύριε καθηγητά, οι Έλληνες του 1821,  κοιτάζανε  το Δίκαιο και τη δύναμη,  της πανίσχυρης  Οθωμανικής αυτοκρατορίας και δεν άκουγαν τη φωνή της καρδιάς τους και της σκλαβωμένης τους συνείδησης, θα είμαστε ακόμη, υπόδουλοι στους Τούρκους».

Σε τέτοια θέματα, η λογική είναι μικρή. Η  καρδιά είναι μεγάλη.     

16 Νοε 2014

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


   
Την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου, και ώρα 5.00 μ.μ. έως 9.00 μ.μ., θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία (Εσπερινός, Όρθρος, Θεία Λειτουργία) στον Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου της ενορίας μας, επί τη εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, και ώρα 7.00 π.μ. θα τελεστεί ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. της Αγίας Ειρήνης.

15 Νοε 2014

Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου

Αγ.Νικοδήμου του Αγιορείτου,

(Koρ.1,15,1-11)
 Εγώ ειμι ο ελάχιστος των αποστόλων…


Επιμέλεια: κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

   Εδώ εισέρχεται ο απόστολος στο σημαντικότατο θέμα της αναστάσεως γιατί αποτελεί το κεφάλαιο της ορθόδοξης πίστεώς μας όπως λέει εδώ ο Άγ.Νικόδημος ο Αγιορείτης κι αυτό γιατί αν δεν υπάρχει ανάσταση σωμάτων ούτε κι ο Χριστός αναστήθηκε κι αν δεν αναστήθηκε ο Χριστός χάνεται και σβήνει ολότελα η χριστιανική ορθόδοξη πίστη μας –λέει εδώ ο Ι.Χρυσόστομος ότι επειδή όλη η ελπίδα των χριστιανών βρίσκεται στην ανάσταση ο αντίχριστος κίνησε πολλούς εναντίον της... Κι επειδή τότε οι Κορίνθιοι χώλαιναν στο δόγμα τούτο κι έπρεπε κάποιος να τους το διορθώσει αγωνιζόμενος να τους πείσει ότι δεν είναι αδύνατη η ανάσταση όπως νόμιζαν εκείνοι κι αρχίζει σοφότατα από δόγματα που ήδη πίστευαν του ευαγγελίου. Δε σας γράφω λέει κανένα δόγμα νέο και ευαγγέλιο αλλά εκείνο που και πριν σας ευαγγελίστηκα αλλά το λησμονήσατε και για τούτο και πάλι σας το υπενθυμίζω…εδώ γνωρίζω σημαίνει υπενθυμίζω…και με το να ονομάσει αδελφούς τους Κορινθίους και ταυτόχρονα τους καταπραϋνει και τους δείχνει πώς γίνονται αδελφοί και γιατί και μ’  αυτό εννοεί από την ένσαρκη οικονομία και παρουσία του Χριστού η οποία κινδυνεύει να μην πιστεύεται όπως και  από το βάπτισμα που είναι τύπος της ταφής και της αναστάσεως του Κυρίου…και το ίδιο ισχύει και για τα μυριάδες αγαθά που απολαύσαμε από τη ένσαρκη οικονομία Του και την ανάστασή Του κι αυτό γιατί ευαγγέλιο αυτό ακριβώς θέλει να πει: χαροποιό μήνυμα αγαθών(Ρωμ.1,1/Απόστολος αφορισμένος δηλαδή ξεχωρισμένος στην υπηρεσία του ευαγγελίου και προορισμένος: ευαγγέλιο λέγεται και είναι και για τα περασμένα αγαθά που μας χάρισε αλλά και για τα μέλλοντα που μας υπόσχεται και μάλιστα θησαυρούς μυρίων αγαθών!).

   Κι αυτό το ευαγγέλιο δεν το ακούσατε μόνο αλλά το παραλάβατε κιόλας δηλαδή και με έργα και θαύματα ώστε να καταπειστείτε επιτέλους Κορίνθιοι χριστιανοί να κρατάτε το ευαγγέλιο αυτό που παραλάβατε ως θησαυρό και παρακαταθήκη –αλλιώτικα της των σωμάτων απιστουμένμης αναστάσεως περιττόν του ευαγγελίου το κήρυγμα αφού αν εσείς απιστείτε στην ανάσταση των σωμάτων μάταια κρατάτε και το ευαγγέλιο και μάταια πιστεύετε και στο Χριστό. Κι αν πάλι σαλευόσαστε πότε πότε κι όμως στέκεστε σταθεροί με το ευαγγέλιο αυτό και αυτά τα λέει εδώ ο απόστολος προσποιούμενος άγνοια για το τι κάνουν τώρα ώστε να τους προλάβει να μην μπορούν να αρνηθούν έπειτα το σφάλμα τους κι ας το ήθελαν πολύ…κέρδος τους από το να στέκονται σταθεροί στο ευαγγέλιο είναι η σωτηρία τους!  Κι η ανάσταση γίνεται εφόσον είσαστε χριστιανοί και ξέρετε καλά πως όλο το οικοδόμημα του χριστιανισμού οικοδομείται πάνω στο δόγμα της αναστάσεως κι όποιος απιστεί σε τούτο μάταια λέει ότι πιστεύει…κι εγώ σας το παρέδωσα όπως το παρέλαβα από τον Χριστό το δόγμα της αναστάσεως  κι όπως κι εγώ το κρατώ οφείλετε κι εσείς να το κρατείτε όπως το παραλάβατε εξαρχής: λόγια του Χριστού ότι Χριστός απέθανε υπέρ των αμαρτιών μας κατά τας γραφάς.

     Πέθανε ο Χριστός θάνατο σωματικό –πέθανε όπως είπε μετά 3 ημέρας εγείρομαι και ετάφη μήποτε ελθόντες οι μαθηταί Αυτού νυκτός κλέψωσιν Αυτόν και ανέστη αναντιρρήτως και σαφώς αφού ο τάφος κενός μετά που σφραγίστηκε- κι όχι αμαρτιών αφού ανομίαν ουκ εποίησεν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού αλλά πέθανε μάλιστα για τις αμαρτίες μαςκατά τας γραφάς από των ανομιών του λαού Μου ήχθη εις θάνατον και Αυτός ετραυματίσθη δια τας αμαρτίας ημών. Αλλά και τάφηκε που σημαίνει με το σώμα Του που είχε και την Τρίτη ημέρα αναστήθηκε κατά τας γραφάς όπως ο  Ιωνάς εξήλθε σώος από την κοιλία του κήτους –με το ίδιος το σώμα Του και με τα σημάδια ακόμα πάνω του τους τύπους των ήλων- και όπως κι ο Ισαάκ που παραδόθηκε 3 μέρες –από Μ.Παρασκευή 9η ώρα που ξεψύχησε επί Σταυρού έως Κυριακή που αναστήθηκε κι ενώ βρέθηκε και στον Άδη ενδιάμεσα- μετά στη μητέρα του άβλαβος χωρίς να σφαγεί κλπ κλπ.ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν Μου εις  Άδην…Κύριος βούλεται καθαρίσαι αυτόν από της πληγής…υγιασει ημάς μετά δυο ημέρας εν τη ημέρα τη Τρίτη εξαναστησόμεθα και ζησόμεθα ενώπιον αυτού…και στη συνέχεια φανερώθηκε στον Πέτρο ως πρώτο και αξιοπιστότερο όλων κι ας φανερώθηκε πρώτα στην Θεοτόκο και στη Μαρία μετά την ανάσταση γιατί έπρεπε αυτός που πρώτος ομολόγησε το Χριστό και πρώτος να δει την ανάστασή Του και για ένα επιπλέον λόγο για να δείξει ο Κύριος ότι δεν τον απέβαλε μετά την άρνησή του. Έπειτα φανερώθηκε στους 12 κι έπειτα πάλι σε μάρτυρες της αναστάσεώς Του κι άλλους πιστούς άνω των 500 και με την ανάστασή Του και με την ακόλουθη ανάληψη…και μερικοί από αυτούς ακόμα ζουν άλλοι πάλι εκοιμήθησαν γιατί πρόκειται κι αυτοί να αναστηθούν και απλώς κοιμώνται.


   Έπειτα φανερώθηκε και στον Ιάκωβο τον αδελφό του Κυρίου επίσκοπο Ιεροσολύμων και στους 70 αποστόλους και τέλος και σε μένα που ομολογώ με πλήρη ταπείνωση πως –λόγω των προτέρων μου αμαρτιών που κι εμείς οφείλουμε να μη λησμονούμε και για να μην ξαναπέσουμε σ’  αυτές και για να κατανυγόμαστε από αυτές όπως κι εδώ ο απόστολος- είμαι ανάξιος και λειψός κι ατελής και απόβλητος του αποστολικού αξιώματος και άλαλος κι αυτό και γιατί ύστερος είδε τον Κύριο από όλους τους άλλους…είμαι πράγματι ελάχιστος των αποστόλων ούτε από τους 12 ούτε από τους 70 και μάλλον δεν είμαι καν άξιος να ονομάζομαι απόστολος γιατί κατεδίωξα την Εκκλησία και έχω πάνω μου την αμαρτία των χριστιανικών διωγμών από την οποία απαλλάχτηκα με το βάπτισμά μου και οφείλω τεράστια χάρη στο Θεό. Άρα εγώ που με τέτοια ελαττώματα είμαι επομένως και πιο αξιόπιστος και δεν κάνω χάρη στον εαυτό μου και απλώς με τη θ.χάρη είμαι ό,  τι είμαι δηλαδή τα ελαττώματα δικά μου και ό, τι κατόρθωσα του Θεού είναι. Με συστολή και ταπείνωση προσθέτει στη συνέχεια ότι ό,  τι έπραξα στη συνέχεια δείχνει ότι δεν πήγε μάταιη η δοθείσα σε μένα θ.χάρη γιατί με περισσότερο κόπο εργάστηκα από τους άλλους που κι αυτό έργο της θ.χάριτος είναι κι όχι δικό μου κατόρθωμα. Και πάντως όσο και να κοπιάσαμε όλοι συμφωνούμε στο κήρυγμα και αρκεί να πιστέψει κανείς σ’  αυτήν την αλήθεια…και δε λαλούμε κρυφά και περιορισμένα αλλά φανερά και με παρρησία σε όλους και τώρα και πριν και σε όλα αυτά πιστέψατε…

12 Νοε 2014

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μητροπόλεως
Πέτρας & Χερρονήσου

            Μια μεγάλη εκκλησιαστική μορφή, ο μεγαλύτερος ρήτορας της Εκκλησίας, πρότυπο επισκόπου και φάρος ιεροσύνης, είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,  που γιορτάζομε τη μνήμη του, αυτές τις ημέρες.  Σε καιρούς χλιαρούς, όπως είναι οι δικοί μας, σε εποχές που διέρχονται κρίση,  οι ηθικές και πνευματικές αξίες της ζωής, σε ώρες που  αμφισβητείται ο Θεός και υποτιμάται ο άνθρωπος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γίνεται φως και ρομφαία, με το λόγο του και το παράδειγμα του, με τη ζωή του και τα βιβλία του, με την αγιότητα και τη φλόγα της ψυχής του.
            Λίγοι άνθρωποι, αγάπησαν σε τέτοιο βαθμό  το Θεό, όπως ο Χρυσόστομος  αλλά και  λίγοι  αγάπησαν τόσο τον άνθρωπο, όπως Εκείνος. Στο ύψος που ανέβασε ο Χρυσόστομος τον άνθρωπο, δεν τον ανέβασε κανείς. Το μεγαλύτερο θαύμα του κόσμου, για τον Χρυσόστομο, είναι ο άνθρωπος. Το μεγαλύτερο μυστήριο της πανσοφίας και της αγάπης του Θεού, είναι ο άνθρωπος. Το φοβερό μυστήριο της ελευθερίας του ανθρώπου, φανερώνει τη φιλανθρωπία του Θεού. Ερμηνεύει την ύπαρξη του κακού.
            Για τον Χρυσόστομο, επειδή υπάρχει ο Θεός, υπάρχει ο άνθρωπος, η ζωντανή εικόνα του Θεού.  Επειδή υπάρχει ο Θεός, υπάρχει ο κόσμος. Επειδή υπάρχει ο Θεός, υπάρχει  η ψυχή του ανθρώπου. Επειδή υπάρχει ο Θεός, υπάρχει η αγάπη, υπάρχει το καλό, υπάρχει η αλήθεια. Επειδή υπάρχει ο Θεός, υπάρχει η ζωή, υπάρχει   η αιωνιότητα. Έχει νόημα ο κόσμος. Έχει προορισμό ο άνθρωπος.
            Όταν μιλούμε για τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μπαίνομε σε ένα ωκεανό, που δεν μπορούμε εύκολα να τον περιγράψομε. Βρισκόμαστε, μπροστά σε ένα καταπράσινο λιβάδι με άνθη, που δεν ξέρομε, ποιο να πρωτοκόψουμε. Είναι δύσκολο να σκιαγραφήσεις, ένα τέτοιο άνθρωπο. Ζαλίζεσαι μπροστά στο κήρυγμα του. Ιλιγγιάς μπροστά στη σοφία του. Ενθουσιάζεσαι με την αγάπη του. Την αγάπη του στο Θεό. Την αγάπη του στον άνθρωπο. Αγαπούσε πολύ τον απόστολο Παύλο, γιατί αγαπούσε πολύ το Χριστό. Γιατί αγαπούσε πολύ τους ανθρώπους.
            Η αγάπη του στον Εσταυρωμένο Χριστό, τον πλημμυρίζει από πίστη, συγκλονίζει τη συνείδηση του, κάνει πυρκαγιά την καρδιά του και χείμαρρο αγάπης τη ζωή του. Για τον Χρυσόστομο, η αγάπη του Θεού μέσα μας, είναι σαν τη φωτιά, που όταν δεν μεταδίδεται στους άλλους   σβήνει. Μια θύελλα ήταν η ζωή του, που γινόταν αύρα για το καλό και φωτιά για το κακό.
            Η αγάπη του στον άνθρωπο, έκανε πύρινους τους λόγους του. Η μεγάλη φτώχια των ανθρώπων της εποχής του, τον έκανε σκληρό απέναντι στους πλούσιους. Αδέκαστο κριτή σε κάθε αδικία, που γινότανε σε βάρος των ανθρώπων. Ήλεγχε την απληστία, την πολυτέλεια, την χλιδή, την εκμετάλλευση των αδύνατων ανθρώπων. Ράγιζε η καρδιά του, στην ύπαρξη των πτωχών και των ορφανών παιδιών και γινόταν ο λόγος του κεραυνός, μπροστά στην πολυτέλεια και την αδιαφορία.
            Έλεγε χαρακτηριστικά: «Ορφανά παιδιά πεθαίνουν από την  πείνα, φτωχοί άνθρωποι σβήνουν, κάτω από μαύρες αρρώστιες και οι πλούσιοι κάνουν χρυσά, τα χαλινάρια των αλόγων τους!  Ο χρυσός και ο Χριστός, δεν μπορούν να συνυπάρξουν! Δεν μπορείς να πιστεύεις στο Θεό, χωρίς να αγαπάς τους ανθρώπους». Ο έλεγχος του ενάντια στο κακό, στην αμαρτία, στο κοινωνικό κακό, στην αδικία, στον άδικο πλούτο, στην πολυτέλεια, στην αναξιότητα και στα σκάνδαλα των ιερέων, τον έφερε σε σύγκρουση, με κάθε μορφή  άδικης και τυραννικής εξουσίας,  με αποκορύφωμα, την ανεξέλεγκτη βασιλική εξουσία.
            Γίνεται ο στοργικός Επίσκοπος του λαού. Το στήριγμα των αδυνάτων. Ο προστάτης των πτωχών. Η καταφυγή των κατατρεγμένων. Ο πατέρας των ορφανών. Ο υπερασπιστής των διωκομένων. Ο συνήγορος των αγραμμάτων. Όλοι σ’ αυτόν καταφεύγουν. Για να βρουν το δίκιο τους. Για να νιώσουν την πατρική αγάπη του. Για να πάρουν θάρρος. Για να ξαναβρούν την χαμένη τους ελπίδα. Γίνεται χάριν των ανθρώπων, πατέρας, μητέρα, αδελφός, ιερέας,  επίσκοπος.
            Ο λαός τον λατρεύει. Όταν τον εξορίζουν την πρώτη φορά, καίγεται η Κωνσταντινούπολη. Κι όμως Εκείνος, διαμηνύει στον προδομένο λαό, να έχει υπομονή και αγάπη και εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού.
            Ο Θεός τον αγίασε. Η Εκκλησία τον κατέταξε στους Μεγάλους Πατέρες. Ο λαός τον ονόμασε Χρυσόστομο. Εμείς τον έχομε πρότυπο Ιεράρχη και φάρο Ιεροσύνης. Τελούμε τη λειτουργία του, όλο το χρόνο στην εκκλησία, διαβάζομε τις ευχές του και μένομε εκστατικοί, από τη σοφία του και την ευλάβεια του.

            Μα πιο πολύ μας συγκινεί και μας συγκλονίζει τους ιερείς, η αγάπη του στο Χριστό και τους ανθρώπους. Αγαπούσε τους ιερείς. Για μας έγραψε τους «Περί Ιεροσύνης» Λόγους. Απομάκρυνε τους ανάξιους και ανευλαβείς  ιερείς, γιατί σκανδάλιζαν το λαό. Η προσευχή μας των ιερέων πρέπει να είναι: «Τη φλόγα του Χρυσοστόμου Θεέ μου, άναψε στις καρδιές μας». 

11 Νοε 2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού



ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΡΕΘΥΜΝΟΥ 2014
ΡΕΘΥΜΝΟ 25-10-2014

Άγιος Νικόδημος ο  Αγιορείτης
Εμφάνιση crop.php.jpg  Ο γνωστός τοις πάσι άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης όσιος και διαπρεπής μοναχός εξαίρετος θεολόγος και  συγγραφέας πλήθους βιβλίων από τη Φιλοκαλία/1782 μέχρι και το νέον εκλόγιον/1803 συνέγραψε και το Νέον μαρτυρολόγιον/1799 που μας ενδιαφέρει σήμερα.  Εννοείται ότι από το τεράστιο έργο του που υπερβαίνει τους 100 τόμους αλλά και τα ανέκδοτα έργα του λείπει και η επαρκής  εκτίμηση της παρουσίας του στα ΝΕ γράμματα καθώς και στη διαμόρφωση του ΝΕ λόγου και οι πηγές του ΑΕ και μεσαιωνικές κλπ κλπ.

Νεομαρτύρων Απολυτίκιο
Νέοι μάρτυρες παλαιάν πλάνην καταστρέψαντες ύψωσαν πίστιν των Ορθοδόξων και στερρώς ηγωνίσθησαν την γαρ ανόμων θρησκείαν ελέγξαντες εν παρρησία Χριστόν ανεκήρυξαν Θεόν τέλειον. Και νυν απαύστως πρεσβεύουσι δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος…

Προϊστορία: Μάρτυρες
   Ο απόστολος στην προς Εβραίους ομιλεί περί νέφους μαρτύρων αγίων που μας περιβάλλει και μας προσκαλεί να αποφεύγουμε την αμαρτία τρέχοντας με υπομονή τον προκείμενο αγώνα και αποβλέποντας στον αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας Ιησού Χριστό.  Και βλέπουμε σήμερα πώς το νέφος αυτό των μαρτύρων πώς πλατύνεται και διευρύνεται με νέους μάρτυρες! Κι ενώ ο όρος ξεκίνησε μετά την εικονομαχία επεκράτησε για τους ακόλουθους: στα δύσκολα εκείνα χρόνια της τουρκοκρατίας και βενετοκρατίας οπότε προκλήθηκαν πολλοί μαρτυρικοί θάνατοι κυρίως Ελλήνων αλλά και άλλων χριστιανών ορθοδόξων Σλάβων, Ιβήρων/Γεωργιανών, Αιγυπτίων, Βουλγάρων κά όπως και Τούρκων ακόμα που ασπάστηκαν το χριστιανισμό και η καθημερινή ειδησεογραφία εν έτει σωτηρίω 2014 μας δίνει όλο και άλλα στοιχεία...

 Ο Πρωτομάρτυς
   Όλοι αυτοί οι νεομάρτυρες ακολούθησαν τον Πρωτομάρτυρα και Αρχιμάρτυρα τον Κύριο Ιησού Χριστό που πρώτος έδωσε το τίμιο αίμα Του για τον πεσόντα άνθρωπο. Πιστός άχρι θανάτου στο Θεό ο λαός Του όπως βλέπουμε με τους άγιους νεομάρτυρες που δεν προδίδουν την πίστη και την ΚΔ κι ας τους πιέζουν πολλοί και τους προκαλούν και αφόρητα τους βασανίζουν για να αρνηθούν να κρύψουν ή να αποσιωπήσουν να μην ομολογήσουν την πίστη τους για να μη ζημιωθούν στη ζωή τους και σε άλλα πρόσκαιρα αγαθά που έχουν ή που τους δίνουν για να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό. Εκείνοι όμως ομολογούν ότι έχομεν Αρχιερέα Μέγαν διεληλυθότα τους ουρανούς Ιησούν τον Υιόν του Θεού κρατώμεν της ομολογίας ομολογούντες τον αληθινό Τριαδικό Θεό και τον Ιησού Χριστό ως Θεάνθρωπο φυλάσσοντας την καλή ομολογία που πρώτος πάλι ομολόγησε ενώπιον του Πιλάτου Εκείνος και καλή ομολογία είναι ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού. Κι ό,  τι ομολόγησε Εκείνος ομολογούμε κι εμείς στο βάπτισμα και μαρτυρούμε ενώπιον εχθρών του Χριστού εάν μας ζητηθεί. Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός Μου του εν ουρανοίς…

Οι Μάρτυρες και Ο Πρωτομάρτυς
   Εν εμοί; Κατά τον άγ.Γρηγόριο Παλαμά μόνο με το Χριστό και τη βοήθειά Του μπορεί ο Χριστιανός να ομολογήσει με παρρησία και ευσέβεια και ταυτόχρονα απαιτείται και από τους χριστιανούς η καλή συμπεριφορά και καρτερία και προαίρεση δηλαδή η συνέργειά του. Αλλιώς προτιμάνε κάποιοι δυστυχώς όχι Χριστό αλλά χρυσό…κι ο Χριστός είναι ανενδεής αλλά εμείς έχουμε ανάγκη σωτηρίας και τελειοποιήσεως πνευματικής. Ομολογώντας εκφράζουμε την ειλικρινή αγάπη και πίστη στο Θεό αγάπη που δίνει και τη ζωή της όπως βλέπουμε να κορυφώνεται αυτή η αγάπη στο μαρτύριο αυτών των αγίων έχοντας ξεπεράσει όλα τα φθαρτά και όντας γεμάτοι ταπείνωση κι ελπίδα στο Θεό και τις υποσχέσεις Του..
  
Η αξία των νεομαρτύρων
   Πώς να μην είναι πρέπον να ευχαριστούμε το Θεό βλέποντας κάτω από το σκληρό ζυγό και αιχμαλωσία των κρατούντων τόσους αθλητές; Για να φυλάξουν την ελευθερία και ευγένεια της χρ.πίστης καταφρόνησαν δόξα-πλούτο-τρυφή και κάθε σωμ.απόλαυση παραδόσαντες τον εαυτό τους στο θάνατο. Τόσο φόβο μελλούσης κρίσεως είχαν και πόθο ουρανίων αγαθών και τόση πίστη στέρεη στην ψυχή αλλά και ελπίδα αυξημένη στη φαντασία πυρ θ.αγάπης στην καρδιά αναμμένο ώστε να τρέχουν σαν τα πρόβατα επί σφαγήν! Να λογαριάζουν τα βάσανα για γλέντια και τις φυλακές για παλάτια τα δεσμά για χρυσά στολίδια τις ατιμίες για τιμές θλίψεις για αναπαύσεις φλόγα πυρός δροσιά και ανάψυξη μαχαίρια για παιχνίδια και τέλος σκληρότατο θάνατο για ζωή αιώνιο! Αυτή η ομολογία η μαρτυρική κι ο θάνατος αποδεικνύουν την εν Χριστώ τελειότητα του Μάρτυρος άλλοτε αποτέλεσμα μακράς πορείας και αγώνα αύξησης πίστεως και αγάπης εν Χριστώ κι άλλοτε στιγμιαίας μεταστροφής και πλήρους αναθέσεως της ζωής του μάρτυρα στο Θεό ακόμα και μέσα σε λίγα λεπτά έγιναν αφάνταστες μεταστροφές στο χριστιανισμό έστω παρακινούμενοι από άλλους μάρτυρες και τα μαρτύριά τους κι ας είναι και αβάπτιστοι.
Η Αγάπη


      Και πάντως την ομολογία απαιτεί ο Χριστός από μας ως έκφραση αγάπης στον συνάνθρωπο αφού κι ο Κύριος έπαθε και για τους σταυρωτές Του κι έτσι ασφαλώς η αγάπη έξω βάλλει τον φόβο -πβ. άγ.Δημήτριο και το μαθητή του Νέστορα κά. Οι νεομάρτυρες τώρα έρχονται να συνεχίσουν την αγρύπνια της Ορθοδοξίας να μη διακοπεί το ακοίμητο καντήλι της πίστεώς μας και να μη ξεραθεί το χώμα ουδόλως από τη στέρηση του αίματος των μαρτύρων ψάλλοντας το καινό άσμα του εσφαγμένου αρνίου κι αν αλλάζουν οι εποχές κι οι τύραννοι ονόματα η απαίτηση από μέρους τους η ίδια: άρνηση…αλλά κι από τους νεομάρτυρες η ίδια ακλόνητη θέση…και πότε; Τότε που η ευσέβεια κι η αρετή εξέλιπε κι η κακία επερίσσεψε λέει ο άγ.Νικόδημος. γιατί; Κατά το φιλομάρτυρα άγ. Νικόδημο 5 είναι οι λόγοι.
1) Ανακαινισμός όλης της Ορθοδόξου πίστεως όπως βλέπουμε και από την ταυτότητα των ονομάτων και των μαρτυρίων
2) Καθιστώνται αναπολόγητοι οι αλλόπιστοι
3) Δοξάζουν την Α.Εκκλησία μας και καταισχύνουν τους κακόδοξους αφού μετά το σχίσμα μάρτυρα δεν παρουσίασαν
4) Δίνεται παράδειγμα υπομονής για όλους μας γιατί χωρίς αυτούς αμφιβάλλουμε εάν διατηρείτο Ορθοδοξία αλλά και ο ελληνισμός και έστω με το μαρτύριο της προαιρέσεως λογιζόμενοι
5) Αποτελούν θάρρος και κίνητρο συμπεριφοράς εξαιρέτως για τους αρνητές και πρέπει να τονιστεί ότι είναι οι κατεξοχήν αντιστασιακοί της κατοχής εκείνης όχι με σαμποτάζ που θα έφερνε και αντίποινα αλλά ομολογώντας ως εξιλαστήρια θύματα των κατακτητών και επιτρέποντας να ξεσπάσει πάνω τους η οργή κατά του ορθοδόξου λαού με αποτέλεσμα να σώζεται το ποίμνιο όπως έγινε με τον Πατριάρχη Γρηγόριο που έσωσε έτσι από σχεδιαζόμενη ομαδική γενοκτονία τους Ρωμιούς! Υπήρξαν όντως τα χελιδόνια της εθν.ανεξαρτησίας και οι πρωτοκορυφαίοι αντιστασιακοί του νεότερου ελληνισμού και εμπροσθοφυλακή των αγωνιστών της εθνεγερσίας του 1821 έστω κι αν μαρτύρησαν έτσι αφανώς πν.αντιστεκόμενοι όλοι τους και σε αυτούς οπωσδήποτε χρωστάμε την πίστη και την ελληνικότητά μας. Γράφει ιστορικός της εποχής ότι η ανεξαρτησία της Ελλάδος δεν υπογράφηκε με το Σύνταγμα αλλά με το αίμα του ιερομάρτυρος Πατριάρχου και όλων των άλλων νεομαρτύρων…

Νεομάρτυρες επί Τουρκοκρατίας και Φραγκοκρατίας


Στο Κρητικόν Πανάγιον υπάρχουν νεομάρτυρες και στις δυο κατοχές:
Καταγράφονται ως νεομάρτυρες επί Λατινοκρατίας…
18 Απριλίου Ανθίμου του ομολογητού υπό Λατίνων τελειωθέντος
Δες και ακόλουθα:
Άγ.Νικόδημος ο Αγιορείτης Συναξαριστής των 12 μηνών ο Πρώτος του Αγ.Όρους και Βατοπαιδινοί, Ιβηρίτες, Ζωγραφίτες και κελλιώτες νεομάρτυρες: 
22 Σεπτεμβρίου 26 οσιομάρτυρες Ζωγραφίται οι ελέγξαντες τους Λατινόφρονας τον τε βασιλέα Μιχαήλ και πατριάρχην Βέκκον επάνωθεν του πύργου πυρί τελειούνται
5 Δεκεμβρίου οι άγιοι οσιομάρτυρες οι εν τοις κελλίοις του Άθω κατοικούντες οι τους Λατινόφρονας ελέγξαντες τον βασιλέα φημί Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον ο μεν πρώτος απηγχονίσθη οι δε λοιποί ξίφει ετελειώθησαν
4 Ιανουαρίου ο όσιος Ευθύμιος ο ηγούμενος της Μονής του Βατοπαιδίου ο ελέγξας τον λατινόφρονα βασιλέα φημί Μιχαήλ και Βέκκον τον Πατριάρχην εν τω βυθώ τελειούται
13 Μαϊου μοναχοί οσιομάρτυρες Ιβηρίται οι τους λατινόφρονας ελέγξαντες τον βασιλέα φημί Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον εν τη θαλάσση βληθέντες τελειούνται(ΙΜ Βατοπαιδίου, Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος, 13ος αι.)
Πβ.19 Μαϊου 13 οσιομάρτυρες ομολογητές εν Καντάρα Κύπρου(13ου)…
Και οι υπόλοιποι επί τουρκοκρατίας…

Εμφάνιση oloi_mazi.jpg

Γεωγραφική κατανομή νεομαρτύρων

Γεωγραφικά οι άγιοί μας σήμερα παρουσιάζονται ως εξής απάκρη σ’ άκρη της Κρήτης βάσει του κρητικού παναγίου:

Αλικιανός Κυδωνίας,7Φεβρ.
& Κίσσαμος,14Ιουλ.
Χανιά,14Ιουλ
Σφακιά, 15Σεπτ.,15Μαρτ,Κυρ.μετά την 15Αυγ.

Ρέθυμνο,28Οκτ.,9Ιουλ.,18Αυγ.


Ηράκλειο, 20Σεπτ.,22Νοεμ.30Δεκ.,20Μαρτ.,10Απριλ.,14Ιουλ.

Φουρνή,1Μαϊ
Κριτσά,11Ιαν.
Σητεία, Μαϊ14
Ιούν.23 όλη η Κρήτη


Κατηγοριοποίηση νεομαρτύρων κρητικού παναγίου

ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕ ΑΝΑΛΥΣΗ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ
  
Τον 17ο αιώνα λοιπόν που αρχίζει η τουρκοκρατία στην Κρήτη έχουμε 3 περιπτώσεις νεομαρτύρων 1643-1681-1697: αρνησίθρησκος που επανήλθε μέσω άλλου κρητικού λογίου ο ένας κι οι επόμενοι 4 επίσης αρνησίθρηκοι που επέστρεψαν ενώ λήγοντος του αιώνος εμφανίζεται και η περίπτωση που αποκαλύφθηκε ως κρυπτοχριστιανός ύστερα από το γάμο του με μωαμεθανή… Τον 18ο αιώνα τώρα έχουμε 3 πάλι περιπτώσεις που αξίζουν εξετάσεως προσεκτικής. 1792-1793(2) και έχουν ως εξής:  και πάλι αρνησίθρησκος που επέστρεψε και αφού δημιούργησε οικογένεια μαρτύρησε ενώ οι επόμενοι δυο κατόπιν διαβολής και κορυφαίος ο ιερομάρτυς Λάμπης επίσκοπος…Τώρα τον επόμενο αιώνα τον 19ο και ενώ πολλοί Έλληνες έχουν ήδη απελευθερωθεί για ευνοήτους λόγους η Κρήτη περιμένει τους νεομάρτυρές της να την απελευθερώσουν και πράγματι 10 περιπτώσεις έχουμε ιδιαίτερες: 1804-1811-1818-1821-1822-1824-1826-1832-1867 και αρχίζουν από ένα εξωμότη που έγινε ιερομάρτυς και ακολουθούν άδικη κατηγορία φόνου, εξωμοσία σε μικρή ηλικία και έπειτα ιερομαρτυρία, και με επικεφαλής τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη που δίνει πρώτος το παράδειγμα ως μέλος της ΦΕ ο ίδιος και αρωγός της και που με κάθε μέσο έσωσε το ποίμνιο από άδικη γενική σφαγή των Ρωμιών με τον ψεύτικο αφορισμό που ήρε πριν απαγχονιστεί και αναφέρεται και στο Ημερολόγιο του Πατριαρχείου και για ένα άλλο σπουδαίο λόγο μουσικό αυτή τη φορά δις μάλιστα στον πρόλογο του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη μας κκ Βαρθολομαίου όστις εκ σεβασμού προς την μνήμην και προσφοράν του αφιέρωσε το 2014 δια την εκκλησιαστικήν μουσικήν παράδοσιν και την πατροπαράδοτον μουσικήν κληρονομίαν 8Νοεμβρίου 2013(ο Πατριάρχης Γρηγόριος παρά την πολυτάραχη εκείνη περίοδο εμερίμνησε και δια την σύστασιν μουσικού τυπογραφείου όπου μπορούσε βέβαια)…και έρχεται ο μεγάλος ξεσηκωμός με τόσους και τόσους νεομάρτυρες κληρικούς και λαϊκούς στα 1821-2 απ’ άκρου σ’ άκρο της νήσου. Την ίδια περίπου εποχή οι ενθάδε εξαιρετικώς εορταζόμενοι άγιοι 4 κρυπτοχριστιανοί και ακολουθούν για λόγους αισθηματικούς αλλά και οικογενειακούς πάλι με σύζυγο μωαμεθανή αρνησίθρησκος που μεταμελήθηκε και δε θα έλειπε και ο υιός ιερέως αγγελιαφόρος της ένδοξης κρητικής επαναστάσεως το 1867 παρά το Χάττι-Χουμαγιούν και όσα ψευδώς υπόσχονταν οι Τούρκοι! Τι να πούμε για τον τελευταίο σπαραξικάρδιο σφαδασμό της Κρήτης αναβοά σύγχρονος των γεγονότων! Τι να πούμε για τον ηγούμενο του Αρκαδίου Γαβριήλ και τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση του νέου τούτου μάρτυρος κληρικού;
Οι νεομάρτυρες στην εποχή τους
   Κι εννοείται ότι όλοι τότε έτρεχαν και συνωθούντο να δουν τον αγώνα τους και προσεύχονταν και συνέπασχαν με τους μάρτυρες αυτούς οι εκκλησίες γέμιζαν και υπάρχει και σχετική παράκληση…υπέρ του αθλούντος δούλου Σου και παράσχου εξ ύψους ισχύν ίνα υπέρ Σου δοξάση την θεότητα…όντως μείζονα ισχύν έχουσι μάρτυρες και τα λείψανά τους και σιωπώντες ημών των φθεγγομένων. Η προέλευσή τους από κάθε τάξη, φύλο και επάγγελμα, ηλικία, μόρφωση…άντρες και γυναίκες καταξιώνοντας το φύλο τους ιατροί αλλά και μέθυσοι, ιερείς και λαϊκοί με αγάπη Χριστού και πόθο σωτηρίας τόσο της ψυχής τους όσο και των άλλων με ταπείνωση ώστε να σωθεί και ο τόπος αυτός η Ορθοδοξία και ο ελληνισμός…αιώνιος πν.νόμος: όπου σώζονται ψυχές σώζονται και έθνη κι ας μην είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της σημασίας της θυσίας τους…σήμερα;
Οι νεομάρτυρες σήμερα
   Μας καλούν γιατί κινδυνεύει ο τόπος πάλι από πολλούς εχθρούς. Τον ευδαιμονισμό που μας κάνει αδιάφορους για την πίστη και πν.νεκρούς και κυρίως όπως γίνεται στις ψυχές των παιδιών μας συστηματικά…γι’ αυτό μάρτυρας και ομολογητής θα γίνει όποιος χριστιανός και μάλιστα νέος πιστός στο ορθόδοξο ήθος αντισταθεί και διατηρήσει την πν.ελευθερία αφού το ορθόδοξο ήθος αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο στο πρόβλημα των ημερών μας. Υλιστικές παλιές και παλιότερες ιδεολογίες και ήθη ανορθόδοξα στα ιερά και τα όσιά μας ώστε να αντικατασταθεί ο ελληνορθόδοξος θεανθρωπισμός. Διαστρεβλώνεται η ιστορία και ειρωνείες και περιφρόνηση για ό,  τι ιερό αλλά μέσα από αυτόν τον έμμεσο διωγμό της πίστεως θα αναδειχθούν οι σύγχρονοι ομολογητές και μάρτυρες του Χριστού τόσο στον πολιτικό στίβο όσο και στην παιδεία στην καθημερινότητά μας όταν αντισταθούμε στα ξενότροπα καταστρεπτικά ήθη ειδικά οι νέοι που δίνουν τον σκληρότερο αγώνα της ζωής τους καθώς και οι οικογενειάρχες πολύτεκνοι υπάκοοι στο Θεό γονείς και έγκυοι που αρνούνται έκτρωση κι ας πιέζονται αλλά κι οι νέοι που θα φορέσουν το ι.σχήμα του κλήρου φέροντες τον ονειδισμό του Χριστού όλοι αυτοί θα λογιστούν ως μάρτυρες και ομολογητές Του. Κάθε χριστιανός που θα αρνηθεί για την αγάπη του Χριστού να πουλήσει την ψυχή του σε όσους του τάζουν λαγούς με πετραχήλια κοινωνική άνοδο και υποστήριξη στα σχέδιά του γιατί όντως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και δίχως Θεό όλα επιτρέπονται που λέει κι ο λογοτέχνης…
Συμπέρασμα
   Φωνάζουν τόσο επίκαιρα από αιώνες-από τον 13ο- οι Πατέρες μας μένετε μετά πολλής αγάπης και χαράς εν τη αμωμήτω πίστει Χριστού και τούτον ομολογείτε ενώπιον των ανθρώπων παρρησία πολλή ίνα και αυτός ομολογήσει υμάς ενώπιον του Πατρός αυτού και πάντων των αγγέλων δια τούτο στήκετε εν τη πίστει και εδραίοι γίνεσθε αμετακίνητοι και ασάλευτοι μένετε μέχρι και λόγου και νεύματος. Οι ευχές των αγίων νεομαρτύρων μας ας μας βοηθήσουν να ομολογούμε ορθοδόξως έργω και λόγω Πατέρα Υιόν και Άγιον Πνεύμα.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
ΑΓ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ, ΕΡΓΑ 9-11, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985-6
ΑΓ.ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΝΕΟΝ ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΟΝ(1799) & ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ 12 ΜΗΝΩΝ(1805)
ΑΓ.ΣΥΜΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΕΡΓΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1981
κκ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2014
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΨΑΝΗ, ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΜ ΑΓ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ, Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ, ΑΓ.ΟΡΟΣ 1991
ΘΗΕ, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
ΚΡΗΤΙΚΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΝ, τ. Α΄- Γ΄ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ Ι.ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ 2000-1

ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΣΠ.,ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, 1857

6 Νοε 2014

Ο κόσμος των αγγέλων

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

 Βασική διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας, είναι η ύπαρξη του αγγελικού κόσμου. Για τους αγγέλους, μας μιλεί η Αγία Γραφή, η Παλαιά και κυρίως η Καινή Διαθήκη, αλλά και ολόκληρη η Ιερά Παράδοση. Πολλοί προφήτες, οι Απόστολοι, όλοι οι Άγιοι, αλλά και ο ίδιος ο Χριστός, αναφέρονται πολλές φορές στους αγγέλους.

Οι άγγελοι είναι αγαθά πνευματικά όντα και δημιουργήθηκαν πριν τον υλικό κόσμο. Ως  λειτουργικά πνεύματα, υμνούν ακατάπαυτα το Θεό και αποστέλλονται προς τους ανθρώπους, ως αγγελιοφόροι του Θεού. Διακρίνονται σε εννέα τάγματα:

 Χερουβείμ, Σεραφείμ, Θρόνοι,
Δυνάμεις, Κυριότητες, Εξουσίες
Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι.
            
Το δέκατο τάγμα του Εωσφόρου,  απίστησε  στο Θεό, επαναστάτησε εναντίον του, έπεσε από   τη δόξα του και έγινε το δαιμονικό τάγμα.  Παγιώθηκε στο κακό, δεν θέλει να δεχτεί την φωτιστική και αγιαστική ενέργεια του Θεού, δέχεται μόνο - για να μπορεί να υπάρχει -  την  ουσιοποιό και ζωοποιό ενέργεια του Θεού. Μισεί τα έργα του Θεού και φθονεί πολύ τον άνθρωπο, επειδή είναι το προσφιλέστερο δημιούργημα του Θεού.

Αυτό σημαίνει, ότι οι άγγελοι πλάστηκαν από το Θεό, «ελεύθερα όντα», γι’ αυτό μπόρεσαν και να αμαρτήσουν. Με τη Σταύρωση του Χριστού, οι δαίμονες «παγιώθηκαν» στο κακό, ενώ οι άγγελοι «παγιώθηκαν» στο καλό.   Ούτε ο διάβολος μπορεί πια να μετανοήσει και να γίνει άγγελος, ούτε οι άγγελοι υπάρχει κίνδυνος, να ξεπέσουν από την αγαθή φύση τους, να αμαρτήσουν εναντίον του Θεού και να στερηθούν τη σοφοποιό και θεοποιό ενέργεια του Θεού. Μπορούμε μετά την Ενανθρώπηση,  Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού, να μιλάμε για «ατρεψία» προς το καλό των δαιμόνων και για «τέλεια ατρεψία» προς το κακό των αγγέλων. 

Οι άγγελοι είναι απείρως περισσότεροι από τους δαίμονες. Είναι πνεύματα του καλού και αγαπούν πολύ τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους ανθρώπους που έχουν ευλάβεια και αγάπη το Θεό. Τους προστατεύουν και τους διαφυλάσσουν από το κακό, από την αμαρτία κι από τις ώρες του πειρασμού. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση, είναι οι άνθρωποι να ζουν, με πίστη στο Θεό και μετάνοια. Η αμαρτία στενοχωρεί τους αγγέλους, ενώ η μετάνοια ενός αμαρτωλού, τους δίνει μεγάλη χαρά.

Γνωρίζομε τρία ονόματα Αρχαγγέλων: Τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τον Αρχάγγελο Ραφαήλ. Και οι τρεις αρχάγγελοι, συνδέονται με θαυμαστά γεγονότα, με τους ανθρώπους. Ο μεγαλύτερος προστάτης των ανθρώπων, με μεγάλη χάρη από το Θεό και ακατανίκητη δύναμη, είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Αγαπά πολύ τους ανθρώπους, έχει επέμβει σε πολλές περιπτώσεις με θαύματα, για να τους βοηθήσει και τρέμουν την παρουσία του οι δαίμονες.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, είναι κυρίως εκείνος, που έφερε στη γη τα μεγαλύτερα μηνύματα του Θεού. Αναγγέλλει στον ιερέα Ζαχαρία, ότι θα γεννήσει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Επειδή ο Ζαχαρίας, λόγω της προχωρημένης  ηλικίας της Ελισάβετ, δυσκολεύτηκε να πιστέψει στα λόγια του, τιμωρήθηκε από τον Γαβριήλ, να μείνει κωφάλαλος, μέχρι να γεννηθεί το παιδί. Η γλώσσα  του Ζαχαρία λύθηκε, την όγδοη μέρα από τη γέννηση του Προδρόμου, και είπε ότι: «το παιδί θα ονομασθεί Ιωάννης».

Το δεύτερο και μεγαλύτερο  μήνυμα, του αρχαγγέλου Γαβριήλ ήταν: ο «Ευαγγελισμός της Παναγίας». Εδώ βλέπομε το δέος και τη χαρά του Γαβριήλ, μπροστά στην «ωραιότητα» της Παναγίας και τα γεμάτα θεολογικά νοήματα λόγια του. Η παράδοση της Εκκλησίας μας, τον ξαναφέρνει πολλές φορές κοντά μας, να υπηρετεί «το μυστήριο της παρουσίας»  του Χριστού  κι αργότερα να φέρνει στο όρος των ελαιών,  το μήνυμα στην Παναγία, ότι θα την πάρει  μετά τρεις μέρες, για πάντα κοντά Του, ο Υιός και Θεός της.

Στους Αγγέλους οι χριστιανοί, αποδίδομε τιμητική προσκύνηση,  όπως στους Αγίους. Τους επικαλούμαστε, να μας προστατεύουν από το διάβολο και το κακό αλλά και να μας χαρίζουν, ό, τι καλό προέρχεται από το Θεό. Την υγεία μας, φώτιση  και αγάπη. Θα ήθελα  να πω,  σε κάποιους  αδελφούς μας χριστιανούς, που φοβούνται τον διάβολο και τρέμουν τη δύναμη του, ότι ένας τρόπος υπάρχει, να βγάλουν από την ψυχή τους, αυτό το φόβο.

Όχι να μην πιστεύουν στην ύπαρξη του  διαβόλου, αλλά να γνωρίζουν, ότι  η δύναμη του  είναι ασήμαντη, μπροστά στη δύναμη των αγγέλων και των Αγίων και στη χάρη του Θεού. Ο  Σταυρός που φέρει ο άνθρωπος στο στήθος του, η Θεία Λειτουργία, η Θεία Κοινωνία, απομακρύνουν  το διάβολο και μηδενίζουν τη δύναμη του.

Οι άγγελοι μας αγαπούν, όπως οι Άγιοι και διαλύουν τις μεθοδείες του διαβόλου. Μίση, κακίες, ζήλειες, μαγείες. Οι δαίμονες, μεταδίδουν σκοτάδι. Οι άγγελοι, μεταδίδουν  το φως και την αγάπη του Χριστού.     

Είμαι ελεύθερος γιατί αγαπώ

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

            «Αγαπώ γιατί είμαι ελεύθερος και είμαι ελεύθερος γιατί αγαπώ»
            Τη μεγαλύτερη ελευθερία στον άνθρωπο, τη χαρίζει η αγάπη. Εννοώ την εσωτερική ελευθερία, την ελευθερία της συνειδήσεως, την ελευθερία της ψυχής, την ελευθερία του πνεύματος. Κι αυτό δεν το λέω θεωρητικά αλλά βιωματικά, αφού ο μεγαλύτερος σταυρός της ζωής μου, η πιο σκληρή ρομφαία που πλήγωνε την καρδιά μου, από μικρό παιδί,  ήταν η έλλειψη της αγάπης. Της  αγάπης του Χριστού, της θυσιαστικής αγάπης. Ένιωθα το αίμα να στάζει στάλα- στάλα στην καρδιά μου,  όταν δεν την έβλεπα στην ψυχή μου και στη ζωή των συνανθρώπων μου.
            Ο Νους, η αγάπη και η ελευθερία, είναι τα μεγαλύτερα χαρίσματα που έδωσε στον άνθρωπο ο Θεός.  Δεν νοείται αγάπη χωρίς την ελευθερία και δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την αγάπη. Γιατί όμως είμαι ελεύθερος όταν αγαπώ; Από τι με ελευθερώνει η αγάπη; Είναι απαραίτητο να αγαπώ για να είμαι ελεύθερος; Αυτός που δεν αγαπά δεν είναι ελεύθερος;
            Πρώτα απ’ όλα, με  ελευθερώνει η αγάπη από το μίσος. Το μίσος γεννά τη ζήλεια, που είναι η πιο καταστροφική δύναμη μέσα στον άνθρωπο. Δεν αφήνει τον άνθρωπο να χαρεί, να ηρεμήσει, να νιώσει στην ψυχή του γαλήνη και ηρεμία. Έχει συνέχεια ταραχή. Δηλητηριάζει την καρδιά του, αγχώνει τη συνείδηση του, απασχολεί το νου του με επώδυνους λογισμούς και σκέψεις εκδικήσεως και τόσα άλλα. Γι’ αυτό λέει ένας Άγγλος γιατρός, ότι «ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας  αλλά το νευρικό μας σύστημα, όταν  μισούμε, ποτέ!»
            Με ελευθερώνει η αγάπη από την αδικία. Όταν αγαπώ έναν άνθρωπο δεν μπορώ να τον αδικήσω. Στο κάθε παιδί,  βλέπω το παιδί μου. Σε κάθε γυναίκα που πονεί,  βλέπω τη μάνα μου. Σε κάθε άνθρωπο που μοχθεί για το ψωμί των παιδιών του,  βλέπω τον εαυτό μου. Αυτός είναι «ο πλησίον» που λέει ο Χριστός. Η μεγαλύτερη κοινωνική αδικία είναι «η εκμετάλλευση ανθρώπου, από άνθρωπο». Από κει πηγάζει «η πάλη των τάξεων», με πολλές καταστροφικές   συνέπειες. Όταν αγαπάς δεν αδικείς,  ούτε ένα μυρμηγκάκι.   Πάντα με συγκινούσε το ποίημα του Γεροβοσκού, του Ζαχαρία Παπαντωνίου:
                        Πόσα χρόνια πέρασα κι άσπρισα  και γέρασα
                        πάνω στα ψηλώματα βόσκοντας τα πρόβατα.
                        Μύρμηγκα  δεν ζημίωσα  κι άνθρωπο δεν θύμωσα
                        πήρα τα μικρά τ’  αρνιά σαν παιδιά στην αγκαλιά.
            Με ελευθερώνει η αγάπη  από την αδιαφορία, τη μεγαλύτερη «αμαρτία» του σύγχρονου ανθρώπου. Η αδιαφορία πηγάζει από τον άκρατο ατομισμό και είναι η μεγαλύτερη αντικοινωνική διαστροφή. Ο εαυτούλης μας, η οικογένεια μας, τα παιδιά μας να είναι καλά και «γαία πυρί μιχθήτω». Είναι η σύγχρονη πραγματικότητα που μεταδίδεται σαν μολυσματική αρρώστια μεταξύ των ανθρώπων.
            Κυοφορεί μεγάλους κινδύνους σε μια κοινωνία. Είναι παντελής έλλειψη ανθρωπισμού, βόμβα στα θεμέλια του αληθινού πολιτισμού, απόρριψη της ιστορίας μας ως Ελλήνων και μηδενισμός της ιδιομορφίας μας ως Χριστιανών. Δόξα τω Θεώ όμως, υπάρχουν στην πατρίδα μας και στην μικρή μας κοινωνία, πολλά ελπιδοφόρα σημεία- ιδιαίτερα μεταξύ των νέων παιδιών -που στέλνουν πολλά μηνύματα αισιοδοξίας. Με συγκινεί στον τόπο μας η συμμετοχή των ανθρώπων στον πόνο και στη χαρά των συνανθρώπων τους και στις οικονομικές τους ανάγκες,  όταν πεισθούν, ότι είναι πραγματικές κι όχι εκμεταλλεύσιμες.
            Η μεγαλύτερη ελευθερία που μου  δίνει η αγάπη είναι, ότι με ελευθερώνει από το «εγώ» μου. Το αλαζονικό εγώ μου. Το «υπερ-εγώ» μου. Τον παθολογικό εγωισμό μου. Τον Ναρκισσισμό, τη Φιλαυτία, την Εγωπάθεια και την Ωραιοπάθεια, που αποτελούν την όψη του ίδιου νομίσματος.
            Η μεγαλύτερη ψυχική αρρώστια του σύγχρονου ανθρώπου, είναι ο «εγωκεντρισμός». Αυτό δεν είναι μόνο αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο, αλλά απόλυτα καταστροφικό για τη ζωή των ανθρώπων. Είναι ο αργός θάνατος του «Εμείς». Κανείς πολιτισμός δεν γεννήθηκε από εγωκεντρισμό, ενώ όλοι οι πολιτισμοί καταστράφηκαν από εγωιστές και αλαζόνες. Γνωρίζομε τι στοίχισε  η αλαζονεία του Χίτλερ- στηριγμένη στον υπεράνθρωπο του Νίτσε- στην ανθρωπότητα. Όλες οι μορφές των Φασισμών στηρίχτηκαν στη βία και σε ποταμούς /αιμάτων. Οι εγωιστές άνθρωποι μοιάζουν με τις στρογγυλές πέτρες, που δεν χτίζονται σε κανένα πολιτιστικό δημιούργημα της κοινωνίας.
            Τέλος με ελευθερώνει η αγάπη από την ειδωλολατρία, τη σύγχρονη μορφή αθεΐας. Φωτίζει το νου μου να απαλλαγώ  από θεοποιημένες μορφές ιδεών και ιδεολογιών, που ως ανθρώπινα κατασκευάσματα αξίζουν την προτίμηση μου,  αλλά  όχι τη λατρεία μου. Είναι κρίμα να λατρεύονται  ως θεοί, άνθρωποι, ιδέες και συστήματα ιδεών.  
            Ο Χριστός είναι η απάντηση στις αγωνίες των θρησκειών και στις μεταφυσικές αναζητήσεις του κόσμου. Φώτισε το Μυστήριο του Ανθρώπου και το Μυστήριο του Θεού, με το Σταυρό και την Ανάσταση Του. Με  τη Θεανθρώπινη  αγάπη Του.  

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα