27 Μαρ 2013

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΑΓΝΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ


Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού


Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, πάντα εν σοφία εποίησας! Ποια λόγια θα εξαρκέσουν να εξυμνήσουμε τώρα που επιχειρούμε να εξαγγείλουμε κατά δύναμη τη σαρκική Επιφάνεια του Λόγου του τα πάντα κτίσαντος; Αναρωτάται ο Άγ.Γρηγόριος ο Παλαμάς σα σήμερα! Το ακατανόητο μυστήριο στους ανθρώπους και τους αγγέλους και αρχαγγέλους αποδεικνύεται εύκολα: ο αρχάγγελος ευαγγελίστηκε στην Παρθένο τη σύλληψη. Κι όταν Εκείνη ζητούσε να μάθει τον τρόπο και Του είπε: πώς έσται Μοι τούτο επεί άνδρα ού γινώσκω; Μη μπορώντας ο αρχάγγελος να ερμηνεύσει τον τρόπο με κανένα τρόπο κατέφυγε κι Αυτός στο Θεό λέγοντας: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί Σέ και δύναμις Υψίστου επισκιάσει Σοι…

Σαν το Μωυσή που αν τον ρωτούσε κάποιος πώς έγινε ο άνθρωπος από πηλό κοκ θα του έλεγε απλούστατα όχι πώς αλλά ποιος ο ποιήσας! Έτσι κι ο Γαβριήλ είπε τον τόκο ποιος θα εργάσεται αλλά πώς δεν είπε. Για την Ελισάβετ είπε ότι για το Θεό τίποτε δεν είναι αδύνατο κι ας ήταν στείρα και σε γηρατειά αλλά τώρα πώς να πει για την παρθενική σύλληψη και γέννηση της Θεοτόκου; Προσέξτε όμως και μια λεπτομέρεια: λέει ο αρχάγγελος θα έρθει άγιο Πνεύμα σε Σένα και θα Σε επισκιάσει δύναμις Υψίστου κι όλα αυτά γιατί; Γιατί το γεννώμενο θα ονομαστεί υιός του Υψίστου, Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων όλων και Βασιλεύς αιώνιος κι όχι κάποιος άνθρωπος απλός ή έστω προφήτης! Πολλά δεινά μας βρήκαν διαδοχικά μετά την πτώση του πρωτοπλάστου έως τον Άδη που ξεπέσαμε όλοι μας, η γη που έβγαλε αγκάθια κατά την κατάρα αλλά και η διαδοχή μας που έφερε και τη λύπη της γέννας όπως κι όλος μας ο βίος κατάντησε με λύπη και οδύνη!

Ο Θεός όμως που μας έπλασε από ευσπλαχνία επέβλεψε προς εμάς φιλανθρώπως κι έκλινε τους ουρανούς και κατέβηκε και πήρε από την αγία Παρθένο τη φύση μας και την ανακαίνισε και την επανέφερε ή μάλλον την ανέβασε σε θείο ουράνιο ύψος. Θέλοντας λοιπόν αυτό να πραγματοποιήσει και να φέρει σε πέρας την προαιώνια βουλή Του σήμερα στέλλει τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς Παρθένο και την καθιστά Μητέρα Του με μόνη προσφώνηση μένουσαν παρθένον γιατί αν ήταν όπως οι άλλοι άνθρωποι δε θα ήταν καινός άνθρωπος κι αναμάρτητος και Σωτήρ των αμαρτωλών! Γι αυτό ουκ άγγελος ουκ άνθρωπος αλλ’αυτός ο Κύριος ήρθε και έσωσε ημάς συλληφθείς και σαρκωθείς εν μήτρα Παρθένου και μείνας αναλλοίωτος Θεός! Και μάρτυρας τούτων όλων ο Ιωσήφ.

Το όνομα τώρα της Παρθένου ήταν Μαριάμ, που ερμηνεύεται Κυρία, που δείχνει και το αξίωμα της Παρθένου και το βέβαιο της παρθενίας και το διαφορετικό και παναμώμητο του βίου Της αφού είχε πλήρη κατοχή της αγνείας, παρθένος και στο σώμα και στην ψυχή, υπεράνω κάθε μολυσμού έχοντας ψυχικές δυνάμεις και όλες τις αισθήσεις, όπως η κεκλεισμένη πύλη που διατηρεί τους θησαυρούς και το σφραγισμένο βιβλίο τα γραπτά ανέγγιχτα «τούτο το εσφραγισμένον βιβλίον και αύτη η πύλη η κεκλεισμένη και ουδείς ου μη διέλθη δι’Αυτής».

Κυρία είναι και με άλλο τρόπο η Παρθένος κατά την αξία ως δεσπόζουσα πάντων επειδή συνέλαβε εν παρθενία και έτεκε θεϊκώς τον κατά φύση Δεσπότη του παντός. Επίσης, είναι Κυρία όχι μόνο ως ελεύθερη δουλείας και μέτοχος θεϊκής κυριότητας αλλά και ως πηγή και ρίζα της ελευθερίας του γένους και μάλιστα μετά την απόρρητη και χαρμόσυνη γέννα. Για να ελευθερώσει λοιπόν από την κατάρα το ανθρώπινο γένος η παρθενομήτωρ λαμβάνει τη χαρά και ευλογία δια του αγγέλου, Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά Σού, ευλογημένη Σύ εν γυναιξίν! Κι αυτό δεν είναι προφητεία αλλά ό, τι έβλεπε εκείνη τη στιγμή ο αρχάγγελος αοράτως να τελείται. Αυτή η κυριολεκτικά κεχαριτωμένη τόπος θείων και ανθρωπίνων χαρισμάτων κεκοσμημένη χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος ακούσει από τον Γαβριήλ το χαίρε γιατί είδε ότι ήδη έλαβε ένοικο Αυτόν που είναι απάντων θησαυρός και προκαθορά την άλυπη κυοφορία και άνευ ωδίνων τοκετό, ως η μόνη ευλογημένη και δεδοξασμένη εν γυναιξί ευλόγως! Κι αυτό γιατί κι αν δοξάστηκε δεν υπάρχει άλλη δοξασμένη κατά την υπερβολή της δόξας της Θεομήτορος Παρθένου.

Ανεξέταστα το χαιρετισμό δε δέχτηκε η Παναγία φοβούμενη την πλάνη κατά το παράδειγμα της Εύας και ταράχτηκε κι διαλογιζόταν ποταπός ο ασπασμός είη; Γι’αυτό ο αρχάγγελος της διαλύει αμέσως το φόβο: μη φοβάσαι Μαρία γιατί εύρες χάρη παρά τω Θεώ. Ποια χάρη; Αυτή που είναι δυνατή μόνο σ αυτόν που δύναται τα αδύνατα και φυλάχτηκε προ αιώνων μόνη σε Σένα: θα συλλάβεις εν γαστρί τέκνο έχοντας ως συνοδοιπόρο με την παρθενία τη σύλληψη. Ιδού! Δηλαδή παραμένοντας όπως είσαι σήμερα και διατηρώντας την παρθενία Σου θα συλλάβεις έμβρυο και θα γεννήσεις τον Υιό του Υψίστου, πβ. Ησαία: ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και προσήλθα στην προφήτι! Πώς είναι προφήτις η Παναγία το δείχνει με την ωδή στο ευαγγέλιο(Λουκ.1,46-55).

Θα γεννήσεις υιό και θα τον ονομάσεις Ιησού, δηλαδή Σωτήρα και έσται Μέγας! Θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος… ούτος έσται Μέγας και κληθήσεται Υιός του Υψίστου…έστι και έσται λέει γιατί μας μιλάει για το ανθρώπινο πρόσλημμα του Χριστού και συγχρόνως δηλώνει ότι γνωσθήσεται τοις πάσι και έτσι θα κηρυχθεί από όλους και της βασιλείας Αυτού ουκ έσται τέλος γιατί είναι ο Θεός! Θεός και άνθρωπος, υιός Θεού και υιός ανθρώπου.

Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί Σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει Σοι. Διο και το γεννόμενον άγιον κληθήσεται Υιός Θεού! Κι η απαράμιλλη και θείς κατά τη σύνεση πάλι τρέχει προς το Θεό και απευθύνεται προς Αυτόν με προσευχή λέγοντας: ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό Μοι κατά το ρήμα Σου. Κι έφυγε απ’ Αυτήν ο άγγελος αφήνοντας στη γαστέρα Της ποιον; Τον ποιητή του σύμπαντος συνημμένο με σώμα προξενώντας στον κόσμο τη σωτηρία του, όπως προεικονίστηκε τόσο ωραία στην ΠΔ! Αυτή είναι επομένως η μόνη μεθόριο κτιστής και άκτιστης φύσεως κι όσοι γνωρίζουν το Θεό θα την αναγνωρίσουν κι Αυτή ως χώρα του αχωρήτου κι Αυτή θα υμνήσουν μετά το Θεό όσοι υμνούν το Θεό. Αυτή είναι η αιτία των πριν από Αυτήν και προστάτις των μετά από Αυτήν και πρόξενος αιωνίων αγαθών. Αυτή είναι η αρχή των Αποστόλων, το εδραίωμα των Μαρτύρων, η κρηπίδα των Διδασκάλων. Αυτή είναι η επί γης δόξα η τερπνότης των ουρανίων, το εγκαλλώπισμα πάσης κτίσεως. Αυτή είναι η αρχή και πηγή και ρίζα της αποθησαυρισμένης για μας ελπίδας στους ουρανούς! Αυτήν την ελπίδα να αποκτήσουμε όλοι μας με τις πρεσβείες Της υπέρ ημών εις δόξαν του προ αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντος και επ’εσχάτων αιώνων εξ Αυτής σαρκωθέντος Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. 

21 Μαρ 2013

Κυριακή της Ορθοδοξίας


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ & ΧΕΡΡΟΝΗΣΟΥ

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Πρός
τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου

Ἀγαπητοί μου,
Σήμερα εἶναι ἡ Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, Ἑορτή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἑορτάζουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὅσοι πιστεύουν «εἰς μίαν Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Τήν Ἐκκλησία, πού χάριτι Θεοῦ, διατηρεῖ ἀδιάσπαστη τή συνέχεια τῆς Ἀποστολικῆς παραδόσεως, πού διακρατεῖ τήν ἀμώμητη πίστη, ὅπως τήν ὁριοθέτησαν οἱ Ἅγιες Οἰκουμενικές Σύνοδοι.  
Γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους ἦταν πάντοτε ζήτημα κρίσιμης σημασίας ἡ διατήρηση ἀνόθευτου τοῦ θησαυροῦ τῆς Πίστεώς μας. Οἱ Πατέρες παραγγέλλουν νά τηροῦμε ὅρια αἰώνια, μήτε προσθέτοντες μήτε ἀφαιροῦντες. Ὀρθοδοξία σημαίνει ὀρθή πίστη καί λατρεία, πού βιώνονται ὡς ἀδιάσπαστη ζωντανή παράδοση.
Ἀκόμη καί ἡ διοικητική ζωή τῆς Ἐκκλησίας δέν μιμεῖται τούς κοσμικούς ὀργανισμούς μέ τίς ἐπίγειες δομές τους, ἀλλά εἶναι μία ἀντανάκλαση καί αὐθεντική εἰκόνα τῆς τάξεως καί τῶν ἀξιῶν πού συναντοῦμε στή λειτουργική λατρεία. Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅλα πηγάζουν ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα. Κάθε διακονία, ἀκολουθία, ἀξίωμα, κάθε διοικητική δικαιοδοσία.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βιώνει καί ἐκφράζει τή Θεολογία της μέσα στή Θεία Λατρεία. Ἡ λειτουργική ζωή ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη δύναμη ἔμπνευσης, θάρρους καί ἐλπίδος τοῦ λαοῦ μας. Μέσα στήν Ὀρθόδοξη Λατρεία βιώνουμε τήν πνευματικότητα τῆς Πίστεώς μας. Ἀναπόσπαστο μέρος τῆς λατρείας μας εἶναι οἱ ἱερές Εἰκόνες, πού ἀντανακλοῦν τήν αἴσθηση τοῦ κάλλους καί τῆς δόξας τοῦ οὐρανοῦ καί παρέχουν τήν πιό οὐσιαστική καί εὐρέως κατανοητή πτυχή τῆς Ὀρθοδοξίας.
Οἱ ἱερές Εἰκόνες οὐδέποτε εἰδωλοποιοῦνται, οὔτε λατρεύονται, ἀλλά τιμοῦνται καί προσκυνοῦνται. Ἐκφράζουν τήν πίστη, εἶναι ἀνταύγεια τοῦ μεταμορφωμένου κόσμου, ἐπιβεβαιώνουν τή Θεία Ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, παιδαγωγοῦν, συμπυκνώνουν τήν πορεία, τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας  καί ἀποκαλύπτουν τήν ἐσχατολογική διάσταση τῆς Πίστεώς μας.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ Ὀρθοδοξία, πού τιμοῦμε σήμερα, εἶναι τό μέτρο τῆς ἀμετρήτου Ἀληθείας καί τῆς ἀπεί­ρου Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό μέτρο τῆς τελειότητος καί τῆς ἐλευθερίας. Στήν Ὀρθό­δοξη Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν ψευδοφιλελευθερισμοί καί ψευδοσυντηρητισμοί, οὔτε ἀπο­λυ­ταρχίες καί ἀναρχίες. Ὅσοι ἀκολουθοῦν αὐτές τίς τάσεις εἶναι πλανῶντες καί πλανώ­μενοι. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό Πλήρωμα, «τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι μουσεῖο καί εἰδώλιο τοῦ παρελθόντος, δέν εἶναι γκέτο θρησκευτικοῦ ρατσισμοῦ, κλειστοφοβίας καί ξενοφοβίας. Εἶναι ἄνοιγμα εἰς πάντα τά Ἔθνη. Δέν εἶναι συνήθεια νεκρῶν τύπων, οὔτε ἐθιμικό δίκαιο τυπολατρείας. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι ἐπίδειξη κοσμικῆς λαμπρότητος καί λιτάνευση θρησκευτικοῦ ναρκισσισμοῦ. Εἶναι λιτάνευση Σταυροῦ, εἶναι ἐπένδυση βεβαίας ἐλπίδος, εἶναι μετοχή καί κοινωνία στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι ἐξουσία ἡ Ὀρθοδοξία, εἶναι διακονία ταπεινώσεως καί Ἀναστάσεως.
Ἡ Ἐκκλησία δέν διεκδικεῖ ἀσφάλεια. Εἶναι πάντοτε σημεῖον ἀντιλεγόμενον, πε­ρι­φέ­ρουσα τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό τέλος ὅλων τῶν θρησκειῶν. Εἶναι ἡ ζωή τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀγάπης, τῆς χάριτος καί τῆς ἀληθείας. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν σώζεται ἀπό κανένα. Δέν ἔχει ἀνάγκη σωτήρων, ἀλλά σώζει τούς ἀνθρώπους, διά τῆς μετανοίας. Σῶος εἶναι μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γι' αὐτό καί ὀνομάζεται Σωτήρας.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ προσώπου, τῆς σχέσεως, τῆς ἀγα­πητι­κῆς κοινωνίας καί ὄχι τῆς ἱερᾶς ἐξετάσεως, τοῦ δικανισμοῦ, τῶν ποινῶν καί τῶν μαζοχι­στικῶν κολάσεων. Ἡ Ἐκκλησία δέν διεκδικεῖ ρόλους κοινωνικοῦ ἑταίρου στήν πολιτική ζωή, οὔτε θέτει  κοσμικούς στόχους. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μέγεθος ποσοτικό, ἀλλά ποιο­τι­κό. Γιά τήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν πράξεις ζωῆς κατά τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, πού θυσιάστηκε γιά τούς ἀχαρίστους, τούς ἀγνώμονες καί τούς ἁμαρτωλούς.
Ἡ κένωση τῆς Ἐκκλησίας θαυματουργεῖ καί ὄχι ἡ ἐπίδειξη τῆς δυνάμεώς της. Ὅσοι ἔχουν αὐτό το ἦθος καί τό φρόνημα, ἀποτελοῦν τήν μία ποίμνη τοῦ Χριστοῦ, τήν μία Ἐκ­κλη­σία, αὐτοί εἶναι ὀρθόδοξοι. Μία Ἐκκλησία πού εἶναι δυνατή μέ τρόπο κοσμικό, πληγώ­νει τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου, ἀκυρώνει τό ἔργο τοῦ Θεοῦ.
Εὐχαριστοῦμε τόν Κύριό μας γιατί γεννηθήκαμε ὀρθόδοξοι, γιατί ζοῦμε, ἀναπνέουμε καί πορευόμαστε μέσα στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Τόν εὐγνωμονοῦμε γιά τίς ἄπειρες εὐερ­γε­σίες Του, ἀκόμη καί γιά τίς δοκιμασίες Του. Γνωρίζουμε ὅτι συντελοῦν στήν ἁγιότητά μας καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι δέν θά μᾶς ἀφήσει νά πειρασθοῦμε, σ' αὐτήν τήν κρίση πού βιώνουμε, παραπάνω ἀπό τίς δυνάμεις μας.
Ἡ αὐθεντική πίστη μᾶς βοηθάει νά προσεγγίζουμε τόν Θεό. Αὐτή στηρίζει τόν κόσμο, γιά νά ὑπερβαίνει τίς κρίσεις του.

13 Μαρ 2013

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ


Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Πολυμήχανος και πολυτροπότατος στην κακία και με κάθε επιδεξιότητα έρχεται ο νοητός και αρχέκακος όφις. Μπορεί να εμποδίσει την αγαθή μας προαίρεση και πράξη μόλις αρχίσει ή όταν βρίσκεται σε εξέλιξη ή κι όταν ακόμα κοντεύει να τελειώσει ή και να την αφανίσει και να την καταστήσει ανωφελή και επιζήμια ακόμα-ακόμα για τους απρόσεκτους. Αρχίζει λοιπόν με την υποβολή ότι είναι κάτι επίπονο, δυσκατόρθωτο ή και αδύνατο να πραγματοποιήσουμε –αν θυμηθούμε τα λόγια του Κολοκοτρώνη για την έναρξη του Αγώνα της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας θα εννοήσουμε πολλά. Μας οδηγεί επομένως στη ραθυμία και απελπισία ή ακόμα γεννά και απιστία ότι όλα όσα μας υποσχέθηκε ο Κύριος δε θα έρθουν. Μόνο με ψυχική ανδρεία θα υπερνικήσουμε αυτή την παγίδα και με συνακόλουθη προθυμία και πίστη, αφού ούτε η γη καρπίζει χωρίς μόχθο ούτε η ψυχή χωρίς αγώνα πνευματικό θα λάβει θεοφιλές και σωτήριο όφελος. Μόνο κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία ξεφεύγουμε από το προπατορικό αμάρτημα, και το ακούσιο αυτό προσόν ας κάνουμε εκούσια προσφορά στο Θεό, αντί των προσκαίρων τα αιώνια κι αντί των δεινών τα χρηστά, αντί των κόπων εδώ την άνεση εκεί όπου μας έχει υποσχεθεί ο Κύριος ως μόνος αξιόπιστος κι έτοιμος βοηθός στους; Αγωνιστές της αρετής. Υπάρχει κάτι ακατόρθωτο σ’ όποιον έχει το Θεό βοηθό;
   Αλλά πάλι το καλό δεν είναι καλό αν δε γίνει καλά προσπαθεί ο πονηρός να μας καταστρέψει το θεάρεστο τρόπο τελέσεως του καλού με τη σύγχυση του επαίνου εκ Θεού και των ανθρώπων στερώντας μας έτσι τη θεία μισθαποδοσία. Αρκεί να τον διαψεύσουμε ακυρώνοντας την ανθρωπαρέσκεια και στοιχώντας στο θείο θέλημα. Τέλος έρχεται κι ο εγωισμός κι η υπερηφάνεια να καταστρέψει όλο το έργο ύπουλα αν σκεφτούμε ότι πραγματοποιήσαμε κάτι μόνοι μας ενώ ισχύει το χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν(Ιω,15,5). Αν πάλι χορταίνουμε και μεθάμε όχι με φαγητό και ποτό αλλά με μίσος και μνησικακία πάλι χάνουμε τας πάντα και ας νηστεύομε με αγάπη και συγχωτηρικότητα. Μόνο η αρμόζουσα ταπείνωση σώζει και πάλι κρατώντας το πολύτιμο αυτό μύρο για τον Κύριο μακριά από απραξία και πονηρία…πώς εφαρμόζονται όλα αυτά στη νηστεία; Ακούστε.
   Μας θυμίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς να θυμηθούμε πρώτα το Φαρισαίο εκείνο που νήστευε αλλά η υπερηφάνεια του δεν τον ωφέλησε επειδή περιείχε και την κατάκριση. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν ωφελεί η νηστεία που κι ο ίδιος ο Κύριος έδειξε. Κι όπως ο Μωυσής ανυψώθηκε στην ΠΔ έτσι κι ο Κύριός μας στην ΚΔ αλλά με μια βασική διαφορά ο ένας ανέβηκε στο όρος ενώ ο άλλος μας ανεβάζει στους ουρανούς.   
Ο ένας 40 μέρες νήστεψε κι είδε το Θεό δι’ αινιγμάτων κοκ. Κι έμαθε και δίδαξε για το Δημιουργό του παντός αφού η ύλη δεν προϋπήρχε. Πάντα εν σοφία εποίησεν!  Και τέλος πάντων ο άνθρωπος που αξιώθηκε μεγαλύτερης τιμής και πρόνοιας και πριν πλαστεί και μετά την πλάση αφού όλος ο κόσμος έγινε γι’ αυτόν πριν απ αυτόν όπως κι βασιλεία των ουρανών από καταβολής κόσμου παίρνοντας την ψυχή που δεν έχουν τα ζώα, ως δεκτικός και αποδεικτικός του Θεού και κάτοικος του Παραδείσου όπου είχε θεία θέα και ομιλία αυτοπροσώπως του Θεού με εντολή τη νηστεία που αν την κρατούσε θα κρατούσε διαπαντός αθανασία και ακάματο και αλυπία.
   Κι όμως άλλα προτίμησε ο  άνθρωπος εκείνος αντί τη συμβουλή και εντολή την επιβουλή του πονηρού εκουσίως και κατέλυσε τη νηστεία. Αντί της αιωνιότητας το θάνατο προτιμώντας και αντί του τόπου της άφθαρτης τρυφής τον τόπο της αμαρτία τον πολύπαθο και πολυσυμφορότατο ή μάλλον καλύτερα να πούμε τον Άδη ως κατάδικος του σκότους του όπου εκεί στα καταχθόνια θα διέμενε η φύση μας για πάντα εξαπατημένος αν δεν ερχόταν ο Χριστός που άρχισε πάλι τη νηστεία και κατάργησε την τυραννία ελευθερώνοντάς μας και αναζωοποιώντας μας ο ελευθερωτής των ψυχών ημών και ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους ο Λύτρωτής του κόσμου.
   Κι άλλοι στην ΠΔ προτύπωσαν το σωτήριο έργο του Ιησού γιατί κι αυτοί με τη νηστεία προείδαν τον Ιησού μας ότι  Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν Πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν Αυτόν…αυτοί πάλι προτύπωσαν με τη νηστεία την Ανάληψη του Κυρίου. Ο ίδιος ο Κύριος με τη νηστεία νίκησε κατά κράτος τον κοινό πειραστή, κατέλυσε τη δύναμή του κατά των ανθρώπων και καθήρεσε την τυραννίδα του, ελευθέρωσε τη φύση μας καταντώντας τον παίγνιο σε όσους βιώνουν κατά Χριστό και το Ευαγγέλιό Του με χάρη και αλήθεια αποδεικνύοντας έμπρακτα όλα αυτά.
   Αλλά και με την αντίθεση μπορεί κανείς να κατανοήσει την ωφέλεια της νηστείας, αφού η αδηφαγία και η ακρασία που προηγείται της νηστείας συνηθίζεται να συνοδεύεται από ταραχές, κραυγές, μέχες, θορύβους, άσματα αναιδή και χορούς και γέλωτες σατανικούς. Όλα τα μετέτρεψε στο σεμνότερο η νηστεία από την απλή λιτότητα και οικονομία φροντίδων ματαιότητας και αταραξία αποφυγής κοιλιοδουλίας ως τη επίτευξη της επιδίωξης της βρώσεως ου της απολλυμένης αλλά της μενούσης εις ζωήν αιώνιον! Μακριά τώρα τα σφαχτά κα τα καρυκεύματα και ποικίλα εφευρήματα των κοιλιοδούλων, και οι φωνές κι οι τράπεζες κι οι συνεστιάσεις κι οι παρακαθήμενοι κι οι άσεμνες μουσικές και τα ξενύχτια κι οι μέθες οι ολοήμερες και νυχτερινές κι οι συνακόλουθες αισχρουργίες.  Αντ’ αυτών οι ιερές υμνωδίες και τα κατανυκτικά δάκρυα κι ο δρόμος της εκκλησίας αφού η νηστεία είναι η ρίζα όλων των αρετών και αρχή των θείων εντολών.

   Η ακρασία παλιό και νέο κακό κι ας μην προηγείται της νηστείας ούτε χρονικά. Αλλ’ εξαιτίας της ακρασίας και υπεροψίας των προγόνων μας στον Παράδεισο από τη νηστεία εισήλθε ο θάνατος και βασίλεψε η αμαρτία κι η συνακόλουθη καταδίκη της φύσεώς μας από Αδάμ έως Χριστού, κατακλυσμός και πυρ εξ ουρανού, σαρκικές αμαρτίες από γαστριμαργία, και παρά φύση ζωή όπως η απλή αποβολή των πρωτοτοκίων και η απώλεια της πατρικής ευχής, κι η ειδωλολατρία κοκ. Η τρυφή προξενεί επομένως αμαρτία αλλά και ασέβεια και αντιθέτως η νηστεία κι η εγκράτεια αρετή και θεοσέβεια που έρχεται με σταθερή πλέον τη μετάνοια και σωτηρία αφού καρδία συντετριμμένη μας κάνει πιο προσεκτικούς. Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν ας προσέξουμε τις μηχανές του εχθρού που εξουδετερώνουν και τη νηστεία: μνησικακία, μίσος, αδιαλλαξία, ανθρωπαρέσκεια, καταλαλιά, σκληροκαρδία, υπερηφάνεια, ακαθαρσία, υπόκριση. Προσευχή και νηστεία, προσευχή εν παντί τόπο στο σπίτι και στην εκκλησία και παντού, γιατί η προσευχή αν γίνεται μόνο στην εκκλησία πλανόμαστε κι ούτε εκεί υπάρχει αν δεν υπάρχει και στο δρόμο και στις αγορές και παντού με τα χείλη και τη διάνοια, με την ανάσα μας και την καρδιά μας. Νηστεία και προσευχή, νηστεία ψυχοσωματική και ελεημοσύνη ας μη μας λείψουν. κι ο Πατήρ σου λοιπόν ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ. Προσέξτε: ο πλούσιος του ευαγγελίου έλεγε φάε, πιες, καλοπέρασε, και αξιώθηκε αιώνιας καταδίκης και πυρός, ανάξιος ακόμα και της παρούσας ζωής, ενώ μπορούμε με τη θεία χάρη να νηστεύουμε εγκρατευόμενοι σε όλα, γρηγορούντες και συστελλόμενοι, ταπεινοί και δίνοντας λίγα για τη σωτηρία μας περνώντας και την παρούσα ζωή καλώς και θεοφιλώς και την αιώνια ευζωία κληρονομώντας. Αυτήν ας πετύχουμε όλοι με τη θεία χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει πάσα δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνησις συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Ζωοποιώ Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

7 Μαρ 2013

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ-ΕΥΠΟΙΙΑΣ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού


Πολυμήχανος και πολυτροπότατος στην κακία και με κάθε επιδεξιότητα έρχεται ο νοητός και αρχέκακος όφις. Μπορεί να εμποδίσει την αγαθή μας προαίρεση και πράξη μόλις αρχίσει ή όταν βρίσκεται σε εξέλιξη ή κι όταν ακόμα κοντεύει να τελειώσει ή και να την αφανίσει και να την καταστήσει ανωφελή και επιζήμια ακόμα-ακόμα για τους απρόσεκτους. Αρχίζει λοιπόν με την υποβολή ότι είναι κάτι επίπονο, δυσκατόρθωτο ή και αδύνατο να πραγματοποιήσουμε –αν θυμηθούμε τα λόγια του Κολοκοτρώνη για την έναρξη του Αγώνα της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας θα εννοήσουμε πολλά. Μας οδηγεί επομένως στη ραθυμία και απελπισία ή ακόμα γεννά και απιστία ότι όλα όσα μας υποσχέθηκε ο Κύριος δε θα έρθουν. Μόνο με ψυχική ανδρεία θα υπερνικήσουμε αυτή την παγίδα και με συνακόλουθη προθυμία και πίστη, αφού ούτε η γη καρπίζει χωρίς μόχθο ούτε η ψυχή χωρίς αγώνα πνευματικό θα λάβει θεοφιλές και σωτήριο όφελος. Μόνο κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία ξεφεύγουμε από το προπατορικό αμάρτημα, και το ακούσιο αυτό προσόν ας κάνουμε εκούσια προσφορά στο Θεό, αντί των προσκαίρων τα αιώνια κι αντί των δεινών τα χρηστά, αντί των κόπων εδώ την άνεση εκεί όπου μας έχει υποσχεθεί ο Κύριος ως μόνος αξιόπιστος κι έτοιμος βοηθός στους; Αγωνιστές της αρετής. Υπάρχει κάτι ακατόρθωτο σ’ όποιον έχει το Θεό βοηθό;
   Αλλά πάλι το καλό δεν είναι καλό αν δε γίνει καλά προσπαθεί ο πονηρός να μας καταστρέψει το θεάρεστο τρόπο τελέσεως του καλού με τη σύγχυση του επαίνου εκ Θεού και των ανθρώπων στερώντας μας έτσι τη θεία μισθαποδοσία. Αρκεί να τον διαψεύσουμε ακυρώνοντας την ανθρωπαρέσκεια και στοιχώντας στο θείο θέλημα. Τέλος έρχεται κι ο εγωισμός κι η υπερηφάνεια να καταστρέψει όλο το έργο ύπουλα αν σκεφτούμε ότι πραγματοποιήσαμε κάτι μόνοι μας ενώ ισχύει το χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν(Ιω,15,5). Αν πάλι χορταίνουμε και μεθάμε όχι με φαγητό και ποτό αλλά με μίσος και μνησικακία πάλι χάνουμε τας πάντα και ας νηστεύομε με αγάπη και συγχωτηρικότητα. Μόνο η αρμόζουσα ταπείνωση σώζει και πάλι κρατώντας το πολύτιμο αυτό μύρο για τον Κύριο μακριά από απραξία και πονηρία…πώς εφαρμόζονται όλα αυτά στη νηστεία; Ακούστε.
   Μας θυμίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς να θυμηθούμε πρώτα το Φαρισαίο εκείνο που νήστευε αλλά η υπερηφάνεια του δεν τον ωφέλησε επειδή περιείχε και την κατάκριση. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν ωφελεί η νηστεία που κι ο ίδιος ο Κύριος έδειξε. Κι όπως ο Μωυσής ανυψώθηκε στην ΠΔ έτσι κι ο Κύριός μας στην ΚΔ αλλά με μια βασική διαφορά ο ένας ανέβηκε στο όρος ενώ ο άλλος μας ανεβάζει στους ουρανούς.   
Ο ένας 40 μέρες νήστεψε κι είδε το Θεό δι’ αινιγμάτων κοκ. Κι έμαθε και δίδαξε για το Δημιουργό του παντός αφού η ύλη δεν προϋπήρχε. Πάντα εν σοφία εποίησεν!  Και τέλος πάντων ο άνθρωπος που αξιώθηκε μεγαλύτερης τιμής και πρόνοιας και πριν πλαστεί και μετά την πλάση αφού όλος ο κόσμος έγινε γι’ αυτόν πριν απ αυτόν όπως κι βασιλεία των ουρανών από καταβολής κόσμου παίρνοντας την ψυχή που δεν έχουν τα ζώα, ως δεκτικός και αποδεικτικός του Θεού και κάτοικος του Παραδείσου όπου είχε θεία θέα και ομιλία αυτοπροσώπως του Θεού με εντολή τη νηστεία που αν την κρατούσε θα κρατούσε διαπαντός αθανασία και ακάματο και αλυπία.
   Κι όμως άλλα προτίμησε ο  άνθρωπος εκείνος αντί τη συμβουλή και εντολή την επιβουλή του πονηρού εκουσίως και κατέλυσε τη νηστεία. Αντί της αιωνιότητας το θάνατο προτιμώντας και αντί του τόπου της άφθαρτης τρυφής τον τόπο της αμαρτία τον πολύπαθο και πολυσυμφορότατο ή μάλλον καλύτερα να πούμε τον Άδη ως κατάδικος του σκότους του όπου εκεί στα καταχθόνια θα διέμενε η φύση μας για πάντα εξαπατημένος αν δεν ερχόταν ο Χριστός που άρχισε πάλι τη νηστεία και κατάργησε την τυραννία ελευθερώνοντάς μας και αναζωοποιώντας μας ο ελευθερωτής των ψυχών ημών και ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους ο Λύτρωτής του κόσμου.
   Κι άλλοι στην ΠΔ προτύπωσαν το σωτήριο έργο του Ιησού γιατί κι αυτοί με τη νηστεία προείδαν τον Ιησού μας ότι  Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν Πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν Αυτόν…αυτοί πάλι προτύπωσαν με τη νηστεία την Ανάληψη του Κυρίου. Ο ίδιος ο Κύριος με τη νηστεία νίκησε κατά κράτος τον κοινό πειραστή, κατέλυσε τη δύναμή του κατά των ανθρώπων και καθήρεσε την τυραννίδα του, ελευθέρωσε τη φύση μας καταντώντας τον παίγνιο σε όσους βιώνουν κατά Χριστό και το Ευαγγέλιό Του με χάρη και αλήθεια αποδεικνύοντας έμπρακτα όλα αυτά.
   Αλλά και με την αντίθεση μπορεί κανείς να κατανοήσει την ωφέλεια της νηστείας, αφού η αδηφαγία και η ακρασία που προηγείται της νηστείας συνηθίζεται να συνοδεύεται από ταραχές, κραυγές, μέχες, θορύβους, άσματα αναιδή και χορούς και γέλωτες σατανικούς. Όλα τα μετέτρεψε στο σεμνότερο η νηστεία από την απλή λιτότητα και οικονομία φροντίδων ματαιότητας και αταραξία αποφυγής κοιλιοδουλίας ως τη επίτευξη της επιδίωξης της βρώσεως ου της απολλυμένης αλλά της μενούσης εις ζωήν αιώνιον! Μακριά τώρα τα σφαχτά κα τα καρυκεύματα και ποικίλα εφευρήματα των κοιλιοδούλων, και οι φωνές κι οι τράπεζες κι οι συνεστιάσεις κι οι παρακαθήμενοι κι οι άσεμνες μουσικές και τα ξενύχτια κι οι μέθες οι ολοήμερες και νυχτερινές κι οι συνακόλουθες αισχρουργίες.  Αντ’ αυτών οι ιερές υμνωδίες και τα κατανυκτικά δάκρυα κι ο δρόμος της εκκλησίας αφού η νηστεία είναι η ρίζα όλων των αρετών και αρχή των θείων εντολών.
   Η ακρασία παλιό και νέο κακό κι ας μην προηγείται της νηστείας ούτε χρονικά. Αλλ’ εξαιτίας της ακρασίας και υπεροψίας των προγόνων μας στον Παράδεισο από τη νηστεία εισήλθε ο θάνατος και βασίλεψε η αμαρτία κι η συνακόλουθη καταδίκη της φύσεώς μας από Αδάμ έως Χριστού, κατακλυσμός και πυρ εξ ουρανού, σαρκικές αμαρτίες από γαστριμαργία, και παρά φύση ζωή όπως η απλή αποβολή των πρωτοτοκίων και η απώλεια της πατρικής ευχής, κι η ειδωλολατρία κοκ. Η τρυφή προξενεί επομένως αμαρτία αλλά και ασέβεια και αντιθέτως η νηστεία κι η εγκράτεια αρετή και θεοσέβεια που έρχεται με σταθερή πλέον τη μετάνοια και σωτηρία αφού καρδία συντετριμμένη μας κάνει πιο προσεκτικούς. Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν ας προσέξουμε τις μηχανές του εχθρού που εξουδετερώνουν και τη νηστεία: μνησικακία, μίσος, αδιαλλαξία, ανθρωπαρέσκεια, καταλαλιά, σκληροκαρδία, υπερηφάνεια, ακαθαρσία, υπόκριση. Προσευχή και νηστεία, προσευχή εν παντί τόπο στο σπίτι και στην εκκλησία και παντού, γιατί η προσευχή αν γίνεται μόνο στην εκκλησία πλανόμαστε κι ούτε εκεί υπάρχει αν δεν υπάρχει και στο δρόμο και στις αγορές και παντού με τα χείλη και τη διάνοια, με την ανάσα μας και την καρδιά μας. Νηστεία και προσευχή, νηστεία ψυχοσωματική και ελεημοσύνη ας μη μας λείψουν. κι ο Πατήρ σου λοιπόν ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ. Προσέξτε: ο πλούσιος του ευαγγελίου έλεγε φάε, πιες, καλοπέρασε, και αξιώθηκε αιώνιας καταδίκης και πυρός, ανάξιος ακόμα και της παρούσας ζωής, ενώ μπορούμε με τη θεία χάρη να νηστεύουμε εγκρατευόμενοι σε όλα, γρηγορούντες και συστελλόμενοι, ταπεινοί και δίνοντας λίγα για τη σωτηρία μας περνώντας και την παρούσα ζωή καλώς και θεοφιλώς και την αιώνια ευζωία κληρονομώντας. Αυτήν ας πετύχουμε όλοι με τη θεία χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει πάσα δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνησις συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Ζωοποιώ Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα