30 Οκτ 2013

Όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί; (B)

Tου Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μ. Πέτρας & Χερρονήσου

             Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι, με την έννοια που υπάρχει ο διάβολος, ο κατεξοχήν κακός. Υπάρχουν όμως άνθρωποι αμαρτωλοί. Με πάθη, με ζήλιες, με κακίες, με διαστροφές, με ηθική αναλγησία,  με πώρωση, με  αλλοιώσεις της συνειδήσεως, που όμως μπορούν να θεραπευθούν, αφού όλα αυτά τα πάθη είναι επίκτητα  στην ψυχή τους,  όπως είναι η σκουριά στο σίδερο και η αρρώστια στο σώμα.
            Όπως ο άνθρωπος ελευθερώνεται από ένα καρκίνωμα, όταν του το αφαιρέσουν ή από τον πόνο, όταν του θεραπεύσουν μια πληγή, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στο θέμα της αμαρτίας και των παθών.  Πόσο ελευθερωμένος νιώθει ένας άνθρωπος, αν κόψει το τσιγάρο ή αν κόψει το πιοτό! Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα πάθη και με όλες τις αμαρτίες.
             Είναι εύκολο αυτό; Καθόλου εύκολο, αλλά όχι  ακατόρθωτο. Χρειάζεται η θέληση του ανθρώπου και ο αγώνας του, αλλά και η χάρη του Θεού. Η δύναμη του Θεού, έρχεται στον άνθρωπο που πιστεύει,  που ζητά τη βοήθεια του  και την προστασία του και προπάντων ζητά τη δύναμη που του λείπει,   για να πολεμήσει και να νικήσει το κακό και τα πάθη του.  Αυτή η δύναμη παρέχεται μέσα στην Εκκλησία, με την πίστη και την αγάπη και με τη «μυστηριακή ζωή», με την οποία  μεταδίδεται  η θεϊκή χάρη  στην ψυχή του ανθρώπου,  τελειότερη έκφραση της οποίας είναι η Θεία Κοινωνία. 
Επειδή όμως η ζωή των χριστιανών, κινείται μέσα στο μυστήριο της αγάπης και του καλού, αλλά και της αμαρτίας, εμείς ως «ομοιοπαθείς» άνθρωποι, δεν πρέπει να κρίνομε ανελέητα και  χωρίς αγάπη τους συνανθρώπους μας. Τα περισσότερα πάθη για τα οποία τους κρίνομε, τα έχομε κι εμείς, άσχετα αν τα βλέπομε ή αν τα παραδεχόμαστε. Δεν πρέπει λοιπόν να γινόμαστε εύκολοι κριτές, αφού το έργο της κρίσεως, ανήκει αποκλειστικά στο Θεό.
Αυτό που θέλει από μας ο Θεός,  είναι όχι να κρίνομε τους συνανθρώπους μας, αλλά να τους αγαπούμε και να τους βοηθούμε στο καλό και στη μετάνοια. Η χριστιανική διδασκαλία σ’ αυτό το σημείο είναι ότι,  τον άνθρωπο πρέπει να τον αγαπούμε, ακόμη και «μέσα στην αμαρτία του». Αγαπούμε τον άνθρωπο και μισούμε την αμαρτία του. Είναι η κατεξοχήν διδασκαλία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου, στην οποία είδε την τελειότητα της χριστιανικής αγάπης ο Ντοστογιέφσκυ.  Είναι εγκληματικό, μαζί με την αμαρτία και το κακό, να μισούμε και να πολεμούμε τον ίδιο τον άνθρωπο.
Ένα παράδειγμα από την ιατρική θα μας βοηθήσει. Ένας άρρωστος έχει καρκίνο ή λέπρα.  Ο  καρκίνος θα εξαπλωθεί και θα νεκρώσει τον άνθρωπο. Η λέπρα θα αλλοιώσει το πρόσωπο του και θα το κάμει αποκρουστικό. Ούτε στην πρώτη, ούτε στην δεύτερη περίπτωση, ο γιατρός θα μισήσει τον άνθρωπο. Θα προσπαθήσει να τον απαλλάξει από το καρκίνωμα και να του ξαναδώσει  την υγεία  και από την λέπρα και να του  ξαναδώσει την ομορφιά.
Έτσι πρέπει να δούμε το κακό και την αμαρτία στον άνθρωπο. Να μπορούμε να ξεχωρίσομε τον άνθρωπο, από την αμαρτία του κι από τα πάθη του.  Να τον δούμε σαν αιχμάλωτο,  που πρέπει να ελευθερωθεί. Να του ξαναδώσομε την ψυχική και πνευματική υγεία και την ηθική ομορφιά. Αν τον ταυτίσομε με το κακό και τον μισήσομε, τότε δεν κάνομε το έργο του Χριστού, αλλά το έργο των Φαρισαίων.
Αυτό βέβαια είναι πολύ δύσκολο και σε πολλές  περιπτώσεις ακατόρθωτο. Ισχύει πάντοτε το  ρητό του Μένανδρου:   «Φύσιν πονηράν, μεταβαλείν  ου ράδιον».  Δεν είναι εύκολο να μεταβάλλει κανείς τον κακό χαρακτήρα.  Εμείς ως Εκκλησία το ξέρομε αυτό. Γνωρίζομε ότι σε πολλές περιπτώσεις, το κακό γίνεται «δεύτερη φύση» στον άνθρωπο, που σημαίνει, ότι ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ψυχή του  και δίνει την εντύπωση των «σιαμαίων αδελφών», που αν χωριστούν μεταξύ τους, θα πεθάνουν. Έτσι πιστεύει και ο άνθρωπος,  ότι αν χωρισθεί από ένα δυνατό πάθος,  δεν θα αντέξει.
Ξέρομε όμως, ότι μόνος του ο άνθρωπος, δεν μπορεί να θεραπευθεί. Με τη χάρη όμως του Θεού μπορεί. Χρειάζεται «συνεργία», δηλ. συνεργασία Θεού και ανθρώπου. Πρέπει να συνεργασθεί η θέληση και η ελευθερία του ανθρώπου, με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού.  Ο άνθρωπος να υψώσει το χέρι του, να φτάσει το πάντοτε απλωμένο χέρι του Θεού. Αυτή η συνεργασία μπορεί να είναι επώδυνη, γιατί το κακό είναι βαθειά ριζωμένο μέσα μας, αλλά είναι πάντα αποτελεσματική, γιατί η νίκη οφείλεται στο Θεό και όχι στη δύναμη του ανθρώπου.

Ψαράδες απλούς  πήρε ο Χριστός και τους έκαμε  Αποστόλους.  Αγράμματους ανθρώπους και τους έκαμε  θεολόγους. Πόρνες δέχτηκε  και τις έκαμε καλλιπάρθενες αγίες. Ληστές μάζεψε και τους ανάδειξε  αγίους. Διώκτες κάλεσε και τους έκαμε πρωτοκορυφαίους  Αποστόλους. Βασιλιάδες σαγήνεψε και τους ανέδειξε οσίους. Πανέμορφες κοπέλες και τις έκαμε υμνογράφους. Ένδοξους νέους και τους έκαμε  ισαπόστολους .


26 Οκτ 2013

Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ & ΨΑΛΜΩΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΕΛΙΟ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΛΟΥ ΑΠΟΤΡΟΠΗ & ΛΥΤΡΩΣΗ ΚΑΚΙΑΣ & ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

   Τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκέ μοι; Για μας κτίστηκαν εξ ουκ όντων φιλανθρώπως τα πάντα δωρεάν ο κόσμος και τα εγκόσμια και τα υπερκόσμια πριν αλλά και μετά όταν ο άνθρωπος εννοήσει το Θεό και Τον δοξάσει και ανυψωθεί προς Αυτόν με έργα και λόγια πίστεως αντιδοξαζόμενος από το Θεό πολλαπλάσια αν και μεις λαμβάνουμε τα πάντα από Αυτόν και δίνουμε μηδαμινά ως και το ποτήριο σωτηρίου τη θεία μετάληψη μας έδωσε Εκείνος ευεργετώντας μας και τη θεραπέια των αμαρτημάτων μας έδωσε από άφατη μακροθυμία όταν επικαλούμαστε τους θείους Του οικτιρμούς! Κι εμείς ας μην παραμελούμε τη θεία δοξολογία και δέηση σ’  Αυτόν ειδικά στις μεγάλες εορτές απέχοντας από βιοτικά και σχολάζοντας αφιερούμενοι σε ικεσίες και δοξολογίες στο Θεό που μας προσφέρει και κάθε καρποφορία γης και ευόδωση των έργων μας παντού και πάντα…αποφεύγοντας συνομιλίες εδώ στον ιερό ναό την ώρα αυτή στον οίκο της προσευχής κι αφήνοντας και τους άλλους να συγκεντρωθούν. Χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν λέει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου μας και της υγείας και της νόσου ο πλάστης μας κι ο της ζωής μας χορηγός για όσους πιστεύουν τα παρόντα και τα μέλλοντα. Γιατί πώς αλλιώς θα δείξει ζήλο για την αρετή για το Θεό ξεκινώντας από αφιέρωση στην ώρα της προσευχής της κοινής από ψυχής αλλά και συνεχίζοντας και με αρμόδια βιοτικά έργα που πρέπει να τα εκτελούμε και αυτά καλά εξίσου. Μη πλανιόμαστε πως μπορούμε έξω από την εκκλησία του Χρισοτύ να δούμε προκοπή κι εδώ και στην αιωνιότητα κι η κοινή μας εμπειρία το αποδεικνύει περίτρανα.

  Φτάνει να εξοπλίσουμε το νου με προσευχή για να κερδίσουμε κι όλες τις αρετές με τον αγώνα τον καλό και την αγάπη ζώντας ειρηνικά κι αστασίαστα τη ζωή μας γιατί έχουμε εντός ημών το Χριστό συνομιλούντα μαζί μας πόσο μάλλον όταν καθημερινά με προσευχή επικοινωνούμε μαζί Του! Τότε κάθε ειρήνη και ευνομία και ευμάρεια και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό μας βίο και στις ψυχές και στα σώματά μας και στους εγγάμους συζύγους και στους αγάμους μοναχούς. Σήμερα λοιπόν απαλλασσόμαστε και από τα δεινά στην ΚΔ στο ευαγγέλιο της χάριτος με τη θυγατέρα του αρχισυναγώγου Ιαείρου που πέθανε και επανήλθε στη ζωή από τον Κύριό μας ύστερα από τη δέηση σ’ Αυτόν! Και τόσα και τόσα θαύματα έτσι συντελέστηκαν…


   Η δέηση στο Θεό μας και νόσους λύνει και λεπρούς καθαρίζει και τυφλούς φωτίζει και λυτρώνει από μύριους κινδύνους κάθε πιστό κάθε στιγμή και ζωογονεί σε θανάσιμο κίνδυνό όποιον Τον επικαλείται αλλά και επαναφέρει και στη ζωή κι ας καταλαμβανόμαστε από ραθυμία ή αμέλεια από το κακό που μας βρίσκει στη ζωή. Αιτείτε και λήψεσθε ζητείτε και ευρήσετε κρούετε και ανοιγήσεται πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται αφού ει υμείς οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις υμών πόσο μάλλον ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς δώσει αγαθά τοις αιτούσιν Αυτόν! Ας κατανοήσουμε λοιπόν ποιος είναι ο πλάστης μας και ποιος μας τίμησε με τη θεία Του εικόνα και ποιος θέλει πραγματικά το καλό μας και μας ανανέωσε αναπλάθοντάς μας κι ανακαλώντας μας στην αρχαία δόξα και αιώνια τρυφή απομακρυνόμενοι όσο γίνεται από την ύλη και τα πρόσκαιρα και σπεύδοντας στα αιώνια και άφθαρτα. Κι ας μη ξεγελιόμαστε και πούμε καλά εγώ δεν έχω πλούτο γιατί μου τα λες αυτά; Πλούτο δεν έχεις ναι συμφωνώ κι εγώ μαζί σου αλλά τι έχεις κρυμμένο μέσα στην καρδιά; Πάθος για πλούτη αρκετό να σε κολάσει. Οι επιθυμούντες πλουτείν εμπίπτουσιν εις πειρασμούς και παγίδας του διαβόλου. Επομένως αδελφοί μου ας ποθούμε τα άνω και ας τα αναζητούμε και έτσι αποφεύγουμε και τους πρόσκαιρους πειρασμούς αβλαβώς και τις παγίδες του διαβόλου και μη φοβάστε θα πετύχουμε και θα απολαύσουμε και εδώ και στην αιωνιότητα χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις συν τω ανάρχω Αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.    

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ & ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ & ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Εμοί λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι σου ο Θεός λίαν εκραταιώθησαν αι αρχαί αυτών…αρχαί χορού Αποστόλων οι κορυφαίοι καταλόγου προφητών οι της θεοπτίας επώνυμοι και διδασκάλων ιερών και της των οσίων ομηγύρεως πάσης οι κληθέντες κατά την επαγγελίαν του κοινού μας Σωτήρος όπως ακριβώς και των μαρτύρων του Χριστού εξαιρέτως οι μεγαλομάρτυρες όπου ανάμεσά τους ξεχωρίζει εξαιρετικά ο άγιος που τιμάται και υμνείται από μας ξεχωριστά το μέγα θαύμα της Εκκλησίας και μέγα ωράισμα της οικουμένης σε όλα σπουδαίος και θαυματουργός και μυροβλήτης μάλιστα Δημήτριος. Μήπως όμως ο άγιος Δημήτριος είναι μόνο ανάμεσα στους μάρτυρες μεγάλος φωστήρας σαν ανάμεσα σε αστέρια ή μήπως δεν είχε και προφητική δύναμη και αποστολική διακονία και διδασκαλική και προεδρία και άσκηση οσιακή; Βεβαιότατα άλλους ακολούθησε και με άλλους εξισώθηκε και άλλους ξεπέρασε και άλλους υπερέβαλε κατά πολύ και παραμένει μοναδικός ή με λίγους μόνο και μόνος του κρατεί τα χαρίσματα συγκεντρωμένα όλων και γι’  αυτό δικαιούται να καρπώνεται όλες μαζί τις εύφημες μνείες που σε όλους οφείλονται.
   Από την παιδική του ηλικία ήταν στήλη στερεή και ακαθαίρετη κάθε καλού άγαλμα ζωντανό και αυτοπροαίρετο κάθε αρετής εστία και συστοιχία θείων και ανθρωπίνων χαρίτων βίβλος ζωής και διδασκαλία ανώτερου χαρούμενο μίγμα αρετών και αγαθών και κοινή κοινωφελέστατη φιλοτιμία κάθε αγαθού φοίνιξ που ανθεί ως δίκαιος και ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού δέντρο φυτεμένο στα ρεύματα των υδάτων του Πνεύματος που δίνει και τον καρπό του στον καιρό του αν και ο άγιος Δημήτριος είχε πάντα ανθοφορία και καρποφορία μαζί και ούτε τα φύλλα του έπεσαν ποτέ αλλά και το άνθος και ο καρπός μεταδίδονται σε όλους όσοι προσέρχονται πιστά και δεν εκλείπουν ποτέ. Εν ολίγω επλήρωσε έτη πολλά ο βλαστός ο θαλερός της ευσεβείας και πολυέραστο άνθος και καρπός θαυμάσιος και θεοειδής ράβδος και σκήπτρο θείο του αιωνίου αρχιερέως Χριστού γενναίος και μεγαλοπρεπής στα ήθη και τα έργα και τα θαυμάσια που επιτελεί της χάρης του και παρέχει αμείωτα και ατελεύτητα το πλήθος ασταμάτητα τα κάλλιστα εκείνα και θειότατα ο ίδιος παραμένοντας πάντα γεμάτος αγαθά αστείρευτη πηγή χαρίτων και πέλαγος θαυμάτων ανεξάντλητο και άβυσσος ανεκδιήγητων ορατών και αοράτων αγαθών.


   Περιττό να πούμε εγκώμια για τα εξωτερικά του προσόντα και τη λαμπρότητα των προγόνων και τη δόξα των γονέων κι ας φανερώνεται από αυτά αξιοθαύμαστος αν και ο ίδιος είναι γι’  αυτούς μάλλον μεγάλο καύχημα κι όχι το αντίθετο κόσμος του η αναφαίρετη πίστη και απειρόδωρη χάρη ο θείος και αναφαίρετος πλούτος των θεοειδών αρετών τώρα θησαυρισμένος στους ουρανούς ταμείο προσθήκης καλλίστων αγαθών. Φτάνει από τη γη στον ουρανό και κι ας βρίσκεται καόμα στη ζωή κι ας γεννήθηκε από γονείς θνητούς μεγάλη προσθήκη στα αιώνια αγαθά και παγκόσμιο κάλλος και υπερκόσμιο μαζί. Μακάριος ανήρ που δεν επορεύθη εν βουλή ασεβώνκαι εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη φυλάξας αμόλυντη χάρη του βαπτίσματός του κατά Χριστόν πριν ή γνώναι το κακόν εξελέξατο το αγαθόν και στο άνθος της νιότης του αποδέχτηκε το άνθος και την ωραιότητα της παρθενίας ψυχή τε και σώματι σοφός όντως και καθαρός όλος πολιά σύνεσις ανθρώποις...
  Απλός νέος πολύ όμορφος εξωτερικά αλλά πολύ περισσότερο εσωτερικά θείος κατεστάθη από το Θεό που εκτίμησε το νοερό και αθέατο κάλλος του και καθρέφτης ακηλίδωτος σκεύος εκλογής πράγματι και διδάσκαλος και απόστολος και σοφός και παρθένος όμοιος εν ανθρώποις ουκ ην. Χτυπήθηκε στο σώμα παλαίοντας μέχρι τελευταίας ρανίδος αγωνιζόμενος με την κακία. Μυροβλήτης αναδείχτηκε και με το λείψανό του το ιερό ευωδία Χριστού και οσμή ζωής. Καλλιέργησε τις ψυχές με το λόγο όργανο σωτηρίας αλλά και στον πόλεμο ικανότατος…σαν τα ποικίλα αξιώματα του επίγειου βασιλιά που είχε είχε και από τον επουράνιο βασιλέα μας αντίστοιχα αξιώματα διδασκαλικά και καθοδηγητικά και γι’  αυτό θαυματούργησε αφθόνως η θεία χάρη ύστερα κι αφού πρόωρα απατηθέντος του όφεως θανατώθηκε ο μάρτυρας φέρνοντας πολύ καρπό εξαιτίας της άκαιρης πτώσης του σε λογισμούς και λόγους και πράξεις αφού έφτασε ο άγιος αγαπημένος μαθητής Του και υιός και φίλος Του ανώτατος και οικειότατός Του.
   Στην Καταφυγή υπόγεια στον Ι.Ν. της Αειπαρθένου και Θεομήτορος τότε που επικρατούσε η ασέβεια κι η ευσέβεια λατρεύονταν κρυφά διείσδυε ο μάρτυρας εκεί υπογείως μεταδίδοντας στους φοιτητές και μαθητές του Χριστού την ουράνια διδασκαλία της χριστιανοσύνης γαλήνιο λιμένα ευσεβείας καταφυγή όλων των ευσεβώς επιθυμούντων να βιώσουν…καταφυγή όντως! Όρμησαν εκεί οι διώκτες του Χριστού και τον συνέλαβαν εκεί και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα που τον έκλεισε φυλακή μένοντας να διασκεδάζει με το Λυαίο και τις ανθρωποκτονίες του τις αιμοβόρες. Κι ήθελε το ταχύτερο ο όφις να τον εξοντώσει γιατί δεν άντεχε τη διδασκαλία του αλλά το προφητικό χάρισμα του αγίου με το Νέστορα νίκησε και το Λυαίο και ο όφις εξεμάνη με την αναβολή και τη νίκη την απρόσμενη κι εμφανιζόμενος ως σκορπιός προσβάλλει το μάρτυρα για να τον θανατώσει επιτόπου. Και ο όφις νικήθηκε και πάλι αλλά και τα βασανιστήρια των κακούργων αρχίζουν! Κι όταν έρχονται τελικά οι λογχοφόροι αιμοχαρείς στρατιώτες ο άγιος ανοίγει τις αγκάλες σα το Χριστό και γυρίζει την πλευράν αυτού για να χτυπηθεί εκεί ο μιμητής του παθόντος υπέρ ημών.            

   Αντιδόξασε το Θεό και δοξάστηκε από το Θεό ο άγιος Δημήτριος με το φρικτό του θάνατο ετυχαίνοντας τη λύτρωση της πόλεως από τότε μέχρι σήμερα και υπερασπιζόμενος την πόλη από τότε μέχρι σήμερα πολλαπλά. Κοντά μας ο μάρτυρας διαρκώς παραστέκει ο άγιος Δημήτριος ο μεγάλος μάρτυρας αφού τελείωσε το δρόμο του και τήρησε την πίστη του κι αντιστάθηκε μέχρι αίματος για να φυλάξει την ευσέβεια σταματώντας την κακία των διωκτών του και συντηρώντας την πόλη του και κηδεμονεύοντάς την με πολυειδείς προστασίες κι αδιάκοπες πρεσβείες στο Θεό που ευχόμαστε να αγκαλιάσουν κι όλους εμάς.

Όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί;

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γενικού Αρχιερ. Επιτρόπου Ι. Μ. Πέτρας & Χερρονήσου

            Αυτή ήταν η ερώτηση μιας κοπέλας που παρακολουθεί ανελλιπώς τα απογευματινά κηρύγματα και διακρίνεται για την δυνατή της πίστη στο Θεό και την ηθική της συνείδηση. Μ’ ερωτά με αληθινή απορία: «Για σας, όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί; Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι; Δεν μπορείτε να δείτε το κακό στις ψυχές των ανθρώπων; Όλους πρέπει να  τους δικαιώνομε;»
            Θα ήταν πραγματική ουτοπία,  αν δεν μπορούσαμε να δούμε το κακό στη ζωή μας και στη ζωή των συνανθρώπων μας. Ασφαλώς όλοι οι άνθρωποι δεν είναι καλοί, αλλά και όλοι οι άνθρωποι δεν είναι κακοί.  Το κακό υπάρχει, παρότι δεν το δημιούργησε ο Θεός και δεν έχει πραγματική υπόσταση. Για την Εκκλησία, είναι έλλειψη του καλού, όπως το σκοτάδι  είναι έλλειψη του φωτός και το μίσος έλλειψη της αγάπης. Δεν έχει οντολογική ύπαρξη, αλλά παίρνει χαοτικές διαστάσεις στην ψυχή και τη ζωή του ανθρώπου και απειλεί την  δημιουργία του Θεού.
            Η ύπαρξη του κακού είναι τεράστιο  θεολογικό πρόβλημα και έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό, όλοι  οι  Πατέρες της Εκκλησίας. Με πολλή συντομία θα λέγαμε, ότι το κακό έχει πνευματική καταγωγή. Πηγάζει από τον Διάβολο και περνά στον άνθρωπο εξαιτίας της ελευθερίας του. Η ελευθερία του ανθρώπου, όταν πηγάζει από το υπερτροφικό εγώ του και επηρεάζεται από το πνεύμα του Διαβόλου, δημιουργεί την δυσαρμονία και το κακό στη ζωή του κόσμου.
            Κακός στον απόλυτο βαθμό, δεν είναι κανείς άνθρωπος. Μόνο ο Διάβολος είναι κακός, σε όλη του την υπόσταση. Και ο μεγαλύτερος εγκληματίας, έχει μέσα του στοιχεία καλά, που σε κατάλληλες συνθήκες και με ορισμένες προϋποθέσεις, μπορούν να γίνουν μετάνοια και αγάπη. Είναι πολλές οι περιπτώσεις εγκληματιών, που έγιναν άγιοι και διεστραμμένων ανθρώπων που απόκτησαν φωτεινές συνειδήσεις.
Η ονομασία «κακός», δεν πρέπει να λέγεται  για τους ανθρώπους, παρά μόνο  για το Διάβολο, που έχει αλλοιωθεί και ταυτιστεί με το κακό.  Όμως η σκληρή πραγματικότητα, μάς  υποχρεώνει να παραδεχτούμε, ότι όργανα του κακού και φυσικά του Διαβόλου, γίνονται πολλοί άνθρωποι. Το κακό μπαίνει  στον άνθρωπο ως απλή επιθυμία, γίνεται συνήθεια,  ύστερα τρόπος ζωής και  τέλος δυνατό πάθος. Στην Πατερική θεολογία το κακό ονομάζεται «μυρμηγκολέοντας». Αυτό σημαίνει ότι την αρχή είναι μικρό και αδύναμο, σαν το μυρμήγκι και μπορεί να νικηθεί. Όταν ριζώσει και μεγαλώσει παίρνει τη δύναμη του λιονταριού και δεν νικάται εύκολα.
Μέσα στο κακό μπορεί ο άνθρωπος να γίνει από εικόνα του Θεού, εικόνα του Διαβόλου, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αλλοιωθεί σαν τον Διάβολο. Πάντα υπάρχει στην ψυχή του κρυμμένη η δυνατότητα για αλλαγή και μετάνοια.
            Ο άνθρωπος έχει ροπή   στην αμαρτία, γιατί έχει διαστραφεί η αγαπητική δύναμη που έχει μέσα του. Τα πάθη  τον αλλοιώνουν. Η φιληδονία, η γαστριμαργία, η φιλαργυρία, ο εγωισμός, η ωραιοπάθεια, οι αρνητικές ιδέες, οι θεωρίες, οι ζήλειες και τα μίση αλλοιώνουν   τον χαρακτήρα του, αλλά αφήνουν πάντοτε περιθώρια ανάνηψης στην ψυχή του.
            Ο δικός μας ηθικός δάσκαλος Σωκράτης, θα μας πει: «Ουδείς  εκών κακός».  Κανείς με τη θέληση του δεν είναι κακός. Για το Σωκράτη και τους περισσότερους Έλληνες φιλοσόφους, το κακό πηγάζει από άγνοια. Για την Εκκλησία πηγάζει κυρίως από αδυναμία.  Ο άνθρωπος τις περισσότερες φορές γνωρίζει το καλό, αλλά δεν έχει τη δύναμη να το πράξει. Αυτό φαίνεται καθαρά στη διδασκαλία του Χριστού, αλλά και στον απόστολο Παύλο.   
            Ο Χριστός λέει: Μέσα  στον άνθρωπο, υπάρχει το καλό και το κακό. Εκεί υπάρχουν τα πάθη και οι αρετές. Η αγάπη και το μίσος. Ο Θεός και ο διάβολος. Από  την καρδιά του ανθρώπου, βγαίνουν  οι πορνείες, οι μοιχείες, οι φόνοι,  οι αδικίες. Ο Απόστολος Παύλος τονίζει: Γνωρίζω το καλό, αλλά δεν έχω τη δύναμη να το πράξω. Αυτό που μισώ κάνω. Σ’ αυτό που δεν θέλω, υποκύπτω. 
            Ο Νόμος στην Παλαιά Διαθήκη  καθόριζε ποιο είναι το καλό και το κακό Υπήρχαν οι εντολές του Θεού και μια μεγάλη νομοθεσία.  Κι όμως οι άνθρωποι παράβαιναν το νόμο. Δεν μπορούσαν να τον τηρήσουν. Γι’ αυτό λέει ο Παύλος, ότι ο νόμος κατάντησε βαρύς, σαν κατάρα και ήρθε ο Χριστός να μας ελευθερώσει από την κατάρα του Νόμου, με την αγάπη και το Σταυρό του,  δηλ.  με  θεϊκή χάρη και δύναμη.
            Το ίδιο μπορεί να δει κανείς και στον Εθνικό κόσμο, στα  διάφορα κοινωνικά συστήματα και στις νομοθεσίες της εποχής, στις οποίες  η πατρίδα μας είχε την πρώτη θέση. Απομένει να δούμε λοιπόν, τι έφερε ο Χριστός στον κόσμο με την ενανθρώπηση του και με την διδασκαλία της Εκκλησίας Του και πώς μπορεί ο άνθρωπος να νικήσει το κακό. Ιδιαίτερα  θα ήθελα, να δούμε στη συνέχεια: Πώς μπορούμε να δικαιολογούμε το κακό στους συνανθρώπους μας, πώς να τους δικαιώνομε  και πώς να τους αγαπούμε.

            συνεχίζεται...

19 Οκτ 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ Στ΄ ΛΟΥΚΑ ΟΤΑΝ ΕΞΗΛΘΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΑΜΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Όποιος είναι από το Θεό ακούει το Θεό και Τον υπακούει δηλαδή τις θείες εντολές! Στη συνέχεια μεταφέρει τα λόγια σε έργα αρμόδια κάνοντας το θείο Του θέλημα και γινόμενος κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Χριστού. Ό ποιος παρακούει το Θεό και αμαρτάνει και επιδίδεται σε αμαρτίες αμετανόητα κι ανόητα είναι δούλος της και δε είναι από το Θεό αλλά από τον πονηρό γιατί με την κακή του προαίρεση μεταπλάσσει τη φύση του από το Θεό δοθείσα κι εξομοιώνεται με τον πατέρα της απωλείας. Σεις είστε από τον πατέρα σας το διάβολο και θέλετε να κάνετε τις επιθυμίες του…αν και τέτοιου είδους άνθρωποι είναι χειρότεροι κι από δαίμονες κι ας μη τους βλέπουμε οι πολλοί…κατακόβουν το σώμα τους αυτοκαταστροφικά ή προσπαθούν να βλάψουν κι άλλους αναίτια και διαφθείρουν τις ψυχές τους και προσπαθούν να διαφθείρουν και των άλλων που τους συναναστρέφονται απρόσεκτα. Κι όταν πεθάνουν μαζί με το σώμα αποβάλλουν και την επήρεια των δαιμόνων ενώ όσοι αμαρτάνουν αμετανόητοι διατηρούν και τη βλάβη αθάνατη και σταθερή. Όποιον είναι δαιμονισμένος τον λυπούμαστε όλοι αλλά το φονιά και το φιλάργυρο και τον αναίσχυντο και τον περήφανο δεν τον λυπούμαστε αλλά και τους αποστρεφόμαστε ενίοτε. Ο ένας ακούσια πάσχει ενώ ο άλλος αυτοπροαίρετα κι εκούσια κι ύπουλα κρύβοντας τη νόσο του πολλές φορές.

   Τη μανία του διαβόλου δεν την καταλαβαίνουμε αλλά τους δαιμονιζόμενους στο σώμα μπορούμε να δούμε για να καταλάβουμε πόσο κακός είναι σε όλους μας πάντα κι η ψυχή σε τι κακή κατάσταση βρίσκεται και με τα πονηρά της έργα έχει ένοικό της τον εχθρό…κι όταν ο μονογενής Υιός του Θεού από άφατη φιλανθρωπία κατέβηκε στη γη κι απελευθέρωσε το άνθρωπο από την τυραννία του διαβόλου κατά την ψυχή κι απομάκρυνε φανερά τα δαιμόνια και των φανερά δαιμονιζομένων επιβεβαιώνοντας την κρυφά γενόμενη ψυχική ελευθερία και ίαση…για θυμηθείτε τι έγινε όταν θεράπευσε λ.χ. τον παραλυτικό που Τον βλασφήμησαν κιόλας και για τούτο κι Αυτός θεράπευσε βεβαίως και την παράλυση του σώματος ώστε όλοι να καταλάβουν ότι έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες. Σήμερα δείχνει ότι Αυτός έχει τη δύναμη να διώχνει και τους δαίμονες από τις ψυχές μας και μας χαρίζει αιώνια ζωή.

   Από την κατάπαυση της κακοκαιρίας στη θάλασσα που προηγήθηκε με επιτίμηση και καθησύχαση ας περάσουμε στο πέραν είπε από ευσπλαχνία προγνωρίζοντας ότι κι εκεί Τον είχαν τόσο πολύ ανάγκη…κι έρχεται αυτόκλητος βοηθός στο δαιμονιζόμενο τόσο δεινά βασανιζόμενο και χρόνια…ένας αλλά με πολλά δαιμόνια…λεγεώνα ολόκληρη…κι έρχεται και προσπέφτει κραυγάζοντας τι υπάρχει ανάμεσα σε Σένα και μένα Υιέ του Θεού του Υψίστου; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις. Γιατί παράγγειλε στο ακάθαρτο πνεύμα να εξέλθει από τον άνθρωπο. Αλλά πού να πάνε; Στη μέλλουσα καταδίκη τους; Από τώρα; Και κολακεύοντάς Τον πλησιάζουν νομίζοντας ότι θα Τον μεταπείσουν. Για καταρτισμό των παρόντων τα δέχτηκε όλα αυτά ο Κύριος ανεχόμενος και πράγματι όλοι έλεγαν ποιος είναι Αυτός που κι ο άνεμος Τον υπακούει κι η θάλασσα; Είναι λοιπόν ο Υιός του Υψίστου. Κι ο δαίμονας θέλοντας και μη το ομολογεί.

   Κι ο Κύριός μας θέλοντας να δείξει και την ταυτότητα του φοβισμένου ρωτά το όνομά του κι εκείνος απαντά λεγεών! 6.000. Παρακαλούν μην τους στείλει στην άβυσσο ολότελα φοβισμένοι από ανάγκη πλησιάζοντας! Πόση η παντοκρατορική εξουσία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού! Ο επιβλέπων αβύσσους και καθήμενος εν υψηλοίς και τα πάντα περιέχων και κατευθύνων. Και μάλιστα δεν μπορούν να μείνουν πουθενά και με άδεια ακόμα! Διατάσσεται να εξέλθει αλλά δεν ξέρει πού και εισέρχεται στους χοίρους και αυτό πάλι δεν το κάνει από μόνος του πόσο μάλλον δεν μπορεί εναντίον ανθρώπων! Και πνίγηκαν. Το ίδιο περιμένει κι όλους μας αν δε προσέξουμε. Κι οι βοσκοί ανέφεραν όλα αυτά στην πόλη. Χοιρώδης βίος μοιάζει από ακαθαρσία παθών πονηρών και χοίροι οι περιφερόμενοι λερωμένοι ψυχικά και σωματικά και βοσκοί τους όσοι υπερέχουν σε κακία ανάμεσά τους σε ηδυπάθεια μεριμνώντας για τη σάρκα τους ικανοποιώντας την επιθυμία τους.

   Ας αποφύγουμε τη συναναστροφή με χοίρους ομιλίες κακές φθείρουν ήθη χρηστά. Ειδικά οι μοναχοί λέει σήμερα ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς παραμονές του αγίου Δημητρίου! 

18 Οκτ 2013

"Θεωρία & Πράξη της Βυζαντινής Μουσικής"

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο "ΘΕΩΡΙΑ & ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ" του Πρωτ. Βασιλείου Περουλάκη, Μουσικοδιδασκάλου Βυζαντινής Μουσικής της Σχολής της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου.

Σε 2 δερματόδετες εκδόσεις: Έγχρωμη & Γκρι-Μαύρο

Προλογίζουν, ο Σεβ. Μητροπολίτης Πέτρας & Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και ο Πρωτοψάλτης Κοζάνης & Καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής κ. Σωτήριος Αρβανίτης.


 - Περιέχει αναλυτική θεωρία της παρασημαντικής γραφής της Βυζαντινής Μουσικής και όλων των ήχων της.
Τα είδη της Εκκλ. Μουσικής.
Ρυθμική Αγωγή.
Συνεπτυγμένο ρυθμό.
Ορθογραφία των φθόγγων.
Ασκήσεις ανά κεφάλαιο.
Γενικές Ασκήσεις.
Μουσικά Κείμενα.




Επικοινωνία & Παραγγελίες: 6945 554435
Ειδικές τιμές σε σπουδαστές Σχολών Βυζαντινής Μουσικής


Καλοί και Κακοί Λογισμοί

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχ. Επιτρόπου Ιεράς Μητροπόλεως 
Πέτρας & Χερρονήσου

Το θέμα των λογισμών είναι απέραντο. Η φιλοσοφία τους  ονομάζει «έμμονες ιδέες». Η ψυχολογία αναζητεί τις αιτίες τους στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.  Η ψυχανάλυση στα «αισθήματα κατωτερότητας» και στις «τραυματικές εμπειρίες», που υπάρχουν στο σκοτεινό χώρο του ασυνειδήτου. Η κοινωνιολογία στους θεσμούς και στα κοινωνικά συστήματα Η ψυχιατρική σε παθήσεις του νευρικού συστήματος. 
            Ο λογισμός είναι  μια έμμονη ιδέα, που τροφοδοτείται  από τις λογικές και συναισθηματικές δυνάμεις  της ψυχής του ανθρώπου. Αιχμαλωτίζει ολόκληρο τον άνθρωπο.  Το σώμα του,  το πνεύμα του, τη συνείδηση του. Έρχεται  ως απλή σκέψη, γίνεται έμμονη ιδέα και καταντά πάθος. Μοιάζει την αρχή, με ένα μικρό  δεντράκι, που μπορείς εύκολα να το ξεριζώσεις. Αν το αφήσεις, κάνει βαθιές ρίζες και μεγάλα κλαδιά. Οι λογισμοί μπαίνουν στον άνθρωπο,  από τις  αισθήσεις  και το λογικό, κυρίως όμως από την ακοή και την όραση.  
            Ένας σαρκικός π.χ. λογισμός, ξεκινά από τα μάτια, αλλά και από τα ένστικτα του ανθρώπου. Βλέπει ένα ωραίο άνθρωπο και τον επιθυμεί σαρκικά. Αν πρέπει να έχει αυτό το λογισμό, το καθορίζει η επικρατούσα κοινωνική ηθική,  η θρησκεία του, ή κάποια ιδεολογία του. Ο λογισμός αυτός μπορεί να φέρει αναστάτωση στην ψυχή του, δυσαρμονία στις κοινωνικές του σχέσεις, περιφρόνηση  στα ήθη των συνανθρώπων  του και   στην ηθική  της εκκλησίας.  Στο τέλος καταντά  απαξίωση απέναντι στον άνθρωπο, γιατί τον βλέπει,  «μόνο» σαν σάρκα και όργανο ηδονής.
            Ένας ερωτικός λογισμός, είναι ασύγκριτα πιο δυνατός από τον σαρκικό και ξεκινά κι αυτός από τα μάτια του ανθρώπου. «Εκ του οράν, τίκτεται το εράν». Κύρια πηγή του είναι η καρδιά του ανθρώπου. Είναι ο πιο δυνατός, γίνεται ψυχοσωματικό πάθος, και με τη μορφή του έρωτα, νικά όλες τις άλλες αγάπες. Είναι «ανίκητος σ’ όλες τις μάχες». Νικά την αγάπη των παιδιών στους γονείς,  την αγάπη των γονιών στα παιδιά, υπερισχύει  στην μητρική και στην πατρική αγάπη και είναι πέρα από κάθε έννοια ηθικής. Είναι ευλογία όταν ενώνει νέα παιδιά, κατάρα όταν χωρίζει ανδρόγυνα και γονείς από τα παιδιά τους.  Είναι  η πιο παράλογη, η πιο απατηλή  και η πιο εξουθενωτική αγάπη. Μπορεί να καταντήσει μανικός έρωτας, αρρώστια, καχυποψία, ζήλεια,  μελαγχολία,  με απρόβλεπτες συνέπειες.  
Ο λογισμός της ζήλιας γεννιέται στους  ανθρώπους που δεν έχουν στην ψυχή τους  την αγάπη του Χριστού. Καταντά φοβερό πάθος,  που μπορεί να φτάσει μέχρι το φθόνο. Δεν έχει σχέση με την «ευγενική  άμιλλα». Το να βλέπεις κάτι ωραίο στον συνάνθρωπο σου και να θες κι εσύ να το  αποκτήσεις, είναι καλό και ευλογημένο. Το να ζηλεύεις όμως αυτό που έχει και να θες να το στερήσεις απ’ αυτόν, είναι φθόνος. Είναι το ανέκδοτο που έλεγε, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: «Παραπονιότανε κάποιος στο Θεό, γιατί ο γείτονας του είχε μια κατσίκα κι έπινε γάλα, ενώ αυτός δεν είχε». Του λέει ο Θεός:   «Να σου δώσω κι εσένα μια,  να πίνεις γάλα».   «Όχι»,  απαντά αυτός. «Αυτό που θέλω είναινα ψοφήσει κι η κατσίκα του γείτονα μου!»  
Ένας άλλος  συνηθισμένος λογισμός, είναι της απιστίας,  απέναντι στο Θεό, Εμπνευστή του έχει το διάβολο και καταντά  μίσος εναντίον της  Εκκλησίας. Στη σημερινή  του μορφή, κύριο στόχο έχει τους ιερείς  (τους παπάδες).  Καλούς ή κακούς δεν έχει σημασία. Είναι αθεϊστικό πάθος και μπορεί να τον προκαλέσει ένας δυνατός πόνος, μια απογοήτευση, μια αδικία, μια σκληρότητα,  μια ιδεολογία,  μια εσφαλμένη ερμηνεία για το Θεό και κυρίως ο μεγάλος εγωισμός.  Είναι ο λογισμός που μπορεί να μετατρέψει σε κόλαση την ψυχή του ανθρώπου. «Κόλαση  είναι να μην μπορείς να αγαπάς. Θάνατος να μισείς».
Ίσως η χειρότερη μορφή λογισμών είναι οι εγωιστικοί. Είναι εγωπάθεια, εγωκεντρισμός, ναρκισσισμός και φιλαρέσκεια που οδηγούν στην πιο απαξιωτική κοινωνική συμπεριφορά. Είναι η μεγαλύτερη παθολογία στον άνθρωπο,  η πιο επώδυνη ψυχική αρρώστια.  Είναι αγιάτρευτη πνευματική πάθηση.
Απέναντι σ’ όλα αυτά, μπορούμε, ως χριστιανοί, να αντιτάξομε καλούς λογισμός, που θα πηγάζουν από την αγάπη μας στο Θεό και από την αδελφική αγάπη  στους συνανθρώπους μας.  Αυτοί που από διάφορες αιτίες, έχουν κακούς λογισμούς και φαντασίες,  πόνους και πάθη,  αρρώστιες  και απελπιστικές συμπεριφορές, χρειάζονται ανυπόκριτη αγάπη.   
Μόνο αν δουν στο πρόσωπο μας την αγάπη του Χριστού,   μπορούν να μας εμπιστευθούν,  εκείνο που έχει πληγώσει και πληγώνει  την ψυχή τους. Αν τους οδηγήσομε στο Θεό και στη ζωή της Εκκλησίας, θα τους βοηθήσομε να  λυτρωθούν  από την αμαρτία και τα πάθη, από κακούς λογισμούς και απογοητεύσεις, από μελαγχολίες και από  αισθήματα μειονεξίας και αναξιότητας.   Θα πάψει να είναι η συνείδηση  τους  τόπος  «κατηγορούντων και απολογουμένων λογισμών» και ο νους τους θα σταματήσει να γίνεται  ηφαίστειο  εγωκεντρικών σκέψεων και απαισιόδοξων φαντασιών. Θα ελευθερωθούν από το αρρωστημένο  «εγώ» τους  και θα νιώσουν το φως του Χριστού στην καρδιά τους. 

10 Οκτ 2013

Τυπικό & Ακολουθία τού Όρθρου της Κυριακής 13 Οκτωβρίου 2013

Για να εκτυπώσετε την Ακολουθία του Όρθρου της Κυριακής Δ΄ Λουκά (13 Οκτωβρίου 2013) πατήσετε εδώ.

Το παράπονο ενός ανθρώπου

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

Ένας  άνθρωπος  μου είπε: «Κάνω αγώνα και θέλω να αγαπώ το Χριστό, αλλά δεν μ’ αφήνουν οι πόνοι και τα βάσανα. Πολλές κακοτυχίες και πολλές παγίδες του διαβόλου. Όλα στην οικογένεια μου πάνε στραβά. Δεν παντρεύονται τα παιδιά μου, δεν προοδεύουν   κι όμως πιστεύομε όλοι στο Θεό και πάμε  στην εκκλησία. Πέστε μου γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γράψετε μου  στην ΑΝΑΤΟΛΗ κι εγώ θα τα διαβάσω με πολλή  προσοχή».
            Πραγματικά συμπόνεσα τον άνθρωπο αυτό. Του μίλησα όσο μπορούσα πιο ειλικρινά και γράφω σήμερα αυτό  το άρθρο, γιατί γνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι είναι στη θέση του, σκέπτονται σαν αυτόν, υποφέρουν από κάποιες αιτίες και δεν έχουν τη δύναμη να καταφύγουν στο Θεό ή χάνουν και την πίστη τους ακόμη.
            Καταρχήν πρέπει να πω, ότι θίγομε ένα τεράστιο θέμα στη θεολογία, ακόμα και στη φιλοσοφία, που είναι το «πρόβλημα της θεοδικίας». Γιατί δηλ. οι καλοί  άνθρωποι, οι ευσεβείς και οι δίκαιοι υποφέρουν  και οι ασεβείς και οι άδικοι ευημερούν; Δεν είναι βέβαια απόλυτο αυτό και δεν συμβαίνει πάντα έτσι. Πολλοί καλοί άνθρωποι υποφέρουν, γιατί το κακό και η αμαρτία, ο διάβολος και η αρρώστια, δεν κάνουν διακρίσεις. Η  ίδια η απελευθέρωση του ανθρώπου, από την αμαρτία  και το κακό,  κερδίζεται με πόνο. Κάθε αληθινή  ελευθερία, ανθρώπων και λαών, κατακτάται με αίμα.  Όμως το πρόβλημα της θεοδικίας   υφίσταται από τα πανάρχαια χρόνια.   Είναι πρόβλημα που αφορά όλες τις θρησκείες και τις φιλοσοφίες  και δέχεται πολλές ερμηνείες.
            Ό Άγιος Αντώνιος, με τον  πιο αγιασμένο και  φωτισμένο νου, ερωτά γι’ αυτό το θέμα το Θεό και του λέει: «Πώς Θεέ μου συμβαίνει,  μερικοί άνθρωποι να πεθαίνουν νέοι και άλλοι σε βαθειά γεράματα. Και πώς οι άδικοι άνθρωποι και οι ασεβείς ευημερούν και οι καλοί και ευσεβείς υποφέρουν;»  Και άκουσε φωνή από τον ουρανό  σαν βροντή,  να του λέει: «Πρόσεχε Αντώνιε, γιατί αυτά είναι κρίματα του Θεού, που δεν σε συμφέρει να τα μάθεις».
            Θα έλεγε κανείς, ότι εδώ ο Θεός, θέτει όρια στο λογικό του ανθρώπου, παρότι του  χάρισε Εκείνος το νου,  για να ερευνά και να ερμηνεύει τα φαινόμενα  της ζωής.  Κι όμως δεν είναι έτσι. Απλώς τονίζει, ότι τη ζωή μας την καλύπτουν πολλά μυστήρια, στα οποία δεν μπορούμε εύκολα να διεισδύσομε,  αφού οι γνωστικές μας ικανότητες,  δεν μπορούν να  κατανοήσουν  τον ωκεανό,  της άπειρης σοφίας  του Θεού.
Το «πίστευε και μη ερεύνα» που πολλοί αποδίδουν στην Εκκλησία, είναι λάθος. Δεν υπάρχει πουθενά στην Αγία Γραφή, ούτε στην Ιερά Παράδοση. Ανάγεται στην αρχαιότητα  και δεν γίνεται αποδεκτό από την Εκκλησία. Το χρησιμοποιούν κάποιοι είτε από άγνοια, είτε γιατί θέλουν να κατηγορήσουν την εκκλησία, ότι είναι αντίθετη στη γνώση και στην επιστήμη.  Κι όμως, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο  Θεός έδωσε στον άνθρωπο νου και ελευθερία, για να προοδεύει στη γνώση και  να υποτάξει ολόκληρη τη γη. Η Ιερά Εξέταση, ήταν  στίγμα των Ιησουιτών της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας  και μελανή σελίδα του πολιτισμού.
Πραγματικά το πρόβλημα της θεοδικίας είναι τραγικό,  ιδιαίτερα όταν αφορά τον θάνατο μικρών παιδιών και νέων ανθρώπων καθώς  και την ύπαρξη των πολλών ασθενειών, που ταλαιπωρούν την ανθρώπινη  ζωή.  Έχει άμεση σχέση με την παρουσία  του κακού,  του θανάτου και του διαβόλου και με την  ελευθερία του ανθρώπου.
            Η πιο απλή κα  συνοπτική θεολογική απάντηση, θα μπορούσε να είναι: Η ύπαρξη του κακού δεν οφείλεται στο Θεό, αλλά στην ελευθερία των πλασμάτων Του. Ούτε το κακό, ούτε τον διάβολο, ούτε τον θάνατο δημιούργησε ο Θεός. Το κακό ειδικά και η αρρώστια, μεταδίδονται, σαν μολυσματική κατάσταση,   από τον ένα άνθρωπο στον άλλο, από τη μια γενιά στην άλλη. Αυτό επιβεβαιώνεται από τους άτεγκτους νόμους της κληρονομικότητας, που τόσο δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει η Ιατρική.
            Η περίπτωση του Ιώβ, είναι πολύ διαφωτιστική.  Αλλά εκείνο που αποτελεί την καλύτερη απάντηση, σε όλα τα προβλήματα αυτού του είδους,  είναι η Σταύρωση του Χριστού,  ως φανέρωση της αγάπης και της άπειρης φιλανθρωπίας του Θεού. Αυτά τα θέματα όμως, μόνο κάτω από το πρίσμα της αιωνιότητας, μπορούν να ερμηνευθούν. Παράδειγμα φωτεινό το  νέφος Μαρτύρων και Αγίων της Εκκλησίας. Όλοι έζησαν σε αρρώστιες, σε ταλαιπωρίες, σε κακουχίες, σε βασανιστήρια και μαρτυρικούς θανάτους.

            Θέλω να πω στον αγαπητό μου εν Χριστώ αδελφό να μην απογοητεύεται γιατί  όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν. Οι περισσότεροι πόνοι δεν φαίνονται. Ο πόνος συνυπάρχει με την ζωή και  την ελευθερία του ανθρώπου.  Κριτήριο  να αγαπάς τον Χριστό δεν είναι μόνο η ωφέλεια, αλλά η χαρά σου, ότι αγαπάς τον Θεό σου, από τον οποίο πηγάζει η ζωή σου και παίρνει νόημα η ύπαρξη σου.  Τον Θεό,   που επειδή υπάρχει, υπάρχεις, επειδή  υψώθηκε    στο Σταυρό,  απόκτησε αθανασία  η ψυχή σου.      

ΕΞΗΛΘΕ Ο ΣΠΕΙΡΩΝ ΤΟΥ ΣΠΕΙΡΑΙ ΤΟΝ ΣΠΟΡΟΝ ΑΥΤΟΥ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Η καλλιέργεια που πρέπει να κάνουμε πριν από αυτή τη σπορά…
 Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εξέλεξε μαθητές όχι από σοφούς του κόσμου τούτου κι από ευγενείς και πλούσιους και ένδοξους αλλά από αλιείς και σκηνορράφους φτωχούς κι αγράμματους…κι αυτό γιατί ήθελε με αυτόν τον τρόπο να μας δείξει ότι τίποτε από όλα αυτά δεν εμποδίζει να αποκτήσουμε αρετή και επίγνωση θείων λόγων και των μυστηρίων του Αγίου Πνεύματος. Κι ο απλούστερος και αφελέστερος και πιο αμόρφωτος αν δείξει τη δέουσα προθυμία κι επομένως την καλή χρήση του αυτεξουσίου του μπορεί να πετύχει και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν και ζωήν αιώνιον κληρονομήσαι αλλά και να καταστεί με τη βοήθεια του Θεού πάντοτε και διδάσκαλος της οικουμένης! Μοναδικά του εμπόδια στέκονται πάντα ραθυμία και προσκόλληση στα γήινα και στη γη που μας εμποδίζουν να ακροαστούμε ή και να μελετήσουμε και να ενθυμηθούμε όσα πρέπει και να φροντίσουμε για τα μέλλοντα και αιώνια. Κι αυτό φαίνεται ιδιαίτερα σήμερα που ο Κύριος μίλησε με την παραβολή του σπορέως αλλά κι οι μαθητές Του ήθελαν να κατανοήσουν τα λεγόμενα και δε μπορούσαν!

   Σε σας έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού ενώ στους άλλους έχει δοθεί η παραβολή ώστε να βλέπουν και να μη βλέπουν και να ακούνε και να μην ακούνε! Γιατί το κάνει αυτό; Αυτός δεν είναι που θέλει να φωτίσει με το φως που φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενο εις τον κόσμον; Μόνο οι επίλεκτοι να κατανοούν κι οι υπόλοιποι τι θα γίνει; Ναι. Γιατί το μόνο ζώο με προαίρεση είναι ο άνθρωπος κι αυτόν ήρθα να σώσω και να αναπλάσω κι όχι να καταλύσω…κι αυτό θα το πετύχω όχι με τη βία –ας προσέξουν εδώ όλοι οι φορείς και παράγοντες αγωγής και μορφώσεως, γονείς και εκκλησία και σχολείο και πολιτεία κοκ- αλλά για όποιους αξίζουν μόνο να φωτιστούν κι αυτοί δεν είναι άλλοι από όσους ποθούν να κρίνουν ορθά και ζητούν επομένως να εφαρμόσουν τη σωτήρια γι’ αυτούς γνώση…πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται…κι από υπερβολική φιλανθρωπία διαλέγομαι μαζί τους εφόσον δεν έχουν έτσι τακτοποιημένα τα πράγματα για να τους παρακινήσω κι εκείνους και να τους προτρέψω να εκτιμήσουν και να προτιμήσουν και να μάθουν να ζουν έτσι ώστε να εφαρμόσουν τη θεία γνώση γιατί έτσι θα δοθεί και σε αυτούς να γνωρίσουν τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού.

   Σε σας έχει δοθεί λοιπόν να γνωρίσετε που επιζητείτε με ιδιαίτερη φιλοπονία να μετατρέπετε τη γνώση σε έργα αγάπης γιατί καλό είναι όχι απλώς η γνώση που ασφαλώς προϋποτίθεται και απαιτείται ούτως ή άλλως ορθόδοξη να είναι αλλά και έμπρακτη γνώση και εφαρμοσμένη και με τη μεταβίβαση της μάθησης να ανταποκρίνεται όσο γίνεται περισσότερο και σε περισσότερους…άλλωστε δε θα δικαιωθούν οι ακροατές αλλά οι ποιητές του νόμου…γιατί σφάλλουμε; Από ραθυμία και απραξία. Αλλιώς ευχερώς κατανοούμε τη θεία διδαχή. Τι λέει λοιπόν σήμερα η παραβολή; Μιλάει για το σπορέα που βγήκε να σπείρει το σπόρο του κατά την εκκλησιαστική τάξη τώρα δηλαδή που πραγματοποιείται και η σποριά στη γη πάντα με τη μεταβίβαση της μάθησης μιλώντας και σκεφτόμενοι όπως οι θεοφόροι Πατέρες οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι όρισαν…οι ερωτήσεις έρχονται από μόνες τους: ποιος ο σπόρος ο πνευματικός και άφθαρτος; Και ποιος ο καιρός της σποράς; Ποιος είναι ο σπορέας; Ποια η κατάλληλη γη; Ποια η γη που θα μας θρέψει αιώνια ζωή;

   Ο ίδιος ο Κύριος είναι ο σπορέας και εξήλθε από τον Πατέρα και ήρθε στον κόσμο χωρίς να χωριστεί από κει Αυτός που είναι μέσα στον κόσμο και δημιούργησε τον κόσμο και κατέβηκε από τον ουρανό στη γη.
   Ο λόγος της διδαχής ο σπόρος Του οι εντολές αθανασίας και το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Κι όλα αυτά αδιαλείπτως…μέσω της αποστολικής διαδοχής και τους καλούς ιερείς και διδασκάλους εις τους αιώνες…οι διδάσκαλοι παρέρχονται όχι όμως και ο θείος λόγος…πώς; Πρώτα πρώτα με το φυσικό νόμο που έχουν όλοι οι άνθρωποι μέσα στη συνείδησή τους κι έπειτα με το νόμο της κατάρας και τέλος με το νόμο της χάριτος –της ΠΔ και της ΚΔ…        
   Καιρός σποράς όλη μας η ζωή εδώ στη γη μικρή και σύντομη σε σχέση με την αιωνιότητα και έπειτα και μάλιστα όλος ο χρόνος κι η αιωνιότητα μέχρι της συντελείας.
   Καιρός θερισμού η Δευτέρα παρουσία…
   Πού σπέρνεται αλλού παρά στις καρδιές μας τα πνευματικά χωράφια…
   Άλλα σαν το δρόμο καταπατημένα κι άλλα πετρώδη κι άλλα πάλι ακανθοφόρα –με πονηρούς λογισμούς και πάθη και δαίμονες ή μικροψυχίες και πόρωση ανεπίδεκτες μαθήσεως ή και προσκολλημένες στα γήινα και στα χτήματα και στον πλούτο και στις πρόσκαιρες απολαύσεις…



   Κι οι άνθρωποι αντίστοιχα άλλοι εκτροχιάζονται και καταπατώνται από πονηρούς δαίμονες κι άλλοι πάλι βαδίζουν πονηρά και τα πετεινά του ουρανού δηλαδή οι ουράνιο δαίμονες και τα εναέρια πονηρά πνεύματα τα κατατρώνε και τα αφανίζουν σα να μην άκουσαν το θείο λόγο ολότελα χάνονται κι άλλοι πάλι με πωρωμένη σκληρή καρδιά που εκεί μέσα δε μπορεί να προχωρήσει ο λόγος και να αρπάξει και να ριζωθεί δυνατά και επομένως με το που φυτρώνει κάτι ελάχιστο καλό ξεραίνεται αμέσως και μένει για λίγο μόνο κι έπειτα εξαφανίζεται με πειρασμούς που έρχονται συνέχεια στη ζωή μας από την ασθένεια της προαιρέσεώς μας…με χαρά δέχονται το λόγο αλλά χωρίς πνευματικές ρίζες πρόσκαιρα πιστεύουν κι έπειτα απομακρύνονται στον πειρασμό…στα αγκάθια προσκολλημένοι άλλοι πάλι και στα σωματικά και πρόσκαιρα και βιωτικά και βυθισμένες σε φροντίδες και ηδονές…τέτοια αγκάθια άκουσαν και πορεύτηκαν μέσω φροντίδων και πλούτου και ηδονών βίου συμπνίγονται και δε τελεσφορούν…

   Και πρώτα κατηγορεί ο Κύριος όποιον δεν πρόσεξε στη θεία διδασκαλία: πολλά τα εμπόδια όπως βλέπουμε ανωτέρω...έπειτα αποκαλύπτει ποιοι ήταν οι ευδόκιμοι: όσοι έχουν αγαθή προαίρεση δεχόμενοι και συγκρατούντες τη θεία διδαχή κι εμποδίζοντας τους εχθρούς της σωτηρίας τους να δημιουργήσουν το παραμικρό φυλάττοντας υπομονετικά όλα και εμμένοντας βεβαιότατα στην πίστη υποφέροντας γενναία πειρασμούς και τελικά και καρποφορώντας: 30 κι 60 κι 100% κατά τον ευαγγελιστή! Δουλεία και μισθοφορία και υιότητα με προκοπή βίου και υπακοή στο θείο θέλημα και αγάπη και προσευχή και εγκράτεια σε όλα και πένθος για τις αμαρτίες μας γιατί όποιος είναι έξω από αυτά δε σώζεται…και δυστυχώς δεν έχουν όλοι αυτιά να ακούνε λόγο σωτηρίας…κι ο λόγος ακούγεται με τις πράξεις…

   Και μια μικρή αλλά καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια εξήλθε ο σπορέας ναι αλλά για να σπείρει κι όχι να μας καλλιεργήσει γιατί αυτό είναι καθαρά δική μας δουλειά να προετοιμάσουμε την καρδιά μας για όλα αυτά και τη διάνοιά μας να έχουμε έτοιμη να τα κατανοήσει…μετανοείτε…πώς; Με αυτομεμψία και εξομολόγηση και αποχή κακού…προσέξτε τα λίγια σας και την προσήλωση στα βιωτικά και μακριά από πορνείες και πλεονεξίες κι ας θυσιάσει και τη ζωή του για τις αρχές του ευαγγελίου όπως κι Εκείνος θυσιάστηκε για μας…

7 Οκτ 2013

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΑΘΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Πόσο θαυμάστηκαν για την πίστη τους οι γυναίκες ήδη από την ΠΔ με τα παραδείγματα της μιας που έλαβε το γιο της που είχε πεθάνει πάλι ζωντανό από τον προφήτη Ηλία και η άλλη από τον Ελισσαίο…έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών όντως όπως τονίζει κι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σε σχετική ομιλία του. Κι η καθεμιά τους έδειξε με έργα τη δυνατή της πίστη τρέφοντας τον προφήτη με τα ελάχιστα που διέθετε η μια θυσιάζοντας τη ζωή της και αυτή των παιδιών της κι όταν ήρθε κι ο μεγάλος πειρασμός με το παιδί της πάλι έμεινε σταθερή στην πίστη της και με πολλή ταπείνωση έβλεπε μόνο την αμαρτωλότητά της! Πίστη και ταπείνωση χρειάζεται μας λέει με το παράδειγμά της η γυναίκα αυτή έστω και αλλόφυλη και γι’  αυτό εύλογα και απόλυτα φυσιολογικά έλαβε από το Θεό και καταξιώθηκε να γίνει πρότυπο της κλήσεως των εθνών και τέλος να δει και το παιδί της πάλι ζωντανό.

Η άλλη πάλι με όσα είπε για τον προφήτη στο σύζυγό της έδειξε την πίστη της και με τη φιλοξενία του προφήτη δέχτηκε το γιο της αναστημένο και παρόλο που αυτοί είχαν και την πίστη των γυναικών και την ευαρέστηση του Θεού με πολλή προσπάθεια έφεραν το ποθούμενο. Σήμερα όμως ο Κύριός μας ευσπλαχνίστηκε τη χήρα με το νεκρό παιδί και χωρίς αργοπορία ή καν να προσευχηθεί με το πρόσταγμά του μόνο και μόνο έδωσε στη μητέρα το παιδί πάλι ζωντανό δείχνοντας ότι Αυτός είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης ζωής και θανάτου και στη Ναϊν…αυτόκλητος έρχεται λοιπόν δείχνοντας τη ζωοποιό Του δύναμη και ότι έχει ασύγκριτη αγαθότητα και ευσπλαχνία και προγινώσκει μόνος Του και χωρίς να Τον επικαλεστεί κανείς πορεύεται στην πόλη αυτή σήμερα.
Την επομένη μέρα βάδιζε λέει πάνσοφα το ευαγγέλιο υπονοώντας το νου μας που ανακαινίζεται και την ψυχή μας που αμάρτησε χήρα του νυμφίου της του ουράνιου με μονογενή γιο το νου νεκρό από το κεντρί της αμαρτίας χωρίς αληθινή ζωή…η εκφορά μακριά από το Θεό μέσα στα πάθη σε βυθούς Άδη και απώλειας…αλλά αφού ο Κύριος βάδισε κοντά μας με την ένσαρκη παρουσία Του μας ανακαίνισε και μας ανάστησε και μάλιστα στους εσχάτους χρόνους «βάδιζε την επομένη» για να μετατρέψει το πένθος σε χαρά και ευφροσύνη! Έτσι κι εμείς αν πενθήσουμε και θρηνήσουμε ειλικρινά τις αμαρτίες μας θα πορευθεί σε μας ο Παράκλητος παρέχοντας αιώνια παράκληση. Μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται.

Πορεύονταν ο Κύριος και πολλοί μαθητές Του και όχλος πολύς. Ο προφήτης απομονώθηκε και χρειαζόταν ανθρωπίνως ησυχία να συγκεντρωθεί αλλά ο Κύριός μας δημοσία από φιλανθρωπία και με μόνο το πρόσταγμά Του και μάλιστα την ώρα της ακολουθίας για να προσελκύσει στην πίστη όλους και στη σωτηρία και με το θαύμα αυτό και ω του θαύματος και η λύση ήρθε εξαίσια από τη θεία Του ευσπλαχνία για τη θρηνούσα χήρα πάνω στη σορό του παιδιού της Αυτός ο Πατήρ των ορφανών και κριτής των χηρών και της απευθύνει το λόγο: παρηγορητικό και λυτρωτικό μη κλαις προβλέποντας το μέλλον τι θα έπραττε ο ίδιος αλλά εκείνη που δεν Τον γνώριζε και πολύ περισσότερο ούτε καν φαντάζονταν τι θα μπορούσε άλλο να συμβεί καλό μετά από όλα αυτά χωρίς πίστη δε ζητά τίποτε αλλά κι Αυτός δεν απαιτεί τίποτε ούτε καν πίστη αλλά όντας παντοδύναμος και ανενδεής κι από συνέργεια πίστεως και πιστών προσέρχεται και αγγίζει το παιδί και λέει νέε μου σου λέω σήκω κι αμέσως ανακάθησε το παιδί της χήρας το πριν νεκρό κι όχι μόνο αυτό αλλά άρχισε και να μιλάει…δεν είναι φαντασίες όλα αυτά.

Ο ένας ανάστησε νεκρό με προσευχή κι ο άλλος το ίδιο προοδοποιώντας τη θεία Του Ανάσταση αλλά και τις αναστάσεις που επιτέλεσε Εκείνος με πρόσταγμα πριν τη Σταύρωση –σήμερα και τη θυγατέρα του αρχισυναγώγου και τον τετραήμερο Λάζαρο…στο Σταυρό πάλι ανέστησε πολλούς που εμφανίστηκαν και σε πολλούς κι επιπλέον για χάρη μας θανατώθηκε και αναστήθηκε μόνος Του αρχηγός αιώνιας ζωής. Οι άλλοι αναστήθηκαν από άλλους και πήραν και πάλι θνητή ζωή για λίγο Αυτόν όμως θάνατος δεν κυριεύει έγινε η απαρχή των κεκοιμημένων των πιστών και μεταστάντων με ελπίδα αναστάσεως ζωής αιωνίου πρωτότοκος των νεκρών χαρίζοντάς μας και αιώνια ζωή δώρο θεοπρεπέστατο. Για τη μητέρα ανασταίνει το παιδί από ευσπλαχνία σ’  αυτή τη μητέρα…

Λόγια και έργα χρειάζονται στον ανθρώπινο πόνο και της μίλησε αλλά και τη βοήθησε και με έργα δείχνοντάς μας το παράδειγμα πώς να φερόμαστε κι εμείς μπροστά στο ανθρώπινο πόνο κατά τη δύναμή του ο καθένας μας κι ο Θεός θα μας ανταμείψει αναλόγως υπερβαλλόντως όσο υπερέχει ο Θεός από τον άνθρωπο τόσο κι διαφορά της δυνάμεως και της χάριτός Του και της χάριτος που ενεργείται από τη δύναμη της χάριτος που από μας δίδεται…δεν ανταλλάσσουμε χάλκινα με χρυσά και μέταλλο με μέταλλο αλλά ανθρώπινα με θεία και ανθρώπινα σε ανθρώπους φυσικό άλλωστε καθαρά χρέος μας να συμπονούμε και να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον πόνο και την ανάγκη του άλλου. Δε ζητά και τίποτε άλλο από μας ο Θεός που όλα μας τα χορηγεί και μάλιστα πλούσια για να είμαστε κι αναπολόγητοι αν δε ανταποκριθούμε επαρκώς στο ανθρώπινο τουλάχιστον χρέος μας: άφετε και αφεθήσεται υμίν δίδοτε και δοθήσεται υμίν! Ας συγχωρήσουμε τουλάχιστον και ας ελεήσουμε έμπρακτα τους αδελφούς μας τους εμπερίστατους εφόσον μπορούμε και όσο μπορούμε ο καθένας…

Κι αυτό γιατί όχι μόνο ελεηθήκαμε και τόσες και τόσες ευεργεσίες δεχτήκαμε από το Θεό αναρίθμητες αλλά και εγγυήσεις πήραμε από Αυτόν πάλι ότι θα λάβουμε ανταπόδοση με μέτρο την δική μας ευποιία στους άλλους…και τη ζωήμας θα ‘πρεπε να δώσουμε όπως έκαναν οι άγιοι κατά μίμησή Του κερδίζοντας αιώνια ζωή: για τούτο πέθανε για μας ο Χριστός κι έπαθε για μας αφήνοντάς μας το προσωπικό Του παράδειγμα για να το μιμηθούμε εκπληρώνοντας τις θείες Του εντολές και πηγαίνοντας στην αιωνιότητα μαζί Του συνδοξαζόμενοι! 

3 Οκτ 2013

Τυπικό & Ακολουθία του Όρθρου της Κυριακής 6 Οκτ. 2013

Για να εκτυπώσετε την Ακολουθία του Όρθρου της Κυριακής Γ΄ Λουκά (6 Οκτωβρίου 2013) πατήσετε εδώ

Μην ενεργείς, όταν είσαι θυμωμένος

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
Γεν. Αρχιερ. Επιτρόπου Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου

Σ’ ένα χωριό- τα παλιά χρόνια- παντρεύτηκαν δυο νέοι, αλλά οι συνθήκες ζωής ήταν δύσκολες κι αναγκάστηκε ο άνδρας να φύγει σε μια μακρινή χώρα για να βγάλει χρήματα, να μπορέσουν κάποτε να ζήσουν καλύτερα.  Η γυναίκα έμεινε στο χωριό και δούλευε στη μικρή τους περιουσία. Η μόνη επικοινωνία με τον άντρα της, ήταν ένα γράμμα, που έπαιρνε σε αραιά διαστήματα.
            
Ο άνδρας δούλευε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια της ξενιτιάς, χωρίς ποτέ να επιστρέψει στο σπίτι του, λόγω των μακρινών αποστάσεων. Εξάλλου ο σκοπός του ήταν να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Πέρασαν αρκετά χρόνια και κάποια μέρα  ξεκίνησε για τη δική του Ιθάκη,  τη δική του Πηνελόπη, που ήταν σίγουρος, ότι με αγάπη και αφοσίωση τον περίμενε.
            
Στον δρόμο σταμάτησε σε μια πηγή να πιει νερό και να ξεκουραστεί. Τη νύχτα είδε εκεί κοντά ένα φως και ρώτησε την επαύριον κάποιο περαστικό να του πει, ποιος έμενε σ’ αυτό τον έρημο τόπο. Ο άνθρωπος του είπε, ότι εκεί μένει ένας   σοφός άνθρωπος,  που δίνει πολύτιμες  συμβουλές. Πήγε και τον βρήκε.
            
Του είπε λοιπόν ο σοφός: «Ποτέ στη ζωή σου μην ενεργείς την ώρα που είσαι θυμωμένος. Ούτε να παίρνεις αποφάσεις εκείνη την ώρα, ούτε να μιλάς. Η ώρα του θυμού είναι επικίνδυνη και για ό,τι θα κάμεις και για ό,τι θα αποφασίσεις και για ό,τι θα πεις».
            
Κάποια στιγμή, ο άνθρωπος  έφθασε στο σπίτι του. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε στην αυλή του σπιτιού του, ήταν η γυναίκα του που φιλούσε ένα νέο άνδρα. Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι του, ζαλίστηκε από τη στενοχώρια, σκοτίστηκε  το μυαλό του κι έβγαλε το πιστόλι,  έτοιμος να σκοτώσει τη γυναίκα του και τον «εραστή» της. Ο θυμός έσβησε όλη τη θλιβερή παρένθεση των 20 ετών, που έζησε στην ξενιτιά  και δεν τον άφησε να σκεφθεί τίποτε άλλο εκείνη την ώρα, παρά τον θάνατο της «άπιστης» γυναίκας του, που τόσο πολύ αγαπούσε.
            
Την ώρα που ήταν   έτοιμος να πατήσει τη σκανδάλη, θυμήθηκε τα λόγια του σοφού και σταμάτησε. Ο «εραστής» έφυγε, η γυναίκα του επέστρεψε στο σπίτι κι αυτός φώναξε μια γειτόνισσα να του πει, ποιος ήταν ο «εραστής» της γυναίκας του. Η γειτόνισσα με φανερή έκπληξη του λέει:  «Ποιος «εραστής» άνθρωπε μου; Αυτός ήταν ο γιος σου, που τον άφησες μωρό! Αυτόν φιλούσε η γυναίκα σου την ώρα που έφευγε. Το μονάκριβο παιδί της, που ήταν  η μοναδική χαρά της, τον καιρό που έλειπες». Ο άνθρωπος δόξασε το Θεό, που τον διαφύλαξε από το διπλό φονικό, που θα έσβηνε και τη δική του ζωή και ευγνωμονούσε με δάκρυα το σοφό για τη συμβουλή που του έδωσε.
            
Στην παραπάνω ιστορία, εκείνο που έχει σημασία, είναι η συμβουλή του σοφού, για την ώρα του θυμού. Είναι η πιο ακατάλληλη ώρα,  αλλά και η πιο επικίνδυνη  για τον άνθρωπο, να ενεργεί και να παίρνει αποφάσεις. Υπό την επήρεια του θυμού, θα πει λόγια πικρά, ίσως αληθινά, αλλά  θα κάμει άλλους να πονέσουν υπερβολικά.  Και υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι, που δεν τα ξεχνούν εύκολα τα σκληρά λόγια που θα τους πουν, ή δεν τα ξεχνούν ποτέ.
            
Την ώρα που ο άνθρωπος είναι θυμωμένος, λέει λόγια ταπεινωτικά για τον άλλο, που δεν θα τα έλεγε σε καμιά άλλη περίπτωση. Βγάζει απωθημένα ημερών, ετών και καμιά φορά ολόκληρης της ζωής του.  Κυρίως φέρνει στην επιφάνεια με τα λόγια του κακίες και ζήλιες, που  έκρυβε στην ψυχή του. Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι την ώρα του θυμού, φανερώνει ο άνθρωπος τον αληθινό εαυτό του. Αλλά κι αυτό δεν είναι απόλυτο. Γιατί ο θυμωμένος άνθρωπος, μπορεί να πει κάποιες αλήθειες, αλλά  οπωσδήποτε αλλοιωμένες και ποτισμένες από το φαρμάκι του θυμού, δηλ. από μίσος και εκδίκηση. Από ένα  σκοτισμένο μυαλό, από μια  ταραγμένη ψυχή, από μια   καρδιά  που κοχλάζει, δεν μπορείς να περιμένεις καθαρή αλήθεια.

Δεν μπορούμε να παρασυρόμαστε από το θυμό για να μιλήσομε σ’ ένα άνθρωπο, ακόμη κι αν έχομε δίκιο. Λέει μια παροιμία: «Η κόλαση είναι γεμάτη από ανθρώπους, που ήθελαν να βρουν  το δίκιο τους». Μίσησαν για το δίκιο τους, εκδικήθηκαν για το δίκιο τους, αδίκησαν για το δίκιο τους, σκότωσαν για το δίκιο τους.  Όταν παίρνεις  θυμωμένος έναν άνθρωπο στο τηλέφωνο για να του μιλήσεις  και φτάνεις στον τελευταίο αριθμό,  κλείσε το. Δεν θα μετανιώσεις ποτέ που δεν μίλησες εκείνη την ώρα,  ενώ σίγουρα θα μετανιώσεις αν μιλήσεις.

Η αναβολή αποφάσεων την ώρα του θυμού, είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Άφησε να ηρεμήσει από την τρικυμία η ψυχή σου και θα δεις με πόσο διαφορετικά μάτια, θα δεις τον  άνθρωπο, που τόσο δυνατά  οργίστηκες  εναντίον του και με τι διαφορετικό τρόπο θα του μιλήσεις.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα