Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου
Ι. Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου
Τους
ευεργέτες και τους δωρητές του ναού, αλλά και όσους προσέφεραν αφιερώματα και
προσωπική εργασία, δεν μπορούμε ονομαστικά να τους αναφέρομε. Ούτε τους τεχνίτες που εργάστηκαν δωρεάν, ούτε κι
εκείνους που μας χάρισαν χρήματα από τις
εργασίες τους. Ιδιαίτερα όμως θέλω να ευχαριστήσω το Συμβούλιο και την ερανική
επιτροπή, αλλά και όσους συμμετείχαν στους εράνους, χωρίς να είναι στην
επιτροπή, για την συγκινητική συμβολή τους.
Ξεχωριστά αισθάνομαι την ανάγκη, να ευχαριστήσω τον καλό συνεφημέριο μου π. Κωνσταντίνο Κωστάκη, για την
εργατικότητα του και τον ζήλο με τον οποίο εργάστηκε, σε όλη τη διάρκεια των
εργασιών, ιδιαίτερα στους εράνους και στην κλήρωση λαχνών. Του ανήκει ο δίκαιος
της Εκκλησίας έπαινος. Εγώ παρακαλώ να του αναζωπυρώνει την ιεροσύνη ο Θεός, να του δίνει υγεία και να βλέπει
και να προστατεύει τα παιδιά
του.
Πρέπει
βέβαια να τονίσομε σ’ αυτό το σημείο, την προσφορά των ανθρώπων, όχι μόνο για την ανέγερση του ναού, αλλά και
για τον ευπρεπισμό του, σε μια ώρα μάλιστα, που ο λαός μας βιώνει μια δύσκολη
οικονομική κρίση. Σ’ αυτό το σημείο, δεν μπορούμε να παραβλέψομε, ότι ο ναός μας χτίστηκε όχι μόνο σε περίοδο
οικονομικής κρίσεως, αλλά και σε περίοδο που στην πόλη του Αγίου Νικολάου, χτίζονταν συγχρόνως τρεις μεγάλοι ναοί και το
Γηροκομείο της ενορίας της Αγίας Τριάδος. Και όμως, ο λαός μας, έδειξε την
ευλάβεια του με την ανέγερση των ναών και τα φιλάνθρωπα αισθήματα του, με την ανέγερση
του Γηροκομείου, το οποίο αποτελεί απαραίτητο όρο εκκλησιαστικής ζωής, στην
πόλη μας και την Μητρόπολη μας.
Εδώ θα ήθελα να συγχαρώ, με πολλή αγάπη, τον συλλειτουργό
μου π. Ευάγγελο Παχυγιαννάκη, ο οποίος παράλληλα με το πλούσιο πνευματικό
έργο που επιτελεί στην ενορία του, αγιογράφησε την Αγία Τριάδα και την κατέστησε
Μνημείο τέχνης και πολιτισμού, ίδρυσε το
κέντρο ποιμαντικής διακονίας, για την ανακούφιση πτωχών ανθρώπων, ανήγειρε και
λειτούργησε το Γηροκομείο, για την περίθαλψη αναξιοπαθούντων αδελφών μας.
Ευχόμαστε στον αγαπητό μας ιερέα π. Ιωάννη Γεροντή,να
αποπερατώσει το ναό του, αν και
στο στάδιο που βρίσκεται ο ισόγειος ναός, είναι τέλεια εξοπλισμένος και λειτουργεί
με άριστο τρόπο, τόσο στον λατρευτικό, όσο και στον φιλανθρωπικό τομέα. Προβλέπεται ότι
θα γίνει ένας μεγάλος και ωραίος ναός, που θα εξυπηρετήσει σ’ αυτή την περιοχή την
πόλη μας. Η καθυστέρηση του, δεν οφείλεται στον π. Ιωάννη, αλλά σε κάποια
προβλήματα που δημιουργήθηκαν.
Ως προς τον
ναό του Αγίου Αντωνίου θα ήθελα κι αυτή τη φορά να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο
Αγίου Νικολάου, Δημήτρη Κουνενάκη,
για την αμέριστη συμπαράσταση του, σε ό, τι χρειαστήκαμε. Να προσθέσω μόνο, ότι
κάνουν λάθος κάποιοι συνάνθρωποι μας, που λένε ότι ναός έχει πολυτέλεια και χλιδή. Δεν είναι έτσι. Ο πειρασμός του
Ιούδα επαναλαμβάνεται σε όλους τους καιρούς. Όταν δηλ. ο Χριστός πήγε στο σπίτι
του Σίμωνος, μπήκε μια γυναίκα, πρώην πόρνη, που ο Χριστός με τη διδασκαλία του
την είχε απαλλάξει από την αμαρτία, έπεσε στα πόδια του και άρχισε να τα βρέχει
με τα δάκρυα της, γεμάτη ευγνωμοσύνη και αγάπη.
Μετά έβγαλε ένα πολύτιμο μύρο, το έρριξε στα πόδια
του Χριστού και άρχισε να τα σκουπίζει με τα μαλλιά της. Πολλοί σκανδαλίστηκαν
για την απώλεια του μύρου και ιδιαίτερα ο Ιούδας, που είχε από καιρό αρχίσει να
έχει λογισμούς εναντίον του Χριστού. Ο Χριστός επαινεί τη γυναίκα, για ό, τι
έκαμε, γιατί το έκαμε από αγάπη και καυτηριάζει την σκληρότητα και την απάθεια των
Φαρισαίων και την φιλαργυρία του Ιούδα. Παραγγέλλει, όπου κηρυχτεί το ευαγγέλιο, να αναφέρεται κι αυτό που έκαμε η γυναίκα αυτή. Να το θυμούνται
οι άνθρωποι, να ξέρουν τι σημαίνει να αγαπάς το Θεό και να δείχνεις ευγνωμοσύνη
σ’ αυτόν, που σου κάνει το καλό. Και προσθέτει τα καταπληκτικά και αποκαλυπτικά,
για κείνη την ώρα λόγια. «Προς το ενταφιάσαι με εποίησεν». Δηλ. Άλειψε το
σώμα μου λίγο πριν το θάνατο μου. Και η άριστη υμνογράφος Κασσιανή, θα γράψει
στο τροπάριο, που όλους μας συγκινεί την Μεγάλη Τρίτη: «Κύριε,
η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένην θεότητα, μυροφόρου
αναλαβούσα τάξιν, μύρα σοι, προ του ενταφιασμού κομίζει» .
Μόνο όποιος
κατανοήσει με την καρδιά του αυτά τα λόγια
-γιατί υπάρχει και η λογική της καρδιάς και ο εγκάρδιος νους - μπορεί να καταλάβει
γιατί χτίζομε τις εκκλησίες, γιατί αγαπούμε το Θεό μας, γιατί ευπρεπίζομε τους
ναούς μας. Είναι με λίγα λόγια η
ευγνωμοσύνη και η αγάπη μας, στον Εσταυρωμένο Χριστό μας.
Για μας στο
ναό του Αγίου Αντωνίου, δεν υπάρχει πολυτέλεια. Όλα είναι δωρεές των
χριστιανών. Το τέμπλο είναι απλό. Οι εικόνες είναι μεταξοτυπίες, πολύ φτηνές
και αντίγραφα των ωραιότερων εικόνων της
αγιογραφίας. Τα στασίδια και τα αναλόγια είναι από τις εκκλησίες του Αγίου
Γεωργίου και της Αγίας Ειρήνης. Τα μάρμαρα είναι μοναδική προσφορά, σε χαμηλή τιμή. Τα κεντήματα φιλοτέχνησαν ευλαβείς γυναίκες και τα ιερά σκεύη, αφιέρωσαν ευσεβείς χριστιανοί.
Λυπούμαστε για
κείνους που σκανδαλίζονται, αλλά δεν
φταίει ο ναός γι’ αυτό. Αγαπούμε τους φτωχούς, πιο πολύ απ’ αυτούς. Αυτοί που
χτίζουν τις εκκλησίες, αυτοί -κατά
κανόνα- βοηθούν και τους πτωχούς.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ...
