31 Ιαν 2011

"Η Εορτή των Τριών Ιεραρχών"



Πρὸς
Τὶς ἐκπαιδευτικὲς κοινότητες, τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς λειτουργούς,
τοὺς γονεῖς καὶ κηδεμόνες καὶ τὸ πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ποὺ εἶναι προστάτες τῶν γραμμάτων καὶ τῆς παιδείας τοῦ Γένους, μᾶς παρέχει τὴν εὐκαιρία νὰ ἐκφράσουμε τὶς καλύτερες εὐχές μας, τὴν ἀγάπη μας πρὸς τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς λειτουργούς, τοὺς γονεῖς, τοὺς μαθητὲς καὶ σπουδαστὲς ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς παιδείας τοῦ τόπου μας.
Ἐκεῖνο ποὺ παρατηροῦμε εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ἑορτὴ συνεχῶς ξεθωριάζει, ὑποβα­θμίζεται, δὲν τιμᾶται καὶ ἐφέτος μάλιστα ποὺ συμπίπτει ἡμέρα Κυριακή, δὲν θὰ γίνει αὐτὴ τὴν ἡμέρα, κατὰ τὴν παράδοση, ὁ ἐκκλησιασμὸς τῶν μαθητῶν στοὺς Ἱεροὺς Ναούς, λόγῳ ἀργίας.
Ἑτεροχρονισμένα μερικὰ σχολεῖα ἐκκλησιάστηκαν τὴν Παρασκευὴ καὶ εὐχαρι­στοῦμε τοὺς ἐκπαιδευτικούς, ποὺ συνόδευσαν τὰ παιδιὰ στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ ποὺ τὰ παρα­­κινοῦν νὰ ἐκκλησιάζονται.
Δυστυχῶς στὴν πατρίδα μας ζοῦμε σὲ παρακμή. Ἀξίες, ἰδανικά, ἀρχές, παραδόσεις, ἑορτές, ἐπέτειοι, ποὺ σμίλευσαν γενεὲς γενεῶν, ποὺ συγκρότησαν ἄφθιτο πολιτισμό, ποὺ τροφοδότησαν, ἐμψύχωσαν, χαλύβδωσαν τὰ πιὸ ἱερὰ θέσμια τοῦ Γένους μας, ὑποβα­θμίζονται, χλευάζονται, ἀκόμη καὶ πολεμοῦνται.
Οἱ συνέπειες αὐτῆς τῆς ποικίλης κρίσεως εἶναι ἔκδηλες. Ἔχει ἀποσαθρωθεῖ ὁ κοι­νωνικὸς ἱστὸς καὶ ἀναζητοῦνται παντοῦ πρότυπα, κληρικῶν, πολιτικῶν, ἐκπαιδευτικῶν, γονέων, φορέων. Πολλοὶ ἀπό μᾶς δὲν εἴμαστε ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς καὶ τῆς εὐθύνης πού μᾶς ἀνατέθηκε.
Εἶναι γενικὴ διαπίστωση ὅτι ἀπὸ παντοῦ ἀναδύεται μία δυσοσμία, «ἐκλέλιπεν ὅσιος». Ἀπουσιάζει ἡ εἰλικρίνεια, παρατηρεῖται ἀμοραλισμός, γίνεται μία ἐπικάλυψη εὐθυνῶν, ποὺ ἐξοργίζουν περισσότερο τὸν κόσμο. Ὅσοι διαθέτουν κεραῖες ἀντιστάσεως ἀπογοητεύονται ἀπὸ τὰ φαινόμενα αὐτὰ καὶ δὲν βλέπουν διόρθωση.
Μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὸν τόπο μας, αὐτοὶ ποὺ πλήττονται κυρίως εἶναι οἱ νέοι, ποὺ θρυμματίζονται τὰ ὄνειρά τους, ποὺ βλέπουν ὅτι πᾶνε χαμένοι οἱ κόποι τῶν σπουδῶν τους, οἱ θυσίες τῶν γονέων τους.
Τί μπορεῖ ἆραγε νὰ προσφέρει ἡ παιδεία σήμερα σ’ αὐτὴ τὴν κατάσταση πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας; Ἐδῶ πρέπει νὰ ἑστιάσουμε τὴν προσοχή μας, γιατί μορφώνουμε νέες γενιὲς καὶ ἐπιστηρίζουμε τὸ μέλλον τοῦ τόπου μας, ὄχι μόνο μὲ τὶς σχολικὲς ὧρες μαθήσεως, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ γενικότερη παιδεία τοῦ βίου καί τῆς πολιτείας μας.
Μᾶς προβληματίζει ἡ κατάσταση τῆς παιδείας γιατί τὸ σημερινὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα κουράζει τὸν μαθητή, δέν τὸν ἀντιμετωπίζει ὡς πρόσωπο, ἀλλὰ σὰν ἠλεκτρο­νικὸ ὑπολογιστή, τὸν φορτώνει μὲ ὕλη, ποὺ δὲν τοῦ προξενεῖ ἐνδιαφέρον καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν ὅλη του προσωπικότητα. Γι’ αὐτὸ τὰ παιδιά μας δικαιολογημένα ἀντιδροῦν. Τὰ περισσότερα μισοῦν τὸ σχολεῖο τους, διακατέχονται ἀπὸ ἄγχος.
Ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ νέο λύκειο ποὺ ἑτοιμάζεται, γιὰ τὰ σχολικὰ βιβλία ποὺ γράφονται, γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ κάθε ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα καὶ αὐτὰ εἶναι μεγάλα, πολλά. Ἡ ζωή δέν εἶναι ὐπόθεση θεωρίας, σκέψεως, παραινέσεως, συμβου­λῆς. Καμία ἀντιξοότητα δέν ἀντιμετωπίζεται ἀποκλειστικά μέ τήν γνώση. Ἡ ζωή δια­φεύγει τῶν σελίδων ἑνός ἐγχειριδίου, ἑνός ὀρισμοῦ, μιᾶς ἐκπαιδεύσεως, πού βρίσκονται μάλιστα στούς ἀντίποδες τοῦ προσώπου.
Γιά τήν Ἐκκλησία ἡ ἐλευθερία τοῦ νέου εἶναι ἀξεπέραστη. Ἡ ἀγωγή του εἶναι ἀντίσταση στό θάνατο μέ τήν ἀγάπη, ἀντίσταση σέ κάθε ὁλοκληρωτική αὐστηρότητα, σέ κάθε ἔκπτωση σχέσεως πού ξεπέφτει σέ ἠθικοπλαστικά μοντέλα ἐπιβιώσεως. Ἡ ἀγωγή εἶναι σχέση πού καλλιεργεῖται περισσότερο μέ τό πύρωμα τῆς καρδιᾶς.
Θὰ θέλαμε σήμερα στὴν Ἐκκλησία νὰ ἦταν ὅλα τὰ παιδιά μας, νὰ τοὺς μιλούσαμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας, νὰ τοὺς ποῦμε τὴν ἀλήθεια, νὰ τοὺς ζητήσουμε ἐκ μέρους ὅλων τῶν μεγαλυτέρων συγγνώμη, γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ὑφίστανται στὴν εὐαίσθητη αὐτὴ ἡλικία τους. Νὰ τοὺς ποῦμε ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κρίση ποὺ ταλαιπωρεῖ καὶ καταδυναστεύει τὴ χώρα μας εἶναι συνέπεια καὶ καρπὸς μίας ἄλλης κρίσεως, πνευματικῆς, μιᾶς ἐπιλογῆς ζωῆς δίχως νόημα.
Ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, ποὺ εἴμαστε στὶς ἐπάλξεις, σὲ κάθε μορφὴ ἡγεσίας, ἀλλά καί γονεῖς καί λαός, ὁμολογοῦμε ὅτι δὲν ὑπήρξαμε συνεπεῖς, τίμιοι στὶς εὐθύνες πού μᾶς ἀνα­τέθηκαν. Ἔτσι ὑπονομεύθηκαν τὰ πραγματικὰ συμφέροντα τῆς χώρας μας. Συντελέσαμε μὲ τὴ ζωή μας, τὶς ἀρχές, τὶς ἐπιδιώξεις, μὲ τὸ παράδειγμά μας, νὰ παραδοθοῦμε στὴν εὐμάρεια, στὴν καλοπέραση, στὴν αὐθαίρετη ἀπαίτηση δικαιωμάτων, νὰ ἀδιαφορήσουμε γιὰ τὴν κοινωνικὴ συνοχή.
Θέλουμε νὰ ποῦμε στοὺς νέους ὅτι ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς κρίσεως συνίσταται στὸν ἐγκλωβισμὸ τοῦ ἀνθρώπου στὸ εὐθύγραμμο παρόν, στὸ ἐγωκρατούμενο ἔνστικτο. Διαλέξαμε μία πλαστή εὐμάρεια καὶ χάσαμε τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου μας, ἀκόμη καὶ τῆς πατρίδος μας. Ὅλοι ἀνησυχοῦν μήπως μειωθοῦν τὰ εἰσοδήματά τους, μὰ πιὸ πολὺ μᾶς τρομάζει ποὺ δὲν ἀνησυχοῦμε γιὰ τὸ ἔλλειμμα τῆς παιδείας, ποὺ ἀφορᾶ τὰ παιδιά μας, ποὺ δὲν ἀγωνιοῦμε γιὰ τοὺς νέους ποὺ σβήνουν μέσα σὲ ποικίλες ἐξαρτήσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία τῆς ἀληθινῆς κρίσεως, τὴν ὁποία ἀνελέητα κάποιοι ἐκμεταλλεύονται.
Θέλουμε νὰ σᾶς ποῦμε σήμερα ὅτι ἀντίδοτο σ’ αὐτὴν τὴν κρίση εἶναι ὁ πνευμα­τικὸς ἀγώνας, εἶναι ἡ ἐπανάσταση τῶν συνειδήσεων, εἶναι ἡ ἄσκηση ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ζωὴ μὲ νόημα. Αὐτὸ εἶναι τό ἀπαύγασμα ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἡ ἄσκηση δὲν εἶναι στέρηση τῆς ἀπολαύσεως, εἶναι προπόνηση ποὺ ὁδηγεῖ στὴ νίκη, ποὺ νικᾶ τὸ θάνατο, ποὺ ἐμπλουτίζει τὴ ζωὴ μὲ ἀγάπη. Ἡ ἄσκηση εἶναι ὁδὸς ἐλευθερίας, ἐναντίον κάθε ἐξαρτήσεως, κάθε δουλείας.
Ἔτσι πορεύθηκαν οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες. Μορφώθηκαν, αλλά δέν παραμορφώθηκαν. Τὸ πολιτικὸ σύστημα τῆς ἐποχῆς τοὺς πολέμησε, τοὺς ἐκθρόνισε, τοὺς στέρησε καὶ τὰ πιὸ ἀναγκαία της ζωῆς, ἀλλὰ αὐτοὶ ἔμειναν Ἡγέτες, ὁδηγοὶ στὸ χρέος, πρότυπα παιδείας, πνευματικῆς ἐλευθερίας. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ δημιούργησαν τὸν χρυσοῦν αἰώνα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.
Νὰ ἔχουμε ὅλοι μας τὴν εὐχή τους, τὴν προστασία τους γιὰ νὰ ἀνατείλουν καλύτερες ἡμέρες γιὰ τὰ σχολεῖα μας, γιὰ τοὺς νέους μας, γιὰ τὴν πατρίδα μας.
                                     
 Ὁ Μητροπολίτης
+ Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

30 Ιαν 2011

"Η Επετηρίδα της Ι. Μ. Πέτρας & Χερρονήσου"

Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 28 Ιανουαρίου στις 6:00 μ.μ. στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Μεγάλης Παναγίας Νεαπόλεως η παρουσίαση της "Επιστημονικής Επετηρίδος" της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου και του βιβλίου "Από την Ελληνική Σχολή στο εν Νεαπόλει Κρήτης Ελληνικό Γυμνάσιο" του εκπαιδευτικού Γεωργίου Μαμάκη.
Την εκδήλωσαν τίμησαν με την παρουσία τους οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες, Αρκαλοχωρίου Καστελλίου & Βιάννου κ.κ. Ανδρέας και Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγένιος, ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. Κύριλλος Διαμαντάκης, ο Αντιπεριφερειάρχης Λασιθίου κ. Νικόλαος Καστρινάκης, ο Αστυνομικός Δ/ντής Λασιθίου κ. Εμμανουήλ Παναγιωτάκης, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και πλήθος κόσμου.





Επίσης στην εόρτια αυτή εκδήλωση τιμήθηκαν οι Πρωτοψάλτες του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού της Μεγάλης Παναγίας Νεαπόλεως, ελλογιμώτατοι κ.κ. Μιχαήλ Μιχαήλ Γωνιωτάκης και Εμμανουήλ Φούσκης, για την προσφορά τους στην Εκκλησία και την Παιδεία.




Στο τέλος της εκδήλωσης, αποδόθηκαν Ύμνοι της Εορτής των Τριών Ιεραρχών από την χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου υπό την διεύθυνση του Καθηγητού Βυζαντινής Μουσικής κ. Αντωνίου Πλαΐτη, διευθυντού της Σχολής.


Ακολούθησε η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας & Χερρονήσου κ.κ. Νεκταρίου, ο οποίος ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του οι οποίοι συνετέλεσαν στο να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση αυτή και ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους.


Ακολούθησε μικρή δεξίωση στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου και οι αναμνηστικές φωτογραφίες.


27 Ιαν 2011

"Κοπή Βασιλόπιτας"

Πραγματοποιήθηκε σήμερα 27 Ιανουαρίου στις 5:00 μ.μ., η συνάντηση των μελών και η κοπή της Βασιλόπιτας του Συνδέσμου Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου "Σεληνάρι". Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ο οποίος ευλόγησε την Βασιλόπιτα. 
Της εκδήλωσης, προηγήθηκε η Ακολουθία του Εσπερινού στο Καθολικό της Ιεράς Μονής.


Παρακολουθήσετε το σχετικό βίντεο από εδώ.

26 Ιαν 2011

"Θαύματα της Παναγίας της Πορταΐτισσας"


Διαβάστε από το μενού Βιβλία & Εκδόσεις τα θαύματα της εικόνας της Παναγίας της "Πορταΐτισσας". 
(έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου) 

25 Ιαν 2011

"Γιατί Χριστέ μου σ' αγαπώ"


Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη
προϊσταμένου του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου
 Διαβάστε το ομώνυμο κείμενο από το 1ο βιβλίο του συγγραφέως, που έχει τίτλο "Η ωραιότητα της Εκκλησίας".
Τα βιβλία του π. Γεωργίου βρίσκονται στο μενού: 

21 Ιαν 2011

"Ερμηνεία των Δέκα Εντολών"


Κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά

Επιμέλεια π. Βασίλειος Περουλάκης


1η ΕΝΤΟΛΗ

Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, 
οὐκ ἔσονται σοι θεοί ἕτεροι πλὴν ἑμοῦ. 
(Μετφρ. Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Θεός σου. Δεν θα πρέπει να έχεις άλλους θεούς εκτός από Εμένα!)


Α΄ Εισαγωγικά
Ο Θεός μας λέει με την πρώτη αυτή εντολή ότι είναι κοντά μας και ότι μπορούμε να έλθουμε σ' Αυτόν με όλα όσα μας απασχολούν.

Μας λέει ότι δεν θα πρέπει να προσκολληθούμε εξωτερικά πουθενά, ούτε σε ανθρώπους ούτε σε πράγματα που μας περιβάλλουν ή με τα οποία έχουμε περιβάλει τους εαυτούς μας, που συχνά κάνουμε θεούς, όπως τη ή το σύζυγο, τα παιδιά, ινδάλματα, την περιουσία, τα πάθη.

Το στήριγμα και επίσης το θεμέλιο της ζωής μας είναι σε τελευταία ανάλυση μόνο Εκείνος που είναι μέσα μας και που διατηρεί τα πάντα.

Ας δούμε όμως πως ερμηνεύει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς την συγκεκριμένη Εντολή. 

*** *** ***

Β΄ Ερμηνεία
Ένας Κύριος είναι ο Κύριος ο Θεός σου, Αυτός που φανερώνεται (με τρία πρόσωπα, δηλ.) σαν Πατέρας και σαν Υιός και σαν Άγιο Πνεύμα. Σαν Πατέρας μεν αγέννητος, σαν Υιός δε γεννητός (μεν, αλλά και αυτό πάλι) χωρίς αρχή, και πέρα από τον χρόνο, και χωρίς να πάθει καμμία αλλοίωση, σαν Λόγος (του Θεού Πατρός).

Αυτός δε ονομάζεται Χριστός, γιατί έχρισε (δηλ. αγίασε) με το να αναλάβει ο ίδιος το δικό μας (ανθρώπινο) είδος. Και σαν Άγιο Πνεύμα, που και Αυτό προέρχεται από τον Πατέρα, όχι γιατί γεννήθηκε απ΄ Αυτόν, αλλά γιατί Αυτός Το στέλνει. Αυτός μόνο είναι Θεός. Και μάλιστα ο αληθινός Θεός, ο ένας Κύριος, που εμφανίζεται με τρεις υποστάσεις. (Είναι ένας και μοναδικός ο Θεός αυτός, που) δεν διαιρείται κατά την φύση, τη θέληση, την σκέψη, την δύναμη και την ενέργεια, και όλα γενικώς τα γνωρίσματα της Θεότητας.

Αυτόν (λοιπόν τον ένα και αληθινό Θεό) μόνο θα (πρέπει να) λατρεύσεις με όλη την δύναμη που έχει ο νους σου, και με όλο το πλάτος της καρδιάς σου και με όλη την πληρότητα της δυνάμεώς σου. Και όλα όσα (ο Θεός σου) λέει και εντέλλεται, (θα πρέπει) να είναι πάντοτε νωπά μέσα στην καρδιά σου, ώστε να εφαρμόζεις και να εντρυφάς μέσα σε αυτά και να ομιλείς με βάση αυτά (σε όλες τις περιστάσεις της ζωής σου, δηλαδή) και όταν κάθεσαι (κάπου και δεν μετακινείσαι), και όταν βαδίζεις (για να πας από το ένα μέρος στο άλλο), και όταν είσαι πεσμένος στο κρεβάτι, κι όταν είσαι όρθιος.

Και (θα πρέπει ακόμα) να ενθυμείσαι πάντοτε (δηλαδή αδιαλείπτως και χωρίς διακοπή) τον Κύριο το Θεό σου και Αυτόν μόνο να φοβάσαι (με τον Άγιο φόβο του Θεού), και να μην λησμονήσεις ποτέ ούτε Αυτόν ούτε τις εντολές Του. Γιατί (μόνο) έτσι και ο Θεός θα σου δώσει την δύναμη (που είναι απαραίτητη) για να εφαρμόζεις (στην ζωή σου) το (άγιο) θέλημά Του. Γιατί (ο Θεός, που δεν έχει κανενός την ανάγκη) τίποτε άλλο δεν σου ζητεί παρά μόνον να Τον φοβάσαι και να Τον αγαπάς (γιατί Αυτός ακριβώς ο φόβος του Θεού συμβαδίζει με την αγάπη προς Αυτόν) και να ακολουθείς τον δρόμο Του που Αυτός θέλει (πράγμα που είναι η φυσική συνέπεια των άλλων).

Αυτός θα είναι το καύχημά σου και Αυτός θα είναι ο Θεός σου. (Πρόσεξε) μήπως ακούγοντας τίποτα σχετικό με την (ηθική) απάθεια των αγγέλων και με την ιδιότητά τους να είναι αόρατοι, η για την μεγάλη (κι εκπληκτική) πονηρία του (διαβόλου, που) εκπέσοντος από το ύψος το αγγελικό, και για την (μεγάλη του) επινοητικότητα και εξυπνάδα και ευστροφία για κάθε πλάνη, εξ΄ αιτίας όλων αυτών αποδόσεις σε κάποιο από αυτά (τα πνεύματα-αγαθά η πονηρά) τιμή που ανήκει στον Θεό. (Πρόσεξε) μήπως ατενίζοντας το μεγάλο μέγεθος του ουρανού και την ποικιλία της κινήσεως των ουράνιων σωμάτων, την λαμπρότητα του ήλιου, το γλυκό φως της σελήνης, την όμορφη διαύγεια των άλλων αστέρων, τη χρησιμότητα του αέρα (και την αναγκαιότητά του) για την αναπνοή, και της θαλάσσης η της γης τις ανεξάντλητες προσφορές, και (συνηπαρμένος από τα φαινόμενα τούτα τα λαμπρά) θεοποιήσεις κανένα από αυτά τα κτίσματα. 

Γιατί όλα αυτά είναι κατά τρόπο δουλικό ταγμένα στον μόνο Θεό και δημιουργήματα δικά Του, που έλαβαν οντότητα από την κατάσταση της ανυπαρξίας που ήσαν, με μόνο τον λόγο του Θεού. Γιατί (όπως λέγει η Γραφή) Αυτός (ο Θεός) απλώς είπε και έγιναν (όλα όσα βλέπουμε και δεν βλέπουμε). Αυτός διέταξε καιδημιουργήθησαν.

Αυτόν λοιπόν τον Κύριο και δημιουργό της κτήσεως πρέπει να τιμήσεις (με λατρεία) σαν μόνο Θεό και με την αγάπη να ενωθείς μαζί Του, και μέρα και νύκτα από Αυτόν να ζητάς συγχώρεση για τα θεληματικά σου και αθέλητα παραπτώματα. 

Γιατί Αυτός (ο μεγαλοδύναμος Κύριος) είναι (ταυτόχρονα) γεμάτος αγάπη & φιλανθρωπία και μακροθυμία και πολύ έλεος, και κάνει αιώνια το καλό (το αγαθό)...

"Άγιοι Προστάτες"

Διαβάζουμε από τον Μέγα Συναξαριστή


Α΄ Τῆς Οἰκογένειας

Ὁ Γάμος ἐν Κανᾶ τῆς Γαλλιλαίας

Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα, οἱ Ἀπόστολοι († 13 Φεβρουαρίου). Προστατεύουν τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς σκηνοποιούς.

Γοργονία († 23 Φεβρουαρίου). Ὑπόδειγμα Χριστιανῆς ἀδελφῆς. Ἀδελφὴ τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ κόρη τῆς Νόνας καὶ τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ. Ὑπόδειγμα νοικοκυρᾶς, συζύγου, μητέρας, μορφωμένη καὶ πολὺ καλὴ Χριστιανή. Θεραπεύει ἀνθρώπους.

Ἐμμέλεια, Νόννα καὶ Ἀνθοῦσα, Μητέρες τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν (†Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὑπαπαντή). Ὑπόδειγμα χριστιανῶν μητέρων.

Θεόδωρος ὁ Συκεώτης, Καρπὸς ἁμαρτωλῆς σχέσης ἑνὸς βασιλικοῦ ταχυδρόμου καὶ μιᾶς νεαρῆς κοπέλας, τῆς Μαρίας. Ὁ πατέρας του ἐγκατέλειψε τὴν μητέρα του καὶ ὁ Θεόδωρος μεγάλωσε σὰν νόθο. Εὐτυχῶς ἡ μητέρα του συνῆλθε, συνειδητοποίησε τὴν ἁμαρτία της, ἀνέλαβε τὴν ὑποχρέωσή της καὶ ἀφιερώθηκε ἀποκλειστικὰ στὴ σωστὴ ἀνατροφὴ τοῦ μικροῦ Θεοδώρου. Ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὸν υἱὸ τῆς μεγάλο πνευματικὸ ἄνδρα, στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας. Δικαίως ὁ Ἅγιος θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ ὅτι προστατεύει τὶς ἐγκαταλελειμμένες μητέρες καὶ τὰ νόθα παιδιά.

Ἰωσὴφ ὁ Δίκαιος, ἐκτὸς ἀπὸ προστάτης τῶν ξυλουργῶν – ἐπιπλοποιῶν, προστατεύει καὶ τοὺς θετοὺς πατέρες καὶ τὰ υἱοθετημένα ἀγόρια, γι’ αὐτὸ πολλὲς σχολὲς καὶ ἱδρύματα ἔχουν τὸ ὄνομά του († 18 Δεκεμβρίου).

Μάμας, ὁ Ἅγιος γεννήθηκε τὸ 260 μ.Χ. στὴ Παφλαγονία. Οἱ Χριστιανοὶ γονεῖς του πέθαναν στὴ φυλακή. Αὐτὸς εἶχε τὴν τύχη καὶ υἱοθετήθηκε ἀπὸ μία πλούσια Χριστιανή. Ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος τὴ φώναζε συνέχεια «μάμα – μάμα», τὸν ὀνόμασε Μάμα. Μπορεῖ νὰ θεωρεῖται προστάτης τῶν υἱοθετημένων παιδιῶν ἀλλὰ καὶ τῶν θετῶν γονέων. Πολλὰ ἱδρύματα, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ ὀρφανὰ παιδιά, ἔχουν τὸ ὄνομά του. Στὰ 15 χρόνια του ὁ Ἅγιος συνελήφθη γιὰ τὴν πίστη του καὶ μαρτύρησε περνώντας πολλὰ βασανιστήρια (νερό, θεριά, τρίαινα κ.λ.π.). Μᾶλλον πρόκειται γιὰ τὸν Παιδομάρτυρα († 2 Σεπτεμβρίου).

Μακρίνα, Ὑπόδειγμα χριστιανῆς ἀδελφῆς. Ἡ μεγάλη ἀδελφὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τοῦ Γρηγορίου Νύσσης. Ἀνατράφηκε Χριστιανικὰ ἀπὸ τὴν μητέρα της Ἐμμέλεια καὶ πρόσφερε τὸν καλύτερο ἑαυτό της στὴν οἰκογένεια, τὰ ἀδέλφια της καὶ τοὺς φτωχούς. Ἀργότερα μόνασε μαζὶ μὲ τὴν μητέρα της σὲ γυναικεία μονή, κοντὰ στὴν μονὴ ὅπου μόναζε καὶ ὁ ἀδελφός της Μ. Βασίλειος. († 19 Ἰουλίου).

Στέφανος, γιὰ στεφάνια γάμου. Πολλὲς φορὲς καὶ σὲ πολλὰ μέρη, οἱ ἐρωτευμένοι σκάλιζαν στὰ δοκάρια καὶ τοὺς τοίχους τῶν ναῶν τὰ ὀνόματά τους, γιὰ νὰ ἔχουν «καλὰ στέφανα». Οἱ παντρεμένοι τοῦ χάριζαν τὰ στεφάνια τους, γιὰ νὰ ἔχουν καλὸ γάμο. († 27 Δεκεμβρίου).

Σάρα, Ἐλισάβετ, γιὰ τὶς ἄτεκνες γυναῖκες καὶ ζευγάρια. Οἱ Ἁγίες ἦταν ἄτεκνες. Ὕστερα ἀπὸ πολλὲς παρακλήσεις, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ ὅλους τους φυσικοὺς νόμους, ἀξιώθηκαν τελικὰ νὰ συλλάβουν καὶ νὰ γεννήσουν «καρπούς» ἀφιερωμένους στὸ Θεό. Ἡ Σάρα γέννησε τὸν Ἰσαὰκ καὶ ἡ Ἐλισάβετ τὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστή. († Ἐλισάβετ 5 Σεπτεμβρίου καὶ 24 Ἰουνίου, ἡ δὲ Σάρα στὶς 18 Δεκεμβρίου).

Ἄννα ἡ Προφήτης, Ἡ Ἄννα, μητέρα τοῦ Προφήτου Σαμουήλ, ἦταν Προφήτης καὶ ἡ ἴδια. Παντρεμένη μὲ τὸν Ἐλακανᾶ, δὲν μποροῦσε νὰ κάνει παιδιὰ καὶ ἐκεῖνος πῆρε δεύτερη γυναίκα, τὴ Φενάνα. Περιφρονημένη, ἡ Ἄννα παρακάλεσε τὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν στειρότητα καὶ ἐκείνη θὰ τοῦ ἀφιέρωνε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ ἀποκτοῦσε. Εἰσακούσθηκε καὶ ἀπέκτησε τὸν Σαμουὴλ καὶ ἄλλα ἕξι παιδιά! Ἐξ οὐ καὶ ἡ εὐχαριστία της: «Ἐστερεώθῃ ἡ καρδιά μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθῃ κέρας μου ἐν Θεῷ μου, ὅτι στείρα ἔτεκεν ἑπτὰ καὶ ἡ πολλὴ ἐν τέκνοις ἠσθένησε». Ἡ Ἄννα ἔχει ταυτιστεῖ μὲ τὴν ἐλπίδα πρὸς τὰ ἄτεκνα ζευγάρια († 9 Δεκεμβρίου).

Ἄννα, ἡ μητέρα τῆς Θεοτόκου, Τὸ χέρι τῆς βρίσκεται στὴ Μονὴ Σταυρονικήτα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι καὶ ἡ μητέρα τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἄλλωστε ἦταν καὶ μεγάλης ἡλικίας, εἶχε πρόβλημα γονιμότητας καὶ τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑορτάζεται καὶ ἡ σύλληψη τῆς Παναγίας, ποὺ ἔγινε μὲ ὑπέρβαση τῶν νόμων τῆς φύσης. Ἡ Ἄννα ἔχει ταυτισθεῖ μὲ τὴν ἐλπίδα πρὸς τὰ ἄτεκνα ζευγάρια. († 25 Ἰουλίου).

Ζαχαρίας, σύζυγος τῆς Ἐλισάβετ, μητέρας τοῦ Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ. Ὁ Ζαχαρίας ἦταν μεγαλόσχημος ἱερέας τοῦ Ὑψίστου. Εἶχε μάλιστα τὸ δικαίωμα νὰ μπαίνει στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ὅταν σὲ μεγάλη ἡλικία τοῦ ἀνακοινώθηκε ὅτι ἡ Ἐλισάβετ θὰ ἀποκτήσει υἱὸ καὶ πρέπει νὰ τὸν ὀνομάσει Ἰωάννη, δὲν τὸ πίστεψε. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ μείνει ἄλαλος μέχρι τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ πρέπει νὰ δώσει τὸ ὄνομα τοῦ παιδιοῦ, ποὺ πράγματι γεννήθηκε. Αὐτὸς πῆρε μία πινακίδα καὶ ἔγραψε τὸ ὄνομα «Ἰωάννης» καὶ ἀμέσως λύθηκε ἡ γλώσσα του καὶ ἄνοιξαν τὰ αὐτιά του. Ὁ Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ μποροῦν νὰ θεωροῦνται προστάτες τῶν ἡλικιωμένων γονέων ἢ ὅλων αὐτῶν ποὺ εἶναι ἄτεκνοι καὶ παρακαλοῦν γιὰ ἕνα παιδί. Ὁ Ζαχαρίας φυσικὰ σχετίζεται καὶ μὲ τοὺς κωφαλάλους († 24 Ἰουνίου).

19 Ιαν 2011

"Τίποτε δεν πρέπει να κάνουμε για επίδειξη"

Διαβάζουμε αποσπάσματα από το "Γεροντικόν"
Επιμέλεια: π. Βασίλειος Περουλάκης




Είπε ο πατήρ Ησαϊας:
«Νομίζω πώς είναι πολύ σπουδαίο και πολύτιμο αγαθό να νικήσει κανείς την κενοδοξία και να προκόψει στη γνώση του Θεού. Γιατί αυτός που πέφτει στην εξουσία αυτού του πονηρού πάθους της κενοδοξίας, γίνεται ξένος προς την ειρήνη, σκληραίνει η καρδιά του προς τους εν Χριστώ αδελφούς και τελική συμφορά του είναι ότι πέφτει στην υψηλοφροσύνη, δηλαδή στην υπερηφάνεια, που είναι η μάνα όλων των κακών. Εσύ όμως, πιστέ δούλε του Χριστού, κράτα κρυφή την εργασία σου, και με πόνο καρδιάς φρόντισε να μη χάσεις τον μισθό της εργασίας σου εξαιτίας της ανθρωπαρέσκειας. Γιατί αυτός που κάνει κάτι για να επιδειχθεί στους ανθρώπους απομακρύνεται από τον μισθό του, όπως είπε ο Κύριος».
*** *** ***
Πήγε κάποιος αδελφός στον πατέρα Θεόδωρο της Φέρμης και άρχισε να μιλάει και να ερευνά για πράγματα, τα οποία ακόμη δεν είχε αρχίσει να τα εφαρμόζει. Και του λέει ο Γέροντας:
«Ακόμη δεν βρήκες πλοίο, ούτε τις αποσκευές σου φόρτωσες, και πριν ταξιδέψεις, έφτασες κιόλας σ΄ εκείνη την πόλη; Πρώτα άρχισε την εργασία και καθώς την κάνεις, θα φθάσεις σ΄ αυτά που τώρα λες».
*** *** ***
Είπε ο πατήρ Ποιμήν:
«Μάθε στην καρδιά σου να εφαρμόζει αυτά που διδάσκει η γλώσσα σου».
*** *** ***
Είπε ο πατήρ Ποιμήν:
«Οι άνθρωποι παρουσιάζουν με πληρότητα τη διδασκαλία, αλλά ελάχιστα απ΄ αυτά εφαρμόζουν».
*** *** ***
Είπε ο πατήρ Ποιμήν:
«Εκείνος που με κάθε τρόπο επιδιώκει τη φιλία των ανθρώπων, απομακρύνεται εντελώς από τη φιλία του Θεού».
Δεν είναι καλό να θέλει κανείς να αρέσει σε όλους. Γιατί η Γραφή λέει: «Αλίμονο σας όταν όλοι οι άνθρωποι σας επαινούν».
*** *** ***
Ο πατήρ Αμμούν της Ραϊθούς ρώτησε τον πατέρα Σισόη:
«Όταν διαβάζω την Αγία Γραφή γυρεύει ο λογισμός μου να φτιάξει κάποιες ωραίες φράσεις, για να έχω ν΄ απαντώ, όταν με ρωτούν».
Κι ο Γέροντας του λέει:
«Δεν χρειάζεται. Καλύτερα είναι από την καθαρότητα του νου (της καρδιάς) να αποκτήσεις και το να μη μεριμνάς τι θα πεις, και σωστά να μιλάς».
*** *** ***
Είπε η αγία Συγκλητική:
«Όπως ακριβώς ο θησαυρός όταν βγει στο φανερό, με τον καιρό λιγοστεύει και τελικά εξαφανίζεται, κατά τον ίδιο τρόπο και η αρετή, όταν γίνεται γνωστή και κοινοποιείται, χάνεται. Και όπως το κερί λιώνει, όταν πλησιάσει τη φωτιά, το ίδιο και η ψυχή διασκορπίζεται από τους επαίνους και χαλαρώνει».
*** *** ***
Κάποια φορά που καθόταν ο πατήρ Τιθόης, κοντά εκεί ήταν ένας αδελφός αλλά δεν το ήξερε αυτό και στέναξε, και δεν κατάλαβε ότι ήταν ο αδελφός δίπλα, γιατί βρισκόταν σε έκσταση. Κατόπιν όμως του έβαλε μετάνοια και είπε: «Συγχώρεσέ με, αδελφέ, δεν έγινα ακόμα μοναχός, αφού στέναξα μπροστά σου».
*** *** ***
Ένας αδελφός, ασκητής που δεν έτρωγε ψωμί, επισκέφθηκε κάποιον ονομαστό Γέροντα. Βρέθηκαν εκεί τη μέρα εκείνη κι άλλοι ξένοι και μαγείρεψε ο Γέροντας για χάρη τους λίγο φαγητό. Όταν κάθισαν να φάνε, ο ασκητής έβαλε για τον εαυτό του μόνο ρεβίθια μουσκεμένα και έτρωγε.
Όταν σηκώθηκαν απ΄ το τραπέζι, τον πήρε ιδιαίτερα ο Γέροντας και του ΄πε: «Αδελφέ, όταν επισκέπτεσαι κάποιον, μη δείχνεις τη μοναχική σου άσκηση. Αν, πάλι, θέλεις να κρατάς οπωσδήποτε την άσκησή σου, να κάθεσαι στο κελί σου και να μην πηγαίνεις πουθενά».
Ο ασκητής πήρε ένα καλό μάθημα από τα λόγια του Γέροντα και στο εξής στις συναντήσεις με τους αδελφούς δεν ξεχώριζε.
*** *** ***
Είπε κάποιος από τους Πατέρες ότι στις όχθες του ποταμού, κοντά στο χωριό όπου ο μακάριος Σιλουανός ζούσε στην Παλαιστίνη, κατοικούσε ένας αδελφός που προσποιούνταν τον σαλό. Έτσι, κάθε φορά που τον συναντούσε κάποιος αδελφός, άρχιζε και γελούσε. Γι αυτό λοιπόν κι εκείνος τον άφηνε κι έφευγε.
*** *** ***
Συνέβη κάποια φορά να επισκεφθούν τον πατήρ Σιλουανό τρεις Πατέρες. Και αφού έκαναν προσευχή, τον παρακάλεσαν να στείλει κάποιον μαζί τους για να δουν τους αδελφούς μέσα στα κελιά τους. Είπαν επίσης στον Γέροντα:
«Κάνε αγάπη και δώσε εντολή στον αδελφό να μας πάει σ΄ όλους».
Και ο Γέροντας ενώπιον τους είπε στον αδελφό:
«Να πας τους Πατέρες σε όλους».
Ιδιαίτερα όμως του παρήγγειλε:
«Πρόσεξε, να μην τους πάς σ΄ εκείνον τον σαλό, για να μην σκανδαλισθούν».
Καθώς περνούσαν απ΄ τα κελιά των αδελφών οι Πατέρες, έλεγαν στον οδηγό τους:
«Δείξε αγάπη να μας πας σε όλους».
Και απαντούσε εκείνος:
«Βεβαίως».
Όμως δεν τους πήγε στο κελί του σαλού σύμφωνα με την εντολή του Γέροντα.
Όταν επέστρεψαν στον Γέροντα τους είπε:
«Είδατε τους αδελφούς;»
«Ναι» -του είπαν- «και ευχαριστούμε. Αλλά λυπούμαστε που δεν πήγαμε σ΄ όλους».
Ρωτάει τότε ο Γέροντας τον οδηγό τους:
«Δεν σου είπα να τους πάς σε όλους;»
«Έτσι έκανα, πάτερ» απάντησε ο αδελφός.
Αλλά και την ώρα που έφευγαν οι Πατέρες είπαν πάλι στον Γέροντα:
«Αληθινά σας είμαστε ευγνώμονες, που είδαμε τους αδελφούς, για ένα μόνο λυπούμαστε που δεν τους είδαμε όλους».
Παίρνει τότε ο αδελφός τον Γέροντα ιδιαίτερα και του λέει: «Στον σαλό αδελφό δεν τους πήγα».
Αφού έφυγαν οι Πατέρες, ο Γέροντας καλοσκέφτηκε αυτό που έγινε, σηκώνεται λοιπόν και πάει στον αδελφό που προσποιούνταν τον σαλό. Χωρίς να χτυπήσει, ανοίγει σιγά-σιγά το μάνδαλο και αιφνιδιάζει τον αδελφό. Εκείνος καθισμένος έκανε την πνευματική του εργασία και είχε δύο καλαθάκια, το ένα από τα δεξιά και το άλλο από τα αριστερά.
Σαν είδε τον Γέροντα, άρχισε -όπως συνήθιζε- να γελάει. Κι ο Γέροντας του λέει:
«Άσ΄ τα τώρα αυτά και πες μου ποια είναι η άσκησή σου».
Εκείνος πάλι γελούσε. Συνέχισε ο πατήρ Σιλουανός:
«Το ξέρεις πολύ καλά ότι εκτός Σαββάτου και Κυριακής δεν βγαίνω από το κελί, αλλά τώρα ήρθα μεσοβδόμαδα, γιατί ο Θεός μ΄ έστειλε εδώ».
Φοβήθηκε ο αδελφός και βάζοντας μετάνοια στον Γέροντα, του λέει:
«Συγχώρεσε με, πάτερ. Κάθε πρωί αρχίζω την πνευματική μου εργασία έχοντας τα χαλίκια αυτά μπροστά μου. Εάν μου έρθει καλός λογισμός, ρίχνω ένα χαλίκι στο δεξιό ζεμπίλι, αν έρθει πονηρός λογισμός, ρίχνω στο αριστερό. Το απόγευμα μετρώ τα χαλίκια και αν του δεξιού είναι περισσότερα, τρώγω, αν όμως του αριστερού είναι περισσότερα, δεν τρώγω. Την επόμενη μέρα πάλι εάν μου έρθει πονηρός λογισμός, λέγω στον εαυτό μου: Πρόσεξε τι κάνεις, γιατί πάλι δεν θα φας».
Θαύμασε σαν τ΄ άκουσε ο πατήρ Σιλουανός, και είπε:
«Πράγματι οι Πατέρες που ήρθαν σήμερα άγιοι άγγελοι ήταν, που ήθελαν να κάνουν γνωστή την αρετή του αδελφού. Γιατί και με την παρουσία τους ένιωσα μεγάλη χαρά και ευφροσύνη πνευματική».
*** *** ***
Είπε ένας Γέροντας:
«Εκείνος που φανερώνει τα καλά του έργα και τα κάνει γνωστά στον κόσμο, μοιάζει με τον σποριά που ρίχνει τον σπόρο στην επιφάνεια της γης και έρχονται τα πτηνά του ουρανού και τον τρώνε. Ενώ εκείνος πού κρύβει την άσκησή του, όπως βάζει ο σποριάς τον σπόρο μέσα στης γης τα αυλάκια, αυτός ακριβώς θα έχει άφθονη συγκομιδή».

"Από το Συναξάρι της 20ής Ιανουαρίου"

Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας


Τὶ κοινὸν Εὐθύμιε σοὶ καὶ τῷ βίῳ;
Πρὸς Ἀγγέλους ἄπαιρε τοὺς ξένους βίου
Λῆξε βίου Εὐθύμιος εἰκάδι ἠϋγένειος.


Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας το έτος 377 μ.Χ. κατά τους χρόνους της βασιλείας του Γρατιανού (375 - 383 μ.Χ.).
Οι γονείς του Παύλος και Διονυσία, ανήκαν σε επίσημη γενιά. Άτεκνοι όντες, αξιώθηκαν να αποκτήσουν παιδί, το οποίο αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού στο οποίο και κατά θεία επιταγή έδωσαν το όνομα Ευθύμιος, αφού με την γέννησή του τους χάρισε την ευθυμία, τη χαρά και την αγαλλίαση. Σε ηλικία μόλις τριών ετών ο Ευθύμιος έχασε τον πατέρα του.
Τότε η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής Ευτρώιο, ο οποίος, μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο που έγιναν αργότερα Επίσκοποι Μελιτηνής, τον εκπαίδευσε καλώς και, αφού τον κατέταξε στον ιερό κλήρο, τον τοποθέτησε έξαρχο των μοναστηρίων.
Από τη Μελιτηνή ο Όσιος μετέβη, περί το 406 μ.Χ., στα Ιεροσόλυμα και κλείσθηκε στο σπήλαιο του Αγίου Θεοκτίστου, όπου και ασκήτευε με αυστηρότητα και αναδείχθηκε μοναζόντων κανόνας και καύχημα.
Τόσο δε πολύ πρόκοψε στην αρετή, ώστε πολλοί πίστεψαν στον Χριστό. Τα μεγάλα πνευματικά του χαρίσματα γρήγορα τον ανέδειξαν και η φήμη του ως Αγίου απλώθηκε παντού. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πάμπολλοι μοναχοί, οι οποίοι τον εξέλεξαν ηγούμενό τους.
Ο Μέγας Ευθύμιος με την αγιότητα του βίου του συνετέλεσε στο να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια πολυάριθμοι αιρετικοί, όπως Μανιχαίοι, Νεστοριανοί και Ευτυχιανοί, που απέρριπταν τις αποφάσεις της Δ' Οικουμενικής Συνόδου.
Παντού, στην Αίγυπτο και τη Συρία, επικρατούσαν οι Μονοφυσίτες. Στην Παλαιστίνη όμως, χάρη στην παρουσία του Αγίου Ευθυμίου και των μαθητών του, επικράτησε η Ορθοδοξία. Και όταν ο Όσιος συνάντησε την βασίλισσα Ευδοκία, η οποία είχε περιπλακεί στα δίκτυα της αιρέσεως των Μονοφυσιτών, τόσο πειστικά και ακαταμάχητα μίλησε προς αυτήν, ώστε την απέδωκε στα ορθόδοξα δόγματα.
Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας είχε λάβει από τον Θεό το προορατικό χάρισμα και τη δύναμη της θαυματουργίας.
Με ελάχιστα ψωμιά κατόρθωσε να χορτάσει τετρακόσιους ανθρώπους, που κάποτε την ίδια μέρα τον επισκέφθηκαν στο κελί του. Πολλές γυναίκες που ήταν στείρες, όπως και η δική του μητέρα, με τις προσευχές του Αγίου απέκτησαν παιδί και έζησαν την χαρά της τεκνογονίας.
Και όπως ο Προφήτης Ηλίας, έτσι και αυτός προσευχήθηκε στον Θεό και άνοιξε τις πύλες του ουρανού και πότισε με πολύ βροχή τη διψασμένη γη, η οποία και αναζωογονήθηκε και έδωσε πλούσιους τους καρπούς της.
Ενώ κάποτε τελούσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι πιστοί είδαν μία δέσμη φωτός που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατερχόταν μέχρι τον Άγιο.
Το ουράνιο αυτό φως, παρέμεινε μέχρι που τελείωσε η Θεία Λειτουργία και δήλωνε την εσωτερική καθαρότητα και λαμπρότητα του Αγίου. Επίσης, σημάδι της αγνότητας και της αγιότητάς του αποτελούσε και το γεγονός ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει ποιος προσερχόταν να κοινωνήσει με καθαρή ή σπιλωμένη συνείδηση.
Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρληνη το έτος 473 μ.Χ. σε ηλικία 97 ετών, επί βασιλείας Λέοντος του Μεγάλου.

18 Ιαν 2011

"Από το Συναξάρι της 19ης Ιανουαρίου"

Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος



Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γεννήθηκε το 301 μ.Χ. σε κάποιο χωριό της Άνω Αιγύπτου και έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του Μεγάλου (379 - 395 μ.Χ.). Σε ηλικία 30 χρόνων αποσύρθηκε στην έρημο της Νιτρίας και στη Συρία, όπου παρέμεινε για εξήντα ολόκληρα χρόνια και απέκτησε μεγάλη φήμη για τον ασκητικό του βίο και τις άλλες θαυμαστές αρετές του.
Επειδή, παρά το νεαρό της ηλικίας του, προέκοπτε στις αρετές ονομάσθηκε «παιδαριογέρων».

Στην έρημο γνώρισε τον Μέγα Αντώνιο του οποίου έγινε μαθητής. Σε ηλικία 40 ετών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και λόγω της ενάρετης ζωής του αξιώθηκε από τον Θεό να λάβει το χάρισμα της θεραπείας των ασθενών και της προφητείας. Λέγεται ότι συνεχώς επικοινωνούσε με τον Θεό «και μάλλον τω πλείονι χρόνω προσδιατριβείν Θεώ ή τοις υπ’ ουρανόν πράγμασιν».

Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος υπήρξε γέννημα θρέμμα της ερήμου. Για να είναι, λοιπόν, απερίσπαστος και να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον Θεό, έσκαψε ο ίδιος και άνοιξε μια υπόγεια στοά, που άρχιζε από το κελί του και είχε μήκος εκατό περίπου μέτρα. Στην άκρη της στοάς διεύρυνε τον χώρο και διαμόρφωσε ένα σπήλαιο. Έτσι είχε την δυνατότητα όταν προσέρχονταν σε αυτόν πολλοί άνθρωποι και τον ενοχλούσαν, να κατεβαίνει στη στοά, χωρίς να τον παίρνουν είδηση και μέσω αυτής να πηγαίνει στο σπήλαιο και να κρύβεται, ώστε να μην μπορεί να τον βρει κανένας.

Κάποτε πήγε και συνάντησε τον Άγιο Μακάριο ένας αιρετικός, που είχε μέσα του δαιμόνιο και ισχυριζόταν ότι δεν είναι δυνατό να γίνει ανάσταση νεκρών. Ο Άγιος τότε, προκειμένου να τον πείσει, ανέστησε ένα νεκρό. Έλεγε δε ότι υπάρχουν δύο τάγματα δαιμόνων. Από αυτά, το ένα πολεμά τους ανθρώπους, παρασύροντάς τους σε πάθη τερατώδη και ακατονόμαστα, ενώ το άλλο, το οποίο ονομάζεται και «αρχικό», δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων διάφορες κακοδοξίες και πλάνες. Αυτούς, μάλιστα, τους δαίμονες του δεύτερου τάγματος, τους ξεχωρίζει ο Σατανάς και τους αποστέλλει στους μάγους και στους αιρεσιάρχες.

Επίσης, κάποτε ένας μαθητής του Οσίου έκλεβε τα πράγματα φτωχών ανθρώπων και, παρά τις συμβουλές του, δεν διόρθωνε το πάθος του αυτό. Με το προορατικό του λοιπόν χάρισμα ο Όσιος, προείπε ότι θα ξεσπούσε η οργή του Κυρίου εναντίων του. Και πραγματικά, ο μαθητής του προσβλήθηκε από μια φοβερή αρρώστια, την ελεφαντίαση. Το δέρμα του σώματός του δηλαδή, ξεράθηκε και ζάρωσε.

Είναι προς πνευματική μας ωφέλεια να αναφέρουμε και ένα άλλο θαυμαστό γεγονός που συνέβη με τον Όσιο Μακάριο: κάποτε εκεί που περπατούσε στην έρημο βρήκε ένα κρανίο. Ήταν κάποιου που είχε διατελέσει ιερέας των ειδώλων. Μόλις ο Μακάριος πλησίασε και τον ρώτησε, άκουσε να του λέει ότι με τις προσευχές του ένιωθαν κάποια μικρή ανακούφιση στον πόνο τους, οι βρισκόμενοι στην κόλαση, όταν τύχαινε ο Όσιος και προσευχόταν υπέρ αυτών.

Ο Όσιος Μακάριος σε προχωρημένη ηλικία εξορίσθηκε σε νησίδα του ποταμού Νείλου από τον Αρειανό Επίσκοπο Αλεξανδρείας Λούκιο και κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 90 ετών το έτος 391 μ.Χ.

"Από την ζωή της Ενορίας"

Με λαμπρότητα εορτάστηκε κατά το διήμερο 16 και 17 Ιανουαρίου η εορτή του Οσίου Αντωνίου του Μεγάλου και Καθηγητού της Ερήμου.

Το απόγευμα της Κυριακής στον Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό, χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πέτρας & Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και κήρυξε τον Θείο Λόγο.

Το πρωί της Δευτέρας, ο Σεβ. Μητροπολίτης, τέλεσε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία κηρύσσοντας παράλληλα το Θείο Λόγο και αναφερόμενος κυρίως στα μικρά παιδιά του 4ου Δημοτικού Σχολείου Αγ. Νικολάου που παρευρέθησαν εκεί.


Φωτογραφίες από την Πανήγυρη
του Ιερού Ναού του Αγίου Αντωνίου


Από τον Εσπερινό της Εορτής
 
Από την Είσοδο κατά τον Εσπερινό της Εορτής. Διακρίνονται ο Σεβ. Μητροπολίτης
Πέτρας & Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, περιστοιχούμενος από τους Ιερείς της πόλεως

 
Από την Ακολουθία της Αρτοκλασίας στον Εσπερινό. Διακρίνονται ο Σεβ.
Μητροπολίτης Πέτρας & Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ο Ιεροκήρυκας της
Μητροπόλεως Αρχιμ. Τίτος Ταμπακάκης & ο Πρωτ. Γεώργιος Μαρνέλλος

 
Οι Άρχοντες του τόπου. Διακρίνονται από δεξιά πορς αριστερά: ο Αντιπεριφερειάρχης
του Νομού Λασιθίου κ. Νικόλακος Καστρινάκης, ο Δήμαρχος Αγίου Νικολάου
κ Δημήτριος Κουνενάκης, ο Αντιδήμαρχος Αγίου Νικολάου κ. Μιχαήλ Σγουρός
και ο Αστυνομικός Διευθυντής Νομού Λασιθίου κ. Εμμανουήλ Παναγιωτάκης

 
Πλήθος πιστών συμμετείχαν στις Ιερές Ακολουθίες
  
Πλήθος πιστών συμμετείχαν στις Ιερές Ακολουθίες


Ο Δεξιός Χορός των Ιεροψαλτών του Ναού υπό την διεύθυνση
του Πρωτοψάλτου κ. Γεωργίου Φουλεδάκη


Ο Αριστερός Χορός των Ιεροψαλτών του Ναού υπό την διεύθυνση
του Λαμπαδαρίου κ. Εμμ. Αρναουτάκη
 


Μετά το τέλος του Εσπερινού, ο Σεβ, Μητροπολίτης μας χαιρετά
τους πιστούς με την αγάπη που τον διακρίνει


Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ περιστοιχούμενος από τους Ιερείς
της πόλεως του Αγίου Νικολάου κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας


Η Είσοδος του Ιερού Ευαγγελίου. Διακρίνονται ο Σεβ. Μητροπολίτης μας
κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, και οι Ιερείς (από δεξιά προς αριστερά): Κων/νος Κωστάκης
(Εφημέριος του Ι. Ναού), Γεώργιος Τζάβλας. Γεώργιος Ατσαλάκης (προϊστάμενος
 του Ι. Ναού της Ενορίας μας) και Κων/νος Χαλκιαδάκης  


Οι μικροί μαθητές του 4ου Δημοτικού Σχολείου της πόλεως του Αγίου Νικολάου


Η Μ. Είσοδος των Τιμίων Δώρων


Η Μ. Είσοδος των Τιμίων Δώρων


Από την Ακολουθία της Αρτοκλασίας στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.
Διακρίνονται ο Ιεροκήρυκας Αρχιμ. Τίτος Ταμπακάκης
και ο Εφημέριος του Ναού Πρεσβ. Βασίλειος Περουλάκης
  
Κατά την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας. Διακρίνονται, ο Σεβ. Μητροπολίτης Πέτρας
& Χερρονήσου κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και από αριστερά προς δεξιά:
ο Εφημέριος του Ναού Πρωτ. Κωνσταντίνος Κωστάκης,
ο Ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως Αρχιμ. Τίτος Ταμπακάκης
ο προϊστάμενος του Ι. Κ. Ν. της Αγίας Τριάδος Πρωτ. Κωνσταντίνος Χαλκιαδάκης
& ο Εφημέριος του Ναού Πρεσβ. Βασίλειος Περουλάκης

Ευχαριστούμε θερμά τον ενορίτη μας κ. Ιωάννη Γεροντή για τις πολύ όμορφες φωτογραφίες που ευγενικά μας προσέφερε από το αρχείο του.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Ορθόδοξος Συναξαριστής






ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΤΡ. ΚΟΡΑΚΑ 2)

ΧΑΡΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα